Bokt.nl

Blaze1994 schreef:

Dankjewel allemaal,

Ik heb donderdag nog een heel fijn moment met alletwee gehad. Mijn ruin kwam in mijn adem ademenen terwijl ik vertelde hoe perfect hij was en hoe oneerlijk het is (hij is 5 jaar geworden) en dat ik graag mijn merrie beter had gekregen maar dat het goed was zo. Zij wilde een onderdeel er van zijn ondanks dat de gras wei gewoon open stond. Ze stond aan de andere kant aan zijn zij ook helemaal rustig. Ik heb uitgelegd wat er ging gebeuren en er kwam nog een extra rust over ons heen.

Voor degene die benieuwd zijn hoe het gegaan is of wat te verwachten. Mijn rauwe omschrijving:
Op vrijdag hebben ze allebei lekker veel pap gehad en allemaal ander lekker voer en snoepjes. Ondanks de voor 2400kg domosedanpasta was het toch een gevecht met mij merrie maar we hadden niet anders verwacht. Ze bleef tot de laatste seconden vechten, willen opstaan etc. Dit was wel een bevestiging voor ons dat we niet Te lang gewacht hebben want als ze niet zou vechten zouden we ons eigenlijk meer zorgen hebben gemaakt. Mijn ruin was nog jong dus ik was bang dat hij misschien ook ging vechten. Maar hij gaf zich helemaal over. 0 stress en helemaal oké liet hij zich gaan. Dit had ik zo erg gehoopt (en tegen hem gezegd) dat ik hem echt niet wil missen maar hij ook geen (ergere) pijn verdient en dat het goed is zo. Ik ben nog tot half 10 savonds bij ze geweest, toen werd het te koud. Ik kon gewoon niet weg gaan omdat ik bang was te vergeten hoe hun zachte hoofdjes zouden voelen. De volgende ochtend terug gegaan om toch nog even te aaien. Mijn vriend heeft eerst gekeken en de deken zo gelegd dat ik geen bloed zag. Want mijn ruin had bloed bij zijn neus en oog. Heel fijn dat dit nog even kon (had niet gekund als ze de volgende dag al opgehaald werden maar het was natuurlijk weekend).
Ik heb even weg gekeken toen ze gingen liggen want dat beeld kan heftig zijn en het staat voor altijd op je netvlies. Mijn merrie ging blijkbaar beetje door de achterbenen en toen op haar billen en haar zijkant. Mijn ruin ging liggen als een katten met z'n benen onder zich gevouwen. Hoe het met mijn merrie ging komt blijkbaar het meeste voor. Het geeft mij veel troost dat mijn jonge paard vredig is gegaan. Hij zou de opvolger van mijn merrie worden maar bleek een zware aangeboren nek afwijking te hebben Gekocht als wedstrijd topper. Hij was helemaal perfect. Over hem heb ik over een langere tijd al verdriet gehad na de diagnose maar toch is het een klap. Ik dacht ook altijd dat mijn merrie 40 zou worden hoe taai en sterk ze was. Afgelopen zomer zijn we nog aangereden door een auto tijdens het buitenrijden. Ik dacht die heeft allebei d'r achterbenen gebroken. Geen schrammetje, niet stijf niks. Maar het kan toch snel gaan als je dan terug kijkt. Afgelopen zomer zag ze er uit als een jonge God. Laatste maanden leek ze echt 30. Maar het is "goed" zo

Ze hebben mij allebei veel geleerd en dat zullen ze nog blijven doen. Mjn ruin was Altijd vrolijk en Altijd goed gezind. Kwam Altijd in galop naar mij toe. Hij gaf zich 100% voor mij ookal leek dat soms 10% toen we nog niet van z'n nek afwijking wisten. Van hem kan ik leren dat er altijd leuke dingen zijn in het leven ondanks dat je pech hebt. Mijn merrie was heel standvastig maar had ook eindeloos veel energie om te werken. Bij haar was het niet altijd duidelijk wat door trauma's kwam of wat haar karakter maar zo sterk en hard zij was voor zichzelf. En zoveel meer nog wat ik mij nu nog niet besef.

Het is een heel verhaal geworden maar misschien heeft er iemand nog iets aan

Een foto van ze samen

[ [url=m/KImiLO.png]Afbeelding[/url] ]

Tancreda4 schreef:

Madiba, vond je het nu echt nodig om een bericht (verkeerd gequote) van 10 maand terug omhoog te halen om een schop na te geven? Denk je dat zo'n beslissing niet wel overwogen is? Kan je niet goed lezen, dit paard was niet gezond? Wegdoen met een aandoening als wat dat jonge dier had, met de kans dat het niet begrepen wordt, belast wordt op een manier dat niet meer kon, langer en meer pijn zou krijgen.. de keuze om lijden te besparen en weg te nemen is knap, dapper en uit liefde voor het paard.

Ik vind je bericht uiterst ongepast. Soms kan je ook gewoon beter niets zeggen.

Madiba schreef:

Voor zover ik weet heeft iedereen het recht op meningsuiting. Ik doe nooit een dier in slaap tenzij het niet meer gaat dwz niet meer overeind kunnen, niet meer kunnen eten... Als je een sterk vermoeden hebt dat ze het opgeven.

Mijn EV die nu in januari 30 wordt had vorig jaar een zwaar ongeluk met een stuk metaal dat zn flank had doorboord tot aan zn longen. De DA zei niks meer aan te doen, laten inslapen. Ik heb hem naar de kliniek gebracht, ze hebben hem meteen geopereerd, ze zeiden 50% kans op slagen.Hij is erdoor gekomen. het enige wat hij eraan over heeft gehouden is een deuk in zn ribben. Elk geval is anders natuurlijk maar geef niet te snel op

Madiba schreef:

Voor zover ik weet heeft iedereen het recht op meningsuiting. Ik doe nooit een dier in slaap tenzij het niet meer gaat dwz niet meer overeind kunnen, niet meer kunnen eten... Als je een sterk vermoeden hebt dat ze het opgeven.

Mijn EV die nu in januari 30 wordt had vorig jaar een zwaar ongeluk met een stuk metaal dat zn flank had doorboord tot aan zn longen. De DA zei niks meer aan te doen, laten inslapen. Ik heb hem naar de kliniek gebracht, ze hebben hem meteen geopereerd, ze zeiden 50% kans op slagen.Hij is erdoor gekomen. het enige wat hij eraan over heeft gehouden is een deuk in zn ribben. Elk geval is anders natuurlijk maar geef niet te snel op