De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-01-23 22:45

tamary schreef:
Dus je mag niet een ziek paard inslapen omdat door pech je centen op zijn? Niet alles is te voorzien, en al zeker niet als je over een tijdpad van 20 jaar praat. Het is dat mijn pony's en gezond en jong genoeg waren, maar anders waren die half okt. door mij opgeladen naar de slager. Verantwoordelijkheid nemen is ook niet een ander met jouw financiele lasten opzadelen omdat je de moed niet hebt zelf die laatste beslissing te nemen. Ziek en of oud is groot risico op handelscircuit. Of ergens in een opvang, want hoe zieliger het verhaal hoe meer mensen donaties doen. Zit een flink stuk psychologie achter qua waarom we als mens die neigingen hebben en hoe snel dan het welzijn van het dier in gedrang komt.
Daarbij is lang niet elk paard gelukkig bij niks te doen hebben tot ronduit agressief naar kuddegenoten en mensen aan toe. Al hebben die vaak eerder het geluk wel via DA of slager weg te gaan. Zieke dieren niet kunnen houden, of dat nu komt door de aandoening of bv door een eigenaar die te graag er weer op zou kruipen, maakt niet uit.
Dat zijn rationele beslissingen die je dan moet nemen ookal ben je emotioneel 200% tegen.


Dus jij wil ook liever een spuitje dan dat je geholpen wordt door een arts? Of ligt dit dan net weer even anders?

Ik zeg niet dat je een paard kost wat het kost in leven moet houden. Maar wel dat het welzijn van je dier altijd bovenaan staat. Dus als het geholpen kan worden dan vind ik slacht echt uit den boze. Vooral met als reden erbij dat er meer mensen of opvangplekken zijn die OOK het welzijn niet bovenaan hebben staan en toevallig ook ivm de financien.

tamary

Berichten: 30487
Geregistreerd: 19-06-02
Woonplaats: Drenthe

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-01-23 22:49

Als je een dier ivm niet willen/kunnen behandelen doorschuift naar een andere eigenaar en die dus met die kosten en verantwoordelijkheden opzadeld? Sec gezien ja. Het is ronduit lastig tot onmogelijk te garanderen dat zo'n dier goed terecht komt, is bv ook juridisch niks aan te doen.

veranadautje
Berichten: 1367
Geregistreerd: 12-02-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-01-23 22:54

Ik heb altijd gezegd geen koliek operatie en ze moeten nog kunnnen kauwen. Daarbij bijvoeren vind ik geen ramp. naar alleen op slobbers wachten vindt in niks


Mijn oudste is nu 25 en ik hoop dat ik haar nog heel wat een jaren heb.

Femek2902

Berichten: 1329
Geregistreerd: 07-05-12
Woonplaats: Aan de ijssel

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-01-23 23:01

Ik vind hierin dat je verantwoordelijkheid voor je dier moet nemen. Als je een paard heb waar de kosten zo van stijgen dat je het zelf niet meer kan dragen dan moet je een goed alternatief voor het dier zoeken. Ik vind inslapen of slachten dan een prima alternatief. Een goed weidehuisje oid zoeken is ook een goed alternatief, die zijn alleen zeldzaam. Verkopen aan een handelaar vind ik geen alternatief, dat vind ik ontwijken van je verantwoordelijkheid.

Ik had hier laatst het besef dat ik overwoog om m'n paard in te laten slapen om te voorkomen dat hij 6 maanden 24/7 op stal zou staan met 3x daags een schijtbeetje hooi, terwijl er echt zoveel mensen zijn die dit hun paarden altijd aandoen. En dan ook nog rijden met slecht passende zadels en pijnsignalen negeren. Dat wil ik echt koste wat het kost voorkomen, dan is de dood 100% een beter alternatief.

