Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-05-24 15:03

Geplaatst: 30-05-24 15:03

Die vacht is herstellende van een schimmelinfectie die hij een tijd geleden heeft gehad.
Op de kale plekken groeien ook gewoon weer haartjes. Alleen door die plukken wintervacht ziet het er nu niet uit.
Weerstand is natuurlijk super laag.
En ik snap alle reacties echt aan de hand van de geplaatste foto’s.
Een broodmager paard wat er zo smoezelig uit ziet.
Tis nu ruim een week geleden na de laatste keer overmatig slijmen. Sindsdien heeft hij het niet meer gehad.
Dat hij geen lange tijd meer mee kan is wel een feit want hij teert in. Maar hij is nog zo helder in z’n kop.

**Geplaatst**: 30-05-24 19:09

Geplaatst: 30-05-24 19:09

veearts dacht ook aan tumoren toch…..ik heb er zelf een gehad met tumoren,die viel ook zo in.
kanker eet ze helemaal op,dat is echt een rotziekte…
even nog genieten van elkaar en dan zijn rust gunnen.

**Geplaatst**: 01-06-24 13:36

Geplaatst: 01-06-24 13:36

Galja, veel sterkte met het maken/plannen van de afspraak. Dat hij nu nog zo vrolijk is, zou ik het persoonlijk niet nog voor uitstellen. Het betekent zo juist dat zijn laatste momenten waarschijnlijk nog fijn geweest zijn voor hem, het is niet zover gekomen dat hij zich zó ellendig voelt dat hij er zelf duidelijk niet meer wil zijn. Maar het blijft echt gigantisch moeilijk natuurlijk :(:)

Ik zie toch nog veel voorbijkomen dat mensen zeggen “het is pas tijd als ze zelf niet meer willen”, maar zelf wil ik dat moment eigenlijk voor zijn. Ik weet natuurlijk niet hoe het is om een paard te zijn, maar naar mijn eigen ervaring zijn niet meer willen leven en dood durven gaan nog twee hele verschillende dingen. Ik ben bang dat, wanneer je het aan een paard kan zien dat hij niet meer wil, hij zich echt heel erg slecht voelt… Dat hoop ik zelf voor te zijn voor de mijne.

Ik ben er zelf ook veel mee bezig momenteel: paard van begin 20 met zeer uitgebreide artrose in zijn voorbenen (vermoedelijk ook achterbenen) en een ongeneeslijke blessure in zijn achterbeen. Hij loopt al een paar jaar kort met zijn voorbenen, en is sinds vorig jaar kreupel aan zijn ene achterbeen (na een paar maanden rust wel alleen nog maar in draf).. Conclusie toen was: niks aan te doen, nu aankijken hoe lang het acceptabel is. Sinds twee maanden lijkt hij achteruit te gaan. Andere achterbeen begint nu tekenen van overbelasting te laten zien, paard zet zich vast in zijn rug, de hoeven slijten ongelijk af, hij loopt scheef en hij staat zelden echt op rust, maar wel regelmatig op rare manieren zijn achterbenen te ontlasten (kogels naar voren). Hoefsmid begint hij moeilijk te vinden en even kort wandelen lijk ik hem geen plezier meer mee te doen. Vorige maand was hij voor mijn gevoel ook minder vrolijk even. Hij staat sinds kort voor permanent op Equioxx. Maarja, hij staat nu dus wel weer content op de wei rond te scharrelen en lijkt over het algemeen wel weer blij. Ik lees op internet dat veel paarden nog jaren goed rondlopen op Equioxx. Dus wat doe je dan? Ik vind het zo moeilijk… Zo in de zomer heeft ie het heerlijk naar zijn zin, de hele dag lekker grazen. Maar in de winter is er zo weinig nog voor hem, ‘s nachts lang op stal en overdag in de drek staan met af en toe wat hooi, doe ik hem daar nog een plezier mee?
Voor nu denk ik inslapen na de zomer

**Geplaatst**: 01-06-24 14:24

Geplaatst: 01-06-24 14:24

Zodra een paard werkelijk iets laat zien, dan heeft het al een heel pijnproces achter zich en doet het nu dus echt zeer. Afwachten tot na de zomer is meer voor je eigen gevoel dan voor het paard. Klinkt niet aardig, maar als je het plan al hebt dan kun je beter nu de knoop doorhakken. De zomers in Nederland zijn echt heel onplezierig als je daar èn met pijn èn overhit doorheen moet. Ook voor jou heel veel sterkte, Articuno.

