Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-11-24 10:44

Geplaatst: 29-11-24 10:44

Ik zou ook gewoon bellen! Advies geven of overleggen over dit soort dingen is imo ook waar een dierenarts voor is

Mijn eigen dierenarts kende mijn paard goed en was goed op de hoogte over wat er speelde (zie mijn eerdere posts op deze pagina), heeft in het voorjaar nog gezegd dat ze zelf inslapen nog niet aan de orde vond en het aan zou kijken tot de zomer. Toen ik in de zomer echter belde om haar te laten weten dat ik hem na de zomer in wilde laten slapen, heeft ze direct gezegd dat ze dat begreep en erachter stond. Ze is niet nog langsgekomen om hem na te kijken oid, ze heeft hem pas weer gezien op de dag van inslapen.

Veel sterkte!

**Geplaatst**: 29-11-24 11:54

Geplaatst: 29-11-24 11:54

senna21 schreef:
Gewoon bellen hoor! Niks om je voor te schamen. Liefde is soms ook loslaten.
Vaak weet je verstand al, wat je hart liever niet wil weten.
De winterperiode maakt het leven voor een paard met pijn vaak nog lastiger. Kou, modder, bevroren ondergrond.
Sterkte gewenst.

Ik vind het heel erg lastig om het aan de kaarten. Misschien dat ik vandaag ga bellen en anders volgende week.

**Geplaatst**: 29-11-24 12:00

Geplaatst: 29-11-24 12:00

TuttiFrutti_ schreef:
Ik vind het heel erg lastig om het aan de kaarten. Misschien dat ik vandaag ga bellen en anders volgende week.

Dat kun je ook zeggen toch:
Dus je belt: goh ik vind dit echt heel moeilijk en ik word hier heel emotioneel van, maar ik heb raad en advies nodig om het juiste te doen voor mijn paard. Maar ik wil graag overleggen wat voor hem de beste optie is.

**Geplaatst**: 29-11-24 12:14

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 29-11-24 12:14

Ik denk dat je dierenarts alleen maar blij is als je belt voor overleg en advies. Allereerst is het hun werk en hebben ze hier vaak mee te maken. En daarnaast is niks zo erg als mensen die het veel te ver laten komen, ook voor een dierenarts. Dus mensen die op tijd nadenken over dit soort dingen is alleen maar heel fijn.

**Geplaatst**: 29-11-24 12:19

Geplaatst: 29-11-24 12:19

Gewoon bellen!

Ik heb 4 weken terug ook de dierenarts gebeld voor mijn 22 jarige merrie. Ze heeft allemaal wat kleine dingetjes, eind september is er een tweede kies getrokken en die zeiden dat ze wss beginnende eotrh heeft.
Ze is in draf kreupel aan 1 been, maar waar dat eerder na 10 min zich pas openbaarde, is dat nu al in de eerste drafpas.
Ze lijkt wel snel wat koliekerig, dus zo nu en dan wat met de staart omhoog of met de achterbenen stampen. 'Lastige' is dat ze er conditioneel super uit ziet! Hoef haar ook niks extra's te geven naast de basisbrok en ruwvoer.
Dierenarts vond haar idd wel iets terneergeslagen. Dus op pijnstillers gezet, als een soort test dat als ze ineens heel erg opfleurt dat ze dan toch wel echt pijn heeft ergens.
Op dat moment was het nog droog, waardoor ik ze smiddags nog even in het land had staan. Op dag 2 vd pijnstillers kwam ze bokkend en galopperend van het land kwam. Vervolgens stond ze op 3 benen, omdat ze dus over haar eigen pijngrens was gegaan doordat ze die niet meer voelde door de pijnstillers. Dus nouja duidelijk was in ieder geval geworden dat de meeste pijn van haar been komt. Ik heb de pijnstillers toen opgehoogd en na een paar dagen rust werd het iedere dag weer beter.
Dierenarts is sindsdien 2x geweest (gisteren en begin vorige week).
Hij vond haar wel veel helderder, nu ze op de pijnstillers staat.
Ik ben alleen wel weer terug gegaan naar de novacam, want vd butt kreeg ze diarree en werd dat koliekerige erger.
Ze kan op deze manier nog even door, maar ze kan niet eeuwig op de pijnstillers, dus ergens deze winter is het wel einde verhaal

het blijft alleen lastig wanneer..