Ik ben zelf bereid om heel veel in te leveren in mijn eigen leven voor mijn pony. Sociale leven draai ik er wel omheen, mijn vrienden willen vast wel mee om te kletsen terwijl ik voor de pony zorg. Maar door de stijging van de kosten van mijn pony kan ik voorlopig geen auto kopen, niet verhuizen uit mijn studentenkamer, zuinig eten en niet op vakantie. Ook kleren en spullen moeten maar even wachten. Voor m'n verjaardag vraag ik m'n ouders denk ik maar een praktisch kado of geld ipv een leuk/luxe kado.
Ik ben niet bereid om mezelf in de schulden te steken voor de pony. Iig niet bij de bank. Van goede vrienden of van m'n ouders zou ik wel geld durven lenen voor een medisch probleem. Alleen niet voor deze pony en niet voor structurele kosten. Deze pony kan niet beter worden door een dure operatie, de hoefbevangenheid blijft dus elke andere operatie is nu van de tafel. Enkel kleine operaties voor geknapte melanomen zouden een optie zijn (die heeft hij al eerder gehad, dat kostte €150,- en €300,- inclusief nazorg).

Grappig, als ik m'n bovenstaande tekst teruglees lees ik al uitzonderingen. Niet lenen, maar wel van ouders. Geen operatie, maar wel een melanoom weghalen. Ik hou van het dier en zolang het paardwaardig is wil ik dus heel ver gaan, als de dierenarts zegt dat het dat niet meer is zijn we direct klaar. Dat staat wel vast bij deze pony.

Silly_Woman

Berichten: 1695
Geregistreerd: 27-10-04
Woonplaats: In het mooie Brabant!

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-01-23 23:15

Wb de financiële kant, ik houd veel van mijn (kapotte) paard. Maar mocht onze situatie veranderen waardoor het financieel niet reëel/haalbaar is, is hij degene die als eerste ingeslapen zou gaan worden. Zoals ik eerder zei krijgt hij mega veel stress van transport waardoor hij amper nog vooruit kan lopen, dus kliniek uitgaven ga ik voor hem niet aan beginnen.

Mbt wondjes kijk ik het wat langer aan, al zou ik heus de dierenarts bellen als hij echt ziek staat. Hij heeft in de afgelopen jaren ook wel eens met een dik been gestaan, maar dan kijk ik het even aan wat het doet en hoe hij er verder bij staat.

Ik heb hem nu al zo'n 3 jaar op pensioen staan(hij is nu 13) dus het is niet dat ik niets over zou hebben voor hem. Als hij mij maandelijks een flink bedrag zou moeten gaan kosten weet ik nog niet wat ik zou doen. Dat kan ik pas beslissen als het zover is.

Wb het oudje van mijn man, die kost nu in de koudere maanden ongeveer 25 euro per maand extra. Dat is voor ons nu prima haalbaar.

Denk dat wij voor onze paarden rustig een vakantie zouden overslaan, maar als we moeite krijgen met alles rond te breien worden er maatregelen genomen.

CalipsoLover

Berichten: 5662
Geregistreerd: 14-08-11

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-01-23 23:40

Ik was 16 toen ik mijn paard kocht, intussen ben ik er bijna 24 en paardlief bijna 20. Helaas kon hij door KS en spondylose er niet meer door als wedstrijdpaard, dus staat hij intussen al bijna 4 jaar op pensioen. Mijn leven is de afgelopen 2 jaar enorm veranderd, ik ben op mezelf gaan wonen in een compleet andere stad en ben bijna al mijn interesse in de paardensport verloren. Mijn ander paard heb ik dus verkocht.

Ik zeg altijd dat Diallo mag blijven tot zijn dood, ik heb gelukkig een ouder die nog steeds de helft van de stalkosten wil betalen (ik betaal bijna 300 euro pm aan stalkosten). Gelukkig heeft Diallo nog steeds redelijk weinig 'last' van zijn bemerkingen, waardoor hij niet beperkt wordt in zijn paard zijn, dat is voor mij het belangrijkste. Vanaf ik merk dat hij niet meer zichzelf is of last krijgt, wil ik er ook niet verder in gaan. Een supplement hier en daar is geen enkel probleem, maar opereren/inspuiten etc begin ik niet meer aan. Stel dat hij nu ook koliek krijgt en een koliek operatie nodig zou hebben houdt het voor mij ook op. Hoe verdrietig het ook is. Hem verkopen of weggeven vind ik egoïstisch en zou ik persoonlijk nooit doen, zoals hierboven al wordt gezegd, dan draag je je verantwoordelijkheid niet.