**Geplaatst**: 01-06-24 15:29

Geplaatst: 01-06-24 15:29

In het verleden heeft voor mij de grens ook veel eerder gelegen... Een paard dat permanent pijn heeft met geen zicht op (relatief snel) herstel, laat ik inslapen. Ik ben veel liever te vroeg dan te laat. Mijn hond heb ik vorig jaar ook in laten slapen nadat de pijnstilling niet meer voldeed om hem pijnvrij te houden van zijn artrose. Hij kon 'alles' nog, maar hij toonde duidelijk pijn na een korte wandeling. Een dier weet niet hoe lang ze nog hadden kunnen hebben, maar maakt het pijn en lijden wel actief mee.
Als jouw paard zijn lichaam scheef afslijt en helemaal vastzet, dan heeft hij continu pijn. Voor mij zou dat betekenen dat ik hem zou gunnen daarvan snel verlost te zijn, en niet pas na de zomer. Zoals hierboven ook wordt gezegd is een zomer een mooi idee voor ons, maar is de hitte voor menig paard veel vervelender dan een comfortabele 10 graden van het voorjaar.

**Geplaatst**: 01-06-24 16:39

Geplaatst: 01-06-24 16:39

Bedankt voor jullie reacties. Ik heb mezelf ook afgevraagd of het nog wel eerlijk is om te wachten, maar mijn dierenarts zei vorige maand niet aan inslapen te denken, zij noemde het ongemak en geen pijn (al heb ik daar zelf wel mijn twijfels over), ook vond ze hem heel vrolijk. Een andere dierenarts vond einde van de zomer “een realistische optie”. Dacht daarom dat einde van de zomer wel goed zou zijn, ook omdat ik hem niet meer kreupel zie lopen sinds hij nu een week op Equioxx staat. Op basis van wat ik allemaal benoemde is hij daarop gezet namelijk, dat was niet allemaal terwijl hij al op pijnstillers stond. Maar ik wou toch mijn eigen dierenarts nog een keer bellen komende week, ik zal het nog eens overleggen.

Het is ook allemaal zo subtiel, ik zou zelf niet zien dat hij zich vast zet als de dierenarts dat niet had gezegd bijvoorbeeld. Sommige mensen lijken het er niet mee eens te zijn dat ik überhaupt al aan inslapen denk, omdat je eigenlijk niks aan hem ziet tenzij je er echt goed naar gaat kijken.

**Geplaatst**: 01-06-24 16:49

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 01-06-24 16:49

Als pijnstilling nodig is voor kwaliteit van leven en het is geen te genezen aandoening, is het inderdaad tijd om met je DA te gaan overleggen.

**Geplaatst**: 01-06-24 22:07

Geplaatst: 01-06-24 22:07

Maar als een dier ( paard) nog wel kwaliteit van leven heeft met ondersteuning van pijnstillers is dat toch ok zolang het kan en verder geen bijwerkingen geeft?
Onze hond met artrose krijgt ook al geruime tijd pijnstillers en doet het daar super op.
Zolang hij nog geen tekenen laat zien dat het schade aanricht mag hij gewoon doorhobbelen.

**Geplaatst**: 01-06-24 22:23

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 01-06-24 22:23

Dier dat zulke ondersteuning nodig heeft zal bijwerkingen gaan ontwikkelen en je weet nooit wanneer die voor je staan.
Juist met een maskerend middel als pijnstillers is het heel belangrijk om kritisch te zijn qua hoe lang kan dit nog. Je gaat nl op het moment van inzet pijnbestrijding voor onbepaalde tijd makkelijk grenzen oprekken van wat acceptabel is al dan niet door het ophogen van de dosis.