**Geplaatst**: 29-11-24 13:35

Geplaatst: 29-11-24 13:35

Bedankt allemaal, ik heb zojuist gebeld. Ze hebben vandaag geen tijd om te kletsen aan de telefoon dus bellen me maandag terug.

**Geplaatst**: 29-11-24 13:37

Geplaatst: 29-11-24 13:37

shadow33 schreef:
Gewoon bellen!

Ik heb 4 weken terug ook de dierenarts gebeld voor mijn 22 jarige merrie. Ze heeft allemaal wat kleine dingetjes, eind september is er een tweede kies getrokken en die zeiden dat ze wss beginnende eotrh heeft.
Ze is in draf kreupel aan 1 been, maar waar dat eerder na 10 min zich pas openbaarde, is dat nu al in de eerste drafpas.
Ze lijkt wel snel wat koliekerig, dus zo nu en dan wat met de staart omhoog of met de achterbenen stampen. 'Lastige' is dat ze er conditioneel super uit ziet! Hoef haar ook niks extra's te geven naast de basisbrok en ruwvoer.
Dierenarts vond haar idd wel iets terneergeslagen. Dus op pijnstillers gezet, als een soort test dat als ze ineens heel erg opfleurt dat ze dan toch wel echt pijn heeft ergens.
Op dat moment was het nog droog, waardoor ik ze smiddags nog even in het land had staan. Op dag 2 vd pijnstillers kwam ze bokkend en galopperend van het land kwam. Vervolgens stond ze op 3 benen, omdat ze dus over haar eigen pijngrens was gegaan doordat ze die niet meer voelde door de pijnstillers. Dus nouja duidelijk was in ieder geval geworden dat de meeste pijn van haar been komt. Ik heb de pijnstillers toen opgehoogd en na een paar dagen rust werd het iedere dag weer beter.
Dierenarts is sindsdien 2x geweest (gisteren en begin vorige week).
Hij vond haar wel veel helderder, nu ze op de pijnstillers staat.
Ik ben alleen wel weer terug gegaan naar de novacam, want vd butt kreeg ze diarree en werd dat koliekerige erger.
Ze kan op deze manier nog even door, maar ze kan niet eeuwig op de pijnstillers, dus ergens deze winter is het wel einde verhaal het blijft alleen lastig wanneer..

Het blijft lastig en de grens komt vaak steeds verder te liggen, soms onbewust.
Wel fijn dat je nu ziet dat ze wel echt pijn heeft en verandering ziet met pijnstilling. Heel veel sterkte :knuffel:

**Geplaatst**: 29-11-24 13:44

Geplaatst: 29-11-24 13:44

Ik heb twee weken geleden de dierenarts laten komen om erover te praten. Gaat om twee oudjes die ook nog eens niet zonder elkaar kunnen en beide van alles mankeren. Maar t nu nog best prima doen. Hij vond ze nu te goed om te gaan( vind ik ook maar ik wilde in alle rust bespreken nu ze nog goed zijn) maar hij snapte volledig dat ik ze op deze leeftijd niet alleen achter wil laten. Dus als een het niet meer redt, mogen ze samen gaan. ( Beide hebben verschillende problemen, het gaat niet om een kerngezond paard in laten slapen als de ander het niet meer redt! Maar bovenop alles ook nog de stress van maatje missen, wegkwijnen en dan alsnog afscheid moeten nemen wil ikz e besparen en dat snapte hij volledig) Als hij geen dienst heeft mag de dienstdoende arts hem bellen , dan legt hij het uit.
Maar hoop het niet in een spoed moment te moeten beslissen....

Maar wanneer wel? Ja dat is en blijft de grote vraag.

**Geplaatst**: 29-11-24 13:47

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 29-11-24 13:47

Nouja dat laatste.. je wilt ze niet inslapen op het moment dat ze nog te goed zijn, maar ook niet wachten tot een spoed moment, waardoor ze alsnog met veel pijn gaan.

Ene kant denk ik, een paard leeft in het moment. Dus of je het nu doet of over een paar maand maakt voor het paard niet uit..
Aan de andere kant ben ik altijd bang dat als ze nog te goed zijn, dat ze gaan vechten tegen injectie, waardoor het ook voelt als een foute beslissing..

Dusja dillema blijft lastig.