Tancreda4

Berichten: 25701
Geregistreerd: 12-01-03
Woonplaats: ZuidHolland

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 00:00

@Silly_Woman maar wat is de reden dat je bij een ouder paard dingen langer aan kijkt dan een jonger paard? Ik snap dat niet zo goed.

Ik zou 't anders vinden en snappen als je bij een jonger nog gereden paard dezelfde handelswijze zou hebben.

Devitootje
Berichten: 323
Geregistreerd: 13-02-11
Woonplaats: Tussen Dordrecht en Breda

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 03:01

De grens ligt voor mij bij een paardwaardig en happy bestaan. Een paard laten 'wegkwijnen' omdat je zelf geen afscheid kan/wil nemen, dat is voor mij de grens.

Door een oude blessure liep mijn oude paard al een aantal jaar af en aan rechtsvoor niet helemaal zuiver (vooral als hij te wild gedaan had in de wei), maar hij was altijd vrolijk en had ook altijd zin om te wandelen/lopen/iets te doen. Maar toen hij een langere periode niet meer wilde spelen met zijn vriendje, niet meer wilde wandelen en niet meer zijn vrolijke, enthousiaste zelf was, was het genoeg en heb ik hem op bijna 29-jarige leeftijd laten gaan. Moeilijkste beslissing van mijn leven denk ik wel, heel verdrietig en een groot gemis, maar op dat moment ging zijn belang voor mijn verdriet.

Gelukkig hebben financiële redenen nog nooit een rol gespeeld bij beslissingen voor mijn dieren, dus ik weet niet hoe ver ik precies zou gaan, maar geloof niet dat ik mijn huis ervoor zou verkopen.

superpony
Berichten: 26713
Geregistreerd: 25-02-05

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 03:22

@TS, maar de dingen die je noemt, noem ik niet per se een opgave.

Ik vind het niet zo erg om geen sociaal leven te hebben, niet op vakantie te gaan en geef al helemaal niet om luxe op andere vlakken.
Dus thuis blijven voor mn dieren vind ik zelf geen opgave.

Vanwege mijn zieke moeder ben ik nu wel regelmatig een gehele dag en avond of 2 gehele dagen van huis en dat lossen we samen prima op. Ik vind het niet fijn, maar heb maar 1 moeder.

Overigens is zij 79 en speelt die discussie in de humane wereld ook. Waar je eerst dacht dat mensen steeds ouder werden en er veel te doen was bij ernstige ziekte, is er ook een discussie op welke leeftijd je stopt met behandelen, opereren etc.
De ene arts kijkt naar de persoon en de andere arts wil naar het getal kijken. Een arts sprak zich zelfs uit dat de kosten voor die paar jaar extra te hoog zijn en het ook vaak een lijdensweg is, maar mensen teveel "gewend" lijken te raken dat alles wel opgelost moet kunnen worden of dat je dat iig altijd moet proberen.

Ik vind het dubbel. Met een mens kan je praten en die kunnen meestal zelf beslissen. Maar ik zou mn dieren minder laten lijden dan mijn moeder.

Silly_Woman

Berichten: 1695
Geregistreerd: 27-10-04
Woonplaats: In het mooie Brabant!

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 09:08

Tancreda4 schreef:
@Silly_Woman maar wat is de reden dat je bij een ouder paard dingen langer aan kijkt dan een jonger paard? Ik snap dat niet zo goed.

Ik zou 't anders vinden en snappen als je bij een jonger nog gereden paard dezelfde handelswijze zou hebben.