**Geplaatst**: 02-06-24 08:11

Geplaatst: 02-06-24 08:11

En zonder pijnstilling gaat niet meer? Ik bedoel dus als je daar mee stopt dat zo'n dier echt extreem kreupel is? Want wat is extreem veel pijn of extreem kreupel? Ik vind dat altijd lastig in te schatten.
Het oudje hier (is dus niet mijn paard) krijgt geen pijnstilling en ik zag gisteren dat ze in stap ook niet geheel regelmatig meer is (draf en galop doet het dier niet meer, dan is het zeker kreupel, kogels zijn ook dik van de artrose). Maar het dier eet nog goed, jaagt de andere paarden nog bij haar voer weg, en komt nu zelfs weer ietsjes aan. Komt ook nog eenvoudig uit de wintervacht. Dus eigenlijk is er niets wat zo'n dier nu al 'op' maakt. Ja, in de natuur is zo'n paard direct opgevreten, maar hier komt het nog mooi mee en laat echt nog geen ander de leiding in de kudde overnemen. Als dat gebeurt is het in mijn ogen wel tijd om te laten gaan (maar ik ben niet de eigenaar). Vorig jaar ging ze op een gegeven moment wegens extreme kreupelheid liggen en wilde niet meer opstaan. Dierenarts er bij, maar was volgens de dierenarts te goed om te laten gaan. Toen heeft het paard een paar dagen op metacam gestaan en kreupelheid was weer zodanig dat het dier weer gewoon ging staan en liggen. Ook nu wordt er nog steeds gerold door de 30jarige oma.
Het enige wat ze nu wel accepteert is af en toe een nachtje met extreme regenval op stal, zolang ze de kudde dan maar voor zich kan zien. Dat is nu 2 keer gebeurd. In principe wordt ze niet anders behandeld dan de jongere paarden.

**Geplaatst**: 02-06-24 08:31

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 02-06-24 08:31

Ik denk dat dierenartsen hier ook nog wel een andere rol in mogen (gaan) spelen. Ik ben gezegend met een hele fijne dierenarts (zowel voor hond als paard) die het welzijn van de dieren heel erg hoog heeft staan en ook liever te vroeg dan te laat is. Een paard dat zoveel pijn heeft dat het niet meer op wil staan is wat mij betreft nooit 'te goed'. Dat is ernstig inboeten op het welzijn.

**Geplaatst**: 02-06-24 09:52

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 02-06-24 09:52

Tja maar als dat niet op willen staan waarschijnlijk tijdelijk is, dan is het tijdelijk en begrijpelijk dat je niet bij iedere hobbel in de weg meteen een dier in laat slapen.

Ik denk dat ieder voor zich het lastige vraagstuk door zal moeten van wanneer is het te vroeg / wanneer is het te laat. Ofwel: wat is het juiste moment. Niemand wil natuurlijk dermate te laat zijn dat je in een situatie komt van acute bloedspoed van erg pijn en stress.

Maar noem mij maar een zwever ofzo... ik heb toch ook heel sterk het gevoel dat het beter is als de ziel er "klaar" voor is zeg maar. Dus als het dier zelf ook wel voelt dat het een aflopende zaak is en de beste tijd wel achter zich ligt. Dat de fijne momenten niet meer opwegen tegen de minder fijne momenten.

Mareentje heeft een jaar lang kreupel gelopen, ik was toen ook van plan om haar na de zomer / eind zomer in te laten slapen want wilde haar niet de winter nog aandoen. Maar het beestje was gewoon te goed en vrolijk, ze vond zelf nog niet dat het voorbij was. Nou wie ben ik dan om haar toch uit haar leven weg te trekken terwijl ze er nog niet klaar voor / mee is :(:)

Ze heeft daarna nog jaren lekker rondgebanjerd.

Maar in april begon ze ineens af te vallen. Wilde niet meer eten. Ze had ook die blik.... wandelde nog rond, hinnikte en pruttelde net als altijd als ze me zag. Voor de leek zou er niet echt verschil zijn vergeleken met een week / maand / jaar eerder.

Maar nu had ik wel heel sterk het gevoel van vanaf hier gaat het alleen maar slechter worden / dit is nu nog geen spoed maar gaat het wel snel worden. En in haar houding / blik zag ik dat ze het nu eigenlijk wel afgerond vond ofzo. Dat het wel okee was zo.

Ik zou toch altijd het liefst daar op wachten, dat is wat mij betreft het juiste moment.

Maar dat is niet ieder mens of dier gegund natuurlijk... en je kan imo dan beter iets "te vroeg" dan "te laat" zijn en op die erge pijn en stress uitkomen :(:)

Het is per paard en eigenaar denk ik de vraag "wat is voor dit dier, in mijn beleving het juiste moment".