**Geplaatst**: 29-11-24 19:19

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 29-11-24 19:19

Er blijft natuurlijk (jong of oud) een kans dat het ineens wel met spoed moet gebeuren, vanwege koliek of een vervelend ongeluk of… 10.000 andere redenen.

**Geplaatst**: 29-11-24 20:57

Geplaatst: 29-11-24 20:57

Ik heb een senior van 25. Doet het best goed met kleine ouderdomsongemakken zoals artrose en staat op pensioen. Stalgeld blijft omhoog gaan. Mijn probleem is dat door veranderde privé omstandigheden mijn financiële situatie enorm is veranderd. Het lukt nog net, maar als er iets fout gaat, dan kan ik geen dierenartskosten meer betalen. Soms vind ik het echt heel lastig. Paard is al zijn hele leven bij mij. Verkopen op deze leeftijd wil en kan ik niet. Kan hier enorm over piekeren. De gedachte dat ik hem ooit verlies doet enorm pijn, maar de gedachte dat ik misschien nog 5 jaar of langer deze zorgen heb over geld geven ook stress. Zijn hier mensen die in zo'n positie hebben gezeten?

**Geplaatst**: 29-11-24 21:21

Geplaatst: 29-11-24 21:21

Kaaskoekje schreef:
Ik heb een senior van 25. Doet het best goed met kleine ouderdomsongemakken zoals artrose en staat op pensioen. Stalgeld blijft omhoog gaan. Mijn probleem is dat door veranderde privé omstandigheden mijn financiële situatie enorm is veranderd. Het lukt nog net, maar als er iets fout gaat, dan kan ik geen dierenartskosten meer betalen. Soms vind ik het echt heel lastig. Paard is al zijn hele leven bij mij. Verkopen op deze leeftijd wil en kan ik niet. Kan hier enorm over piekeren. De gedachte dat ik hem ooit verlies doet enorm pijn, maar de gedachte dat ik misschien nog 5 jaar of langer deze zorgen heb over geld geven ook stress. Zijn hier mensen die in zo'n positie hebben gezeten?

Ik zit in dezelfde stress met mijn oudje van 26. Daarnaast heb ik wel ook nog haar dochter van 8. Sinds deze zomer een andere baan met minder uren en daardoor een flink lager salaris, plus dat stal veranderd is van volpension naar halfpension (zonder stalgeld te verlagen...) waardoor ik nu wel elke dag heen moet. Ik woon op bijna een half uur rijden afstand van stal...dat is dus ook ruim 100 euro aan benzine per maand erbovenop nu. Maar ik kan oudje ook echt niet meer verhuizen, dat trekt ze niet. Het kan nog wel een tijdje zo met wat passen en meten, maar ik had met aangaan van deze andere baan niet verwacht dat ze er bij start van baan nog zou zijn aangezien ze erg slecht ging toen. Nieuwe baan met 1 paard past prima, met 2 kan het echt net aan en moeten er geen gekke dingen gebeuren dus dat zou niet een situatie zijn waar ik lang in zou willen zitten dan was de overweging. Maar sindsdien is oudje dus ineens weer flink opgeleefd, oeps

hartstikke fijn natuurlijk en ze is zeker welkom om te blijven zolang zij nog happy is (verkopen doe ik sowieso niet, als ze weg gaat dan is het inslapen) maar het geeft mij qua tijd, energie en financiën stevig stress $:\$ Dat voelt wel erg dubbel. Nu is ze fysiek wel zo dat ze echt geen jaren meer mee kan, vergevorderde uitgezaaide melanomen, hartritmestoornis, haar organen doen het nog kielekiele door de melanomen inwendig en met ouderdomskwaaltjes als artrose. Dus voor nu zien we maar gewoon hoe het loopt, maar chill is het echt niet zo. Moet inderdaad er ook niet aan denken dat dit zo nog 5 jaar gaat zijn qua tijd, geld en energie $:\$

**Geplaatst**: 29-11-24 21:31

Geplaatst: 29-11-24 21:31

Vientje ik heb hem als laatste nu verhuisd naar de pensioenplek, omdat ik gewone stalling echt niet meer kon betalen. Hier gaat nu echter prijs ook weer omhoog (en begrijpelijk hoor). De omstandigheden zijn nu ook niet meer ideaal, maar wat ik ideaal vind, kan ik niet meer betalen. Ook dat vind ik zo lastig. Hij hield van lekker in het stro slapen snachts in zijn stal en nu staat hij (wel schuilmogelijkheden) altijd buiten. Dat soort dingen moet ik loslaten.