Even er van uitgaand dat je bedoeld dat ik het oude paard per maand bijvoer en het jongere paard al eerder zou laten gaan? (Als je het anders bedoelt, laat even weten :) )

Waarschijnlijk omdat de vooruitzichten voor het jongere paard minder rooskleurig zijn dan voor het oudere paard, de kans is ook zeer groot dat het jongere paard eerder meer last van alles gaat krijgen.

Ik heb m al 10 jaar(bedacht ik mij gisteravond) en in die 10 jaar heeft hij af en Aan blessures gehad. Sommige aardig kostbaar.
Het is nou eenmaal een brokkenpiloot. Wij zeggen wel eens gekscherend, als er een spijker in de wei ligt, is hij degene die hem vindt :')

Maar nu hij compleet niet 'bruikbaar' is, (Hij knuffelt heel lief, maar verder is hij opvulling van onze wei/pp) ben ik wat 'harder' in hoe ver ik ga met hem.

Hij krijgt gewoon zijn enting, wormenspuiten en voer en alles. Ik kan wel vanalles gaan dokteren, maar hij wordt niet meer beter en mijn financiën zijn niet oneindig. Daarnaast hebben we ook een kind, de andere paarden en eigen buiken die gevuld moeten worden.

Afanaisa91

Berichten: 1386
Geregistreerd: 03-04-05
Woonplaats: Gelderland

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 09:22

SP, ja dat vind ik ook een groeiend ethisch probleem van de gezondheidszorg. Hoe meer dingen behandelbaar zijn, des te meer kans op de volgende ziekte/aandoening. Alles wat chronisch wordt komt op de stapel erbij, net zoals steeds weer opnieuw de overweging om nieuwe bijkomstige aandoeningen wel of niet te behandelen of te genezen. En dat lijkt idd normaler te worden.

Qua paarden vind ik het financiële aspect het lastigst worden. Ik heb 4 oudjes uit ‘95, ‘97 en ‘99, met inmiddels allemaal wel iets. Afgelopen jaar zijn voor 3 extra structurele kosten bijgekomen, en gaat komend jaar mijn inkomen achteruit.
Ik heb gelukkig een financiële buffer en ik ben zeker bereid om zelf in te leveren op luxedingen, vakanties en etentjes. Maar in het slechtste scenario krijgen ze allevier tegelijk iets acuuts en duurs wat ik niet kan bekostigen en dan moet gaan kiezen welk paard ik nog iets bied en welke dus ook niet.

Qua afwegingen vind ik het ook lastig om te bedenken wat een overlijden met de groepsdynamiek doet. Ik heb een ruin en merrie die zo enorm gek op elkaar zijn. Toen de ruin maagzweren kreeg dacht ik ook meteen ‘Dep mag ff niet dood nu’, omdat ik me zorgen maak wat dat mentaal en met de maagzweren van m’n ruin zou kunnen doen.
Daarnaast heb ik nu 2 ruinen en 2 merries. Voor nu helemaal prima, maar ik weet niet hoe harmonieus de samenstelling dat blijft als er een merrie wegvalt. En dan, nieuwe pony erbij? Of eentje apart?

Ibbel

Berichten: 51225
Geregistreerd: 01-09-04
Woonplaats: West-Veluwe

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 09:43

Evamarie schreef:
Dus jij wil ook liever een spuitje dan dat je geholpen wordt door een arts? Of ligt dit dan net weer even anders?


Voor ziekenhuiszorg zijn mensen verplicht voor verzekerd (en onverzekerde mensen MOETEN geholpen worden, er is een wettelijke zorgplicht voor artsen), maar je zal de mensen de kost geven die hun medicatie (eigen risico!) NIET kopen omdat ze anders niet kunnen eten. Of die afgelopen winter preventief het gas maar hebben laten afsluiten, omdat ze het voorschot niet konden betalen.

Dus ja, mensen nemen ook voor zichzelf al dit soort ingrijpende beslissingen, en die mensen gaan ook niet meer met hun kat of hond naar de DA. Omdat ze het niet kunnen betalen.
En soms blijkt die zieke kat of hond uiteindelijk zó ziek, als ze dan eindelijk toch maar naar de DA gaan, dat ze moeten worden ingeslapen.