Een paard dat niet meer wil gaan liggen, niet meer goed op kan staan. Niet meer goed met de kudde mee kan, niet meer goed kan eten / lopen en je verwacht dat dit alleen maar slechter wordt.... ik denk dat er niks op tegen is om daar een datum voor te prikken en in de tussentijd het dier nog te geven wat het graag heeft.

**Geplaatst**: 02-06-24 10:21

Geplaatst: 02-06-24 10:21

Blijft een moeilijke kwestie… wanneer te vroeg en wanneer te laat.
Ik geloof ook in “de blik” als het goed is, ken je je dier het beste.
Ik ga (wederom) mee met pmarena, als hij niet meer mee kan, niet makkelijk meer op kan staan ed.
En misschien ben je dan wat te laat? Maar je moet er zelf ook 100% achter staan en vrede mee hebben.

Een week geleden was ik heel negatief over Bas, als ik nu nog steeds zie hoe opgewekt en blij hij is. Eet weer z’n slobber normaal op en draaft de wei op…..
Ik weet dat het rekken is, dat het einde eraan zit te komen.
In overleg met de dierenarts hou ik hem ook zeer goed in de gaten…maar voor nu voelt het nog te vroeg. Kijkt te helder uit z’n ogen en kan nog te goed mee met de rest….
We bekijken het gewoon dag voor dag.

En als er mensen zijn die dat niet doen is helemaal prima, ieder z’n ding.

**Geplaatst**: 06-06-24 10:06

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 06-06-24 10:06

Hier ook een oudje van 32 nog wel redelijk kwiek maar begint nu ook af te vallen,vrees dat ik op korte termijn ook afscheid moet nemen.

**Geplaatst**: 13-06-24 12:22

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-06-24 12:22

Galja, ik heb even snel je andere topic doorgelezen. Ik las daar wel dat zijn maag onderzocht is maar ik heb er niet uit kunnen halen of er ook een echo gemaakt is van de dikke darmwand.

Ik heb namelijk ook een ouwetje gehad in een rusthuis die steeds meer af ging vallen. Kreeg ook allemaal schimmelplekken, slechte vacht etc.
Bloedonderzoeken op van alles en nog wat, extra vitamines etc....het leverde allemaal niks op.
Hij was zo mager dat ik hem zo zeker de winter niet in wilde laten gaan.
Omdat hij koliek kreeg kwam er een dierenarts op stal en toen hij het paard zag had hij een idee wat het kon zijn:een verdikking van de dikke darmwand waardoor voedingsstoffen niet goed opgenomen werden.
Echo van de darmwand bevestigde zijn vermoedens.
We zijn toen gelijk gestart met prednison: elke ochtend 4 capsules. Binnen 4 weken moest er volgens hem dan verbetering te zien zijn.
En die verbetering kwam er!
Hij heeft op prednison gestaan van augustus tot april volgend jaar, langzaam afgebouwd.
Ook zijn dunne mest, schimmelplekken en slechte vacht vebeterden aanzienlijk!
Wegens slecht gebit kreeg hij extra slobber en geweekte luzernebrokken en extra gehakseld/geknipt hooi.
Zijn dieet:
2 x per dag emmer slobber: 1 kilo masters senior en 1 kilo luzernebrok per emmer. Met lijnzaadolie en een schepje erwteneiwit.

3 x per dag 1 kilo pavo 18 plus.
Extra vitamines, naf pink powder senior.

En daarmee heeft hij het gered!
Hij is nu een jaar van de prednison af en het gaat nog steeds goed met hem! Hij is nu 24 jaar.

Dus mocht het nog niet onderzocht zijn, de dikke darmwand, is dat wellicht nog de moeite waard. Is ook geen duur onderzoek.

Ik wens je verder in elk geval heel veel sterkte en wijsheid toe, het valt gewoon niet mee dit soort dingen...

**Geplaatst**: 13-06-24 19:04

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-06-24 19:04

Ik heb binnenkort weer overleg met de da en zal
dit zeker meenemen!
Dank je wel!