Je voelt je zo schuldig he met die gedachten van ik kan dit niet jaren nog zo bolwerken...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-24 21:33

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-24 21:33

Kaaskoekje schreef:
Ik heb een senior van 25. Doet het best goed met kleine ouderdomsongemakken zoals artrose en staat op pensioen. Stalgeld blijft omhoog gaan. Mijn probleem is dat door veranderde privé omstandigheden mijn financiële situatie enorm is veranderd. Het lukt nog net, maar als er iets fout gaat, dan kan ik geen dierenartskosten meer betalen. Soms vind ik het echt heel lastig. Paard is al zijn hele leven bij mij. Verkopen op deze leeftijd wil en kan ik niet. Kan hier enorm over piekeren. De gedachte dat ik hem ooit verlies doet enorm pijn, maar de gedachte dat ik misschien nog 5 jaar of langer deze zorgen heb over geld geven ook stress. Zijn hier mensen die in zo'n positie hebben gezeten?

Dat speelde bij mij, toen ik dit topic opende, ook mee.

Is een écht verschrikkelijk dilemma.

Handel of verkoop of verhuizen wil je zon dier niet meer aandoen.
Dan wordt er makkelijk geroepen 'dan moet je je verantwoordelijkheid nemen'.
Maar op het moment dat je zoiets met mensen bespreekt, zijn er velen die bijna boos reageren.
Dat kun je je paard niet aandoen, hij is toch te goed nog.

Bij mij was het uiteindelijk de combinatie van een oud paard (29) die het goed deed mits het management voor hem 100% perfect was, en dat werd omdat er steeds meer kwaaltjes bij kwamen steeds moeilijker, tot haast onmogelijk. En de balans was extreem wankel bij hem, ergens 1 foutje dat bij ieder normaal paard niet eens opvalt kon bij hem echt problemen geven.
Dat gecombineerd met mijn eigen hard achteruit gaande gezondheid,
En mede daarom hard achteruit gaande financiën,
Gecombineerd met dat de stal waar hij al 7 jaar stond ophield te bestaan zoals het was,

Maakte dat ik uiteindelijk, in zowel zijn als mijn belang, de knoop doorgehakt heb.

Want afwachten tot grote veranderingen in zijn management hem totaal uit balans zouden gaan brengen en absoluut diep ongelukkig zouden maken en met veel pijnklachten, dat wilde ik niet.
En mezelf nog verder de sores inwerken ook niet.

Ik had daarvoor al ooit eens een gesprek gehad met de dierenartspraktijk, dat ik niet op het moment dat ik zou beslissen discussie zou krijgen (jaar of twee voor ik de knoop definitief doorhakte) en een dag of 10 daarvoor de hele zaak besproken. Met al zijn problemen, de enorme moeilijke balansoefening om hem nog te managen, en het feit dat er grote veranderingen aankwamen.

Toen de boel eenmaal achter de rug was, en nadat de eerste rouwigheid emotioneel weggezakt was, gaf het mij veel rust.

Maar tot op de dag van vandaag denk ik ook nog wel eens, 'maar hij was nog best redelijk, dat moment, die dag'.
En dat klopt ook.
Maar zijn totale achteruitgang en complete dip zat er op dat moment ook binnen 3 weken aan te komen, omdat dat zeer precieze management voor hem niet meer op dezelfde wijze mogelijk zou zijn.

En dat heb ik hen zowel fysiek als mentaal niet aan willen doen.
En ik denk dat dat, rationeel gezien, fair was.

Maar het is een verschrikkelijk dilemma waarbij je soms het idee kunt hebben dat 'goed' niet bestaat, dat je alleen kunt kiezen tussen verschillende levels van 'niet goed'. En daar dan de minst beroerde uit moet kiezen.

Ik wens je veel sterkte in dit proces.
Bij mij heeft het een jaar of twee aangeseuterd, en eerlijk, voor mezelf ben ik eigenlijk dieper gegaan dan dat naar mijzelf toe eerlijk was.

Sterkte.

**Geplaatst**: 29-11-24 21:40

Geplaatst: 29-11-24 21:40

Femke tweety dank voor jouw post. Verdrietig te lezen dat je hetzelfde dilemma hebt gehad. Lief dat je jouw verhaal wilde delen.