Zouden mensen die het zo krap hebben een onverkoopbaar ouder, niet helemaal gezond paard hebben, dan gaat dat paard echt wel naar de slager.

Kennelijk heb jij het nog nooit zó krap gehad dat je zelf niet meer te eten had en je huis niet meer kon verwarmen. Maar als je op dat punt zit, ga jij echt keuzes maken. En die keuze is niet 400 euro naar mijn paard, en ik geen eten, want dat hou je geen maand vol.

BarbaraNova

Berichten: 4295
Geregistreerd: 11-01-05
Woonplaats: Rockanje

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 11:21

[/quote]

Maar je kent je eigen paard toch beter als de dierenarts hem kent, dus zou het toch eerder op je eigen gevoel laten afgaan?[/quote]
Maar ik heb geen medische kennis. Ik heb wel ooit tijdens een hevige koliekaanval die ik niet meer kon aanzien tegen de DA gezegd: laat hem maar inslapen! Maar de DA zei dat dat niet hoefde en inderdaad is het paard er toen weer bovenop gekomen.[/quote]

Dat snap ik maar het topic is over oudere paarden en niet over paarden met koliek in het algemeen. Je kent je paard zelf het beste als het geen zin meer in het gewone leven heeft toch?

karuna
Drukke kabouter

Berichten: 40777
Geregistreerd: 14-05-03
Woonplaats: Ergens waar het rustig is FrNl

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 11:31

Evamarie schreef:
Femke_Tweety schreef:
En hoe zie jij het scenario in de openingspost dan?

Paard van ongeveer 30.
Je hebt het 20 jaar.
In die 20 jaar is je financiële situatie (om wat voor reden dan ook) enorm achteruit gegaan.

Denk aan scheiding, ziekte, arbeidsongeschiktheid, schuld, wat dan ook. In 20 jaar kan van alles gebeuren.


Zou jij dan écht álles doen?
Jezelf in de schulden steken, verzekeringen niet betalen, geen woning meer hebben, je eigen medicatie niet meer kunnen betalen, etcetera?


Je zegt dat in 20 jaar vanalles kan gebeuren. Dat klopt maar daarbij blijf jij 20 jaar wel gewoon verantwoordelijk voor het welzijn van je paard. Ik vind niet dat je kan zeggen: in die 20 jaar ben ik zo financieel achteruit gegaan, nu kan ik de eindfase van mijn dier niet betalen dus laat ik het maar inslapen. Je weet dat als je aan een dier begint dat er hoge kosten kunnen komen en al helemaal op het einde. Daar spaar je dan voor. Anders moet je er niet aan beginnen. Of als je merkt dat je het niet bij kan benen dan zul je tijdig naar een andere oplossing moeten kijken ipv dat je het dier kost wat het kost bij je houdt wetende dat je het financieel niet kunt dragen. Ik vind dat je zoiezo een pot moet hebben voor onvoorziende uitgaven en al helemaal als je de verantwoordelijkheid draagt voor meer zielen in je leven dan alleen die van jezelf.

Ik ken ook een verhaal van iemand die afstand deed van haar paard toen het ziek werd om een ander paard aan te schaffen waar zij wel mee kon rijden. De prognose was onzeker en anders zou ze het in laten slapen. Zo'n paard maakt dan eigenlijk geen kans meer. Maar in dit geval heeft dit paard bij iemand anders nog een heel fijn leven en leeft het nog. Iemand die wel voor de kosten instaat bij de dierenarts ookal kan zij er niet mee rijden. En zo hoort het vind ik.