**Geplaatst**: 10-11-24 16:48

Geplaatst: 10-11-24 16:48

Ik ben benieuwd hoe andere er naar kijken.
Mijn paard is een 16 jarige kwpn'er die veel buiten moet ivm stalbenen.
Nou heeft hij sinds kort de diagnose vasculitis (ontstoken bloedvaten) en heeft hij nu een week prednison. Echter doet dit nog niets. Er zijn geen nieuwe plekken ontstaan, maar er gaat ook nog niets weg.
Exhter heeft ook plots ernstige rotstraal gekregen terwijl het weiland niet eens drassig is. 'S nachts staat hij wel op stal en die hou ik goed droog.

Sinds de prednison geeft hij geen kuchjes meer als hij gaat draven en zijn mest is weer goed ipv best wat mestwater en verder prima drollen.
Dat deze 2 kwalen opeens weg zijn sinds de prednison vind ik eigenlijk juist vervelend omdat het daardoor lijkt dat het door een immuunreactie komt.
Eerder dit jaar is hij behandeld tegen leverbot omdat er erge leverproblemen leken te zijn (toen geen biopt gedaan) maar hij was toen erg ziek wat vreemde symptomen had wat op spierbevangen leek maar het niet was.

Hoe ver ga ik hiermee? Ik heb veel contact met mijn dierenarts maar die kijken er vaak wel anders na dan mensen die geen dierenarts zijn.

Hij is wel redelijk vrolijk maar voor de vasculitis moet hij uit het UV licht blijven. In de zomer op stal is geen optie, een sok erom ook niet vanwege hele ernstige krambenen.

**Geplaatst**: 11-11-24 00:28

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 11-11-24 00:28

Dat zijn een hoop klachten suikermeisje…
Ik kan me voorstellen dat het een beetje voelt als dweilen met de kraan open.

Wat heeft de DA aangegeven wanneer de prednison echt iets moet gaan doen voor die vasculitis?

**Geplaatst**: 11-11-24 19:27

Geplaatst: 11-11-24 19:27

Sanet schreef:
Dat zijn een hoop klachten suikermeisje…
Ik kan me voorstellen dat het een beetje voelt als dweilen met de kraan open.

Wat heeft de DA aangegeven wanneer de prednison echt iets moet gaan doen voor die vasculitis?

Enkel dat een week te kort is.
Heb sinds vandaag voor 5 dagen AB, echter steigert hij de lampen van het dak (en niet arrogant bedoeld, maar ben best wel een paard de baas). Daarnaast de hele dag op stal omdat zn voeten droog moeten blijven. Het voelt niet meer paardwaardig zo.

Wel fijn dat mn gevoel begrepen wordt.
Vermoed echter dat de prednison niets gaat doen gezien eerdere ervaringen bij dit paard.
Het kuchen is waarschijnlijk astma kon de DA me wel vertellen. Niet echt hetgeen waar ik op zat te wachten.

**Geplaatst**: 11-11-24 22:47

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 11-11-24 22:47

Tsja, als het astma is, en hij moet voor z’n voeten of stal en z’n longen buiten en z’n benen moeten lopen, maar niet in de zon, dan weet ik ff niet zo goed hoe je dat voor elkaar moet krijgen allemaal..

Ik zou toch maar eens gaan overleggen met je DA hoeveel langer dit mag kosten en welk gedeelte hiervan nog leuk is voor je paard dan

**Geplaatst**: 17-11-24 12:30

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 17-11-24 12:30

Is er niet een beschermende deken met hals tegen uv? Dat hij toch even dagelijks de benen kan strekken? Wat een drama ts, sterkte!

**Geplaatst**: 19-11-24 21:12

Geplaatst: 19-11-24 21:12

Rubs schreef:
Is er niet een beschermende deken met hals tegen uv? Dat hij toch even dagelijks de benen kan strekken? Wat een drama ts, sterkte!

UVlicht is eigenlijk alleen het probleem voor zijn achterbenen onder de Kogels. Klein stukje maar groot ongemak.

1 achterbeen is nu dusdanig lastig dat ik zijn voet niet meer kan optillen. Hij valt dan een soort van om. Met een touw in z'n kootholte krijg ik hem 2 seconden omhoog, spuiten rommel tegen rotstraal. Uitkrabben en evt wegsnijden door hoefsmid kan niet. Was altijd al lastig.