Paard voelt voor nu veel te goed voor inslapen. Al moet hij nu dus gaan wennen aan huisvesting die minder geschikt is voor hem en is dat afwachten hoe dat gaat. Dat vind ik ook moeilijk. Ik had hem zo juist in zijn oudere dagen het gegund zoals ik weet dat hij het fijnste vindt en het beter op doet.

En het is een dilemma waar je niet snel over praat inderdaad. Want iedereen zegt een dier kan nooit te vroeg enkel te laat, tot je dan in dit dilemma zit. En een eigen stemmetje zegt ook hoe kun je er aan denken na al die jaren. En tegelijk zit je met een realiteit en volwassen verantwoordelijkheden.

**Geplaatst**: 30-11-24 11:51

Geplaatst: 30-11-24 11:51

Ik vind het knap dat jullie er zo eerlijk over zijn. Hier lopen ongetwijfeld veel meer mensen tegen aan.

Heel veel sterkte, ik snap de spagaat waarin jullie zitten.

En eerlijk, ik zie dan liever dat de eigenaar een (niet ongezond) oud paard laat inslapen dan dat het dier de handel in gaat als een eigenaar er niet meer voor kan zorgen

**Geplaatst**: 30-11-24 12:29

Geplaatst: 30-11-24 12:29

TuttiFrutti_ schreef:
Nou na ongeveer 5 jaar niet meer op bokt te hebben gezeten is het moment er weer van gekomen.
Wat fijn dat hier een topic voor bestaat. Ik loop eigenlijk al een hele tijd met het idee om er een punt achter te zetten.
Mijn kwpn merrie van 27.5 staat er niet meer zo happy bij. We hebben de paarden aan huis staan.
Even in het kort: sinds vorige winter is ze enorm ingevallen en krijg haar slecht op gewicht ( ook in de zomer). Tandjes nagekeken. Alles was goed maar maakt nog steeds proppen. Ze staat sinds vorig voorjaar volledig op babyvoeding. Het was een flinke zoektocht en nog steeds komt ze slecht bij. Bloed laten onderzoeken maar niets kunnen vinden. Wel heeft ze 2 wervels die verzakt zijn. Ze loopt de laatste paar maanden ontzettend stijf en ze oogt niet happy. Behalve als ik achteren ben want dan weet ze dat ze iets lekkers krijgt.

Op deze leeftijd ga ik niet meer aan fysio, osteopathie, poedertje hier en een poedertje daar beginnen als ik eerlijk ben.
Ze is al 5 jaar niet meer bereden( pensioen).
Ze krijgt 2x per dag een halve wasmand SP en slobbermeel. Daarbij nog sojaschroot bijgevoegd. In de middag geef ik haar wel eens een extra bak maar dit laat ze staan.
Ik ben niet in de mogelijkheid om haar 4x per dag kleine porties te geven. Dit is gewoonweg onmogelijk met werk en kinderen. We zitten nu op een 300 euro voer per maand ( alleen voor haar).
Eerlijk gezegd schaam ik me gewoon om de dierenarts te bellen om mijn gedachtes uit te spreken.
Mijn vraag is eigenlijk, hoe geven jullie dit aan bij de dierenarts? Laten jullie je paard eerst nog eens helemaal nakijken? Want ik kan me voorstellen dat de dierenarts niet altijd meteen akkoord gaat.

Het is allesbehalve beschamend om je dierenarts te bellen, ook al voelt dat voor jou momenteel wel zo. Haar maar aan laten modderen zou dan eerder die titel krijgen, als je het mij vraagt. Dit paard laat meer dan duidelijk merken dat ze op is, dus kies voor het paard en bel maandag. Geef aan wat je hierboven schrijft. Je kunt zeggen dat je haar zo de verdere winter niet wilt laten lijden en of ze langs willen komen om haar te helpen. Dat is niet makkelijk gezegd, want ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om die beslissing te maken en afscheid te moeten nemen, maar het is wel eerlijk voor het dier.

**Geplaatst**: 01-12-24 08:37

Geplaatst: 01-12-24 08:37

Ik denk dat het bij paarden die het nog nèt soort van okee doen, of wanneer je het financieel nog maar net redt, de beste optie is om je best te doen om de laatste tijd van je paard gewoon fijn te maken. Te voorzien in datgene dat het specifieke dier heel erg waardeert / nodig heeft.