Hoewel gisteravond geschreven. Wat je schetst is onmogelijk. Er zijn gewoon omstandigheden waarin je financieen of met je gezondheid zo achteruit gaat dat je twee opties overhebt (nou ja drie maar de derde is niet dierwaardig of menswaardig -O- ) je dier laten inslapen omdat je niet meer kunt zorgen voor het verder comfortabel houden van je dier, of verkopen. De derde optie namelijk niks doen door gebrek aan geld is niet dierwaardig. Of diep in de schulden (schuldsanering is ook einde dier dan -O- ) komen of dakloos raken wat niet menswaardig is.

Rubs

Berichten: 716
Geregistreerd: 29-03-11
Woonplaats: Zaanstad

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 13:39

Ik denk nu dat ik zeker weet dat mijn no-go's zijn:
-Op de kliniek verblijven voor meerdere dagen
-Verplichte boxrust langer dan een week
-Niet onder controle te krijgen pijn/ongelukkig paard
-paar duizend euro aan behandelkosten in 1 keer, zonder slagingsgarantie
Of een combinatie.
Mijn paard is veel te nerveus voor een opname op vreemd terrein, en voor boxrust.
Ik ga zeker niet extra geld lenen.
Ik heb ook een gezin, een hypotheek, een hond, een drukke baan en die breng ik niet in gevaar.
Maar ik weet dat ik echt pas weet wat ik doe als ik ermee geconfronteerd wordt. Ik denk, wat ts ook zegt, dat in de praktijk je grens langzaam wordt opgerekt, nog een pilletje, nog een consultje, nog een hoefschoentje, etc etc.

Kendra

Berichten: 8947
Geregistreerd: 08-12-01
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 13:56

Evamarie schreef:
Ik ken ook een verhaal van iemand die afstand deed van haar paard toen het ziek werd om een ander paard aan te schaffen waar zij wel mee kon rijden. De prognose was onzeker en anders zou ze het in laten slapen. Zo'n paard maakt dan eigenlijk geen kans meer. Maar in dit geval heeft dit paard bij iemand anders nog een heel fijn leven en leeft het nog. Iemand die wel voor de kosten instaat bij de dierenarts ookal kan zij er niet mee rijden. En zo hoort het vind ik.

Ik geloof daar niet in…..
Uitzonderingen bevestigen de regel, maar
er is een ondereind in de paardenwereld met oude, zwakke, geblesseerde en afgekeurde paarden. Daar zitten de handelaren waar wij liever geen zaken mee doen, maar die mede kunnen bestaan dankzij de mensen die hun kop in het zand steken en liever geloven in mooie verhalen dan zelf hun verantwoordelijkheid nemen.
Daar hoort soms inslapen bij, ook al zou je met veel geld, kunst en vliegwerk het paard nog een tijdje in leven kunnen houden.

Pandora2
Berichten: 20417
Geregistreerd: 04-01-13
Woonplaats: Belgie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 14:07

Het is natuurlijk ook allemaal relatief en heel persoonlijk hoe ver iemand bereid is te gaan voor een oud paard.
Geld kan je maar 1 keer uitgeven. De ene gaat liever op vakantie, rondreizen, koopt liever een nieuwe kast of tuingereedschap , een kat of hond erbij,...om maar iets te noemen.
De ander steekt dat geld liever in de ouwe dag van zijn / haar paard.

Als ik al die jaren 2 keer per jaar op vakantie zou gegaan zijn en regelmatig een weekend weg en uit eten, dan was dat geld er nu ook niet meer om de prascend en het speciale voer voor mijn merrie te betalen. Dan had ik nu de keuze tussen meer gaan werken of ze laten hemelen.
Mijn prioriteiten lagen en liggen anders en dat zijn keuzes die je maakt.
Ouderdom komt met gebreken en zolang het de normale slijtage is, plooi ik mij graag dubbel voor hen.
Maar ik besef heel goed dat niet iedereen zo gemaakt is. Ik heb al 40 jaar paarden aan huis, dus weet wel zo een beetje wat het is om je leven aan te passen ondertussen. Sterker nog, ik ken niets anders :P

Er is m.i. ook geen goed of fout in deze, zolang het paard er maar niet de dupe van is.