Hij is sinds een paar dagen weer vrolijker maar het blijft zo ontzettend lastig.

Voor nu hou ik het soort van bij het oude: gewoon naar buiten ondanks dat het nat is, zonder dingen om z'n benen heen als bescherming en die hoef zal ook niet bekapt worden want ik verwacht geen verbetering op dat vlak. Wondjes van de vasculitis zijn stabiel en dan zie ik wel hoe lang het 'goed' gaat. Ik hoop nog heel lang maar misschien verergerd de rotstraal nu wel zo erg en dan is het door de krampbenen niet meer te doen. Denk ook dat ie wel veel last heeft van LA en daardoor RA niet op wil tillen.

**Geplaatst**: 28-11-24 22:18

Geplaatst: 28-11-24 22:18

Nou na ongeveer 5 jaar niet meer op bokt te hebben gezeten is het moment er weer van gekomen.
Wat fijn dat hier een topic voor bestaat. Ik loop eigenlijk al een hele tijd met het idee om er een punt achter te zetten.
Mijn kwpn merrie van 27.5 staat er niet meer zo happy bij. We hebben de paarden aan huis staan.
Even in het kort: sinds vorige winter is ze enorm ingevallen en krijg haar slecht op gewicht ( ook in de zomer). Tandjes nagekeken. Alles was goed maar maakt nog steeds proppen. Ze staat sinds vorig voorjaar volledig op babyvoeding. Het was een flinke zoektocht en nog steeds komt ze slecht bij. Bloed laten onderzoeken maar niets kunnen vinden. Wel heeft ze 2 wervels die verzakt zijn. Ze loopt de laatste paar maanden ontzettend stijf en ze oogt niet happy. Behalve als ik achteren ben want dan weet ze dat ze iets lekkers krijgt.

Op deze leeftijd ga ik niet meer aan fysio, osteopathie, poedertje hier en een poedertje daar beginnen als ik eerlijk ben.
Ze is al 5 jaar niet meer bereden( pensioen).
Ze krijgt 2x per dag een halve wasmand SP en slobbermeel. Daarbij nog sojaschroot bijgevoegd. In de middag geef ik haar wel eens een extra bak maar dit laat ze staan.
Ik ben niet in de mogelijkheid om haar 4x per dag kleine porties te geven. Dit is gewoonweg onmogelijk met werk en kinderen. We zitten nu op een 300 euro voer per maand ( alleen voor haar).
Eerlijk gezegd schaam ik me gewoon om de dierenarts te bellen om mijn gedachtes uit te spreken.
Mijn vraag is eigenlijk, hoe geven jullie dit aan bij de dierenarts? Laten jullie je paard eerst nog eens helemaal nakijken? Want ik kan me voorstellen dat de dierenarts niet altijd meteen akkoord gaat.

**Geplaatst**: 28-11-24 23:38

Geplaatst: 28-11-24 23:38

Lastig hè?

Je kan wat berichten van mij zien in dit topic.
De ruin is er nog steeds. Heeft een goede zomer gehad, is lichamelijk wat bijgekomen en in z’n koppie nog net zo helder en vrolijk.
We hadden in gedachten dat als het weer om zou slaan, het gras op zou zijn, we de knoop zouden doorhakken…Maarja…hij is er nog steeds.
3 weken geleden is de dierenarts weer geweest voor een algeheel onderzoek, of het eerlijk is om hier mee door te gaan.
Tanden zijn stabiel, het is echt z’n slokdarm die lastig aan het doen is.
De dierenarts begrijpt ons dilemma heel goed. We hebben afgesproken dat we hem goed blijven monitoren.
Accuut inslapen hoeft van hem zeker niet, juist omdat hij nog goed eet en goed mee kan met de rest. Maar als de winter hem te zwaar wordt staat hij er helemaal achter.
Dus, wij hebben hem nogmaals na laten kijken en een goed gesprek gehad.

**Geplaatst**: 28-11-24 23:40

Geplaatst: 28-11-24 23:40

Gewoon bellen hoor! Niks om je voor te schamen. Liefde is soms ook loslaten.
Vaak weet je verstand al, wat je hart liever niet wil weten.
De winterperiode maakt het leven voor een paard met pijn vaak nog lastiger. Kou, modder, bevroren ondergrond.
Sterkte gewenst.