Bij de ene zal dat een stal met stro zijn. Of bepaalde maatjes. Of lekker kunnen rennen of grazen. Of eten in zijn algemeenheid. En als die lievelingsdingen niet meer kunnen terwijl er ook al allerlei kwaaltjes zijn die de levensvreugde / het comfortabel zijn aantasten.... dan trek je toch gewoon de lijn bij het eerstvolgende dat er bij komt? Dat is dan de grens.

Nu gaat het nog okee en voelt het niet goed om de stekker er uit te trekken. Maar op het moment dat er wéér iets bij komt of er een acuut probleem is waar ze misschien wel of misschien niet soort van bovenop zullen krabbelen.... dan gaan we die strijd niet meer aan. Niet meer verder sleutelen en is het tijd om afscheid te nemen.

Ook als je bang bent dat er iets gebeurt omdat je de DA kosten niet aan kan. Dan kan je die angst loslaten want je gaat geen grote DA kosten meer aan maar alleen nog het laatste spuitje :(:)

En dat hoeft dan niet meteen nu maar kan ook over een paar maanden, als "de natuur" de huidige nog soort van okee periode afsluit door weer iets nieuws er bovenop te gooien :(:)

**Geplaatst**: 01-12-24 10:08

Geplaatst: 01-12-24 10:08

Pmarena ik zou hem inderdaad dan eerst nog een mooie lente en zomer gunnen. Gaan met de zon verwarmend op zijn lijf op een mooie herfstdag temidden van de kudde.

Voor mijzelf is er nu een wankele gedachte van ik kijk aan hoe hij in deze omstandigheden de winter door komt en hoe ik zelf financieel komend half jaar door kom...

**Geplaatst**: 01-12-24 16:26

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 01-12-24 16:26

Ja begrijpelijk :(:)

Soms is het ook gewoon een situatie van je zou je niet hoeven te schamen als je er nu een eind aan maakt. Maar als het nog niet voelt als "paard zijn tijd" en je geen reden hebt om aan te nemen dat je met een tikkende tijdbom zit die eindigt in heel veel ellende.....dan denk ik dat het prima is om een duidelijke dip af te wachten en die behandeling van paard daar doorheen proberen te trekken, dan niet meer aan te gaan :(:)

**Geplaatst**: 01-12-24 16:40

Geplaatst: 01-12-24 16:40

Shenavallie schreef:
TuttiFrutti_ schreef:
Nou na ongeveer 5 jaar niet meer op bokt te hebben gezeten is het moment er weer van gekomen.
Wat fijn dat hier een topic voor bestaat. Ik loop eigenlijk al een hele tijd met het idee om er een punt achter te zetten.
Mijn kwpn merrie van 27.5 staat er niet meer zo happy bij. We hebben de paarden aan huis staan.
Even in het kort: sinds vorige winter is ze enorm ingevallen en krijg haar slecht op gewicht ( ook in de zomer). Tandjes nagekeken. Alles was goed maar maakt nog steeds proppen. Ze staat sinds vorig voorjaar volledig op babyvoeding. Het was een flinke zoektocht en nog steeds komt ze slecht bij. Bloed laten onderzoeken maar niets kunnen vinden. Wel heeft ze 2 wervels die verzakt zijn. Ze loopt de laatste paar maanden ontzettend stijf en ze oogt niet happy. Behalve als ik achteren ben want dan weet ze dat ze iets lekkers krijgt.

Op deze leeftijd ga ik niet meer aan fysio, osteopathie, poedertje hier en een poedertje daar beginnen als ik eerlijk ben.
Ze is al 5 jaar niet meer bereden( pensioen).
Ze krijgt 2x per dag een halve wasmand SP en slobbermeel. Daarbij nog sojaschroot bijgevoegd. In de middag geef ik haar wel eens een extra bak maar dit laat ze staan.
Ik ben niet in de mogelijkheid om haar 4x per dag kleine porties te geven. Dit is gewoonweg onmogelijk met werk en kinderen. We zitten nu op een 300 euro voer per maand ( alleen voor haar).
Eerlijk gezegd schaam ik me gewoon om de dierenarts te bellen om mijn gedachtes uit te spreken.
Mijn vraag is eigenlijk, hoe geven jullie dit aan bij de dierenarts? Laten jullie je paard eerst nog eens helemaal nakijken? Want ik kan me voorstellen dat de dierenarts niet altijd meteen akkoord gaat.

Het is allesbehalve beschamend om je dierenarts te bellen, ook al voelt dat voor jou momenteel wel zo. Haar maar aan laten modderen zou dan eerder die titel krijgen, als je het mij vraagt. Dit paard laat meer dan duidelijk merken dat ze op is, dus kies voor het paard en bel maandag. Geef aan wat je hierboven schrijft. Je kunt zeggen dat je haar zo de verdere winter niet wilt laten lijden en of ze langs willen komen om haar te helpen. Dat is niet makkelijk gezegd, want ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om die beslissing te maken en afscheid te moeten nemen, maar het is wel eerlijk voor het dier.

Maandag belt de dierenarts me terug. Vrijdag was hij te druk.
Dan even kletsen en om een afspraak te maken zodat hij haar ook kan zien en zijn mening kan geven. Wellicht een weekje op pijnstillers om te zien of er verandering is.
Dan is de beslissing snel gemaakt.

**Geplaatst**: 27-12-24 23:09

Geplaatst: 27-12-24 23:09

Hoe is het afgelopen tutti frutti na je gesprek met de dierenarts ?

**Geplaatst**: 27-12-24 23:11

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 27-12-24 23:11

Ik vind het ook wel een vraagstuk stel dat mijn oudste paard wat minder gaat lopen ga ik dan foto s laten maken en inspuiten ?Of geef ik het dier gewoon pensioen en kijk ik waar het schip strand ?

**Geplaatst**: 29-12-24 17:26

Geplaatst: 29-12-24 17:26

office schreef:
Hoe is het afgelopen tutti frutti na je gesprek met de dierenarts ?

Ben ook erg benieuwd of je een gesprek met de VA hebt gehad en wat daaruit is gekomen.

**Geplaatst**: 01-02-25 19:49

Geplaatst: 01-02-25 19:49

suikermeisje schreef:
Rubs schreef:
Is er niet een beschermende deken met hals tegen uv? Dat hij toch even dagelijks de benen kan strekken? Wat een drama ts, sterkte!

UVlicht is eigenlijk alleen het probleem voor zijn achterbenen onder de Kogels. Klein stukje maar groot ongemak.

1 achterbeen is nu dusdanig lastig dat ik zijn voet niet meer kan optillen. Hij valt dan een soort van om. Met een touw in z'n kootholte krijg ik hem 2 seconden omhoog, spuiten rommel tegen rotstraal. Uitkrabben en evt wegsnijden door hoefsmid kan niet. Was altijd al lastig.

Hij is sinds een paar dagen weer vrolijker maar het blijft zo ontzettend lastig.

Voor nu hou ik het soort van bij het oude: gewoon naar buiten ondanks dat het nat is, zonder dingen om z'n benen heen als bescherming en die hoef zal ook niet bekapt worden want ik verwacht geen verbetering op dat vlak. Wondjes van de vasculitis zijn stabiel en dan zie ik wel hoe lang het 'goed' gaat. Ik hoop nog heel lang maar misschien verergerd de rotstraal nu wel zo erg en dan is het door de krampbenen niet meer te doen. Denk ook dat ie wel veel last heeft van LA en daardoor RA niet op wil tillen.

Update vanaf hier.
Mijn paard heb ik vorige week laten inslapen. Zijn balans werd slecht, zijn gedrag veranderde negatief richting zijn beste maatje (die erg veel ontzag had voor hem), zijn been werd dik, ik kon het sinds dat krampbeen zo erg werd niet meer verzorgen.
Ik wilde graag nog afscheid nemen van een redelijk paard, niet dat het stel op sprong zou moeten omdat hij ontstekingen zou krijgen etc.
Het is verschrikkelijk en moeilijk, maar het enige juiste. Normaal zou ik wellicht gedacht hebben: straks weer op de wei als het weer mooi weer is. Maar dat ging natuurlijk niet vanwege de vasculitis en snel last van gras de laatste jaren.

Zijn hartritme was overigens ook weer niet goed en hij kreeg ontzettende jeuk en vreemde plekken op zijn huid, waarschijnlijk vanuit de lever (daar heeft ie vorig jaar problemen mee gehad).