Kendra

Berichten: 8947
Geregistreerd: 08-12-01
Woonplaats: Drenthe

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 14:30

Helemaal eens @Pandora2, ook wij hebben de paarden aan huis en dan zijn er wat meer mogelijkheden.
Omstandigheden, tijd, geld, leeftijd en karakter van je paard, het speelt allemaal een rol.
Hier mag alles oud worden, en dat mag best wat kosten. Maar als ze niet meer onder het zadel zijn en er treden ernstige mankementen op (bv chronische kreupelheid), dan laten wij ze gaan. Het ligt ook een beetje aan het paard, mijn eerste rijpaard heeft bijna tot de laatste dag van haar bestaan getreurd als andere paarden op wedstrijd of op buitenrit gingen. Dan is een 'paardwaardig bestaan' iets anders dan voor een paard dat zich schikt in het bestaan als pensionada/grasmaaier.
En het is ook niet altijd zwart-wit, soms overkomt het je ook. Het is moeilijk om van tevoren in te schatten wat je gaat doen als je plotseling met je paard in de kliniek staat. En ook het besluit om wel/niet af te reizen naar een kliniek valt daaronder is onze ervaring....

Crosskip

Berichten: 1108
Geregistreerd: 19-02-07
Woonplaats: het mooie Rekken

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 14:31

Ruim 2 jaar geleden heb ik voor deze keus gestaan.
Dame was 19 jaar (niet echt heel oud), maar wel een dame die de nodige zorg nodig had. Gemiddeld 6 x per jaar de dierenarts erbij voor koliek, stond aan huis, dus alles wat we konden doen in het management werd gedaan. Niet meer onder het zadel ivm peesprobleem wat niet beter zou worden (2 jaar mee bezig geweest met PRP, laseren, opbouwen enz.) maar haar karakter (graag willen werken/lopen) en slechte voeten zaten een goed herstel in de weg. Waarschijnlijk had ze ook lichte artrose in haar hals.
We moesten verhuizen, dus paard zou naar een andere plek moeten. Dat wilde ik haar niet meer aandoen. Ze was zo tot rust gekomen bij ons thuis. Ze zou een hele dure grasmaaier worden en we zouden haar niet het management kunnen geven wat ze nodig had.
Ze was al een tijdje in de wei ook af en toe zuur naar het jonge paard (maar konden ook heerlijk kroelen en samen slapen). Dus overlegd met verschillende mensen die haar kenden (dierenarts, ostheo) en zij gaven allen mij de bevestiging dat het geen rare gedachte was wanneer ik haar zou laten gaan.
Dus liever op een zonnige herfstdag laten gaan dan in koliek die de verkeerde kant op zou gaan, dat wilde ik graag voorkomen.
Met heel veel verdriet, maar ook heel veel liefde heb ik haar laten gaan.

De afweging is zwaar en moeilijk en het is een hele verantwoording. Ik vond het fijn om met verschillende mensen te kunnen overleggen. Het is niet niks, maar nogmaals, voor 300% uit liefde voor het dier. En ja, sommige mensen gaan te lang door in mijn beleving, tegen een hoge prijs (zowel letterlijk qua kosten als figuurlijk omdat het niet altijd in het belang van het paard is). Sta je voor de keuze.. ik hoop dat je een dierenarts hebt waar je eerlijk mee kunt overleggen en sta open voor zijn of haar eerlijke antwoord. En wees eerlijk... naar jezelf en naar je paard.
Iedereen die ervoor staat heel veel sterkte... het valt niet mee! :knuffel:

Pandora2
Berichten: 20417
Geregistreerd: 04-01-13
Woonplaats: Belgie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 14:38

Klopt Kendra. Kliniek bijv. is hier een no-go met de oudjes. Been there done that (koliekoperatie). Doe ik niet meer.
Enkel door de ervaring weet ik dat nu.

Alles vindt hier het leven als pensionado ook bijzonder leuk, dus dat geluk heb ik dan weer wel :D

superpony
Berichten: 26713
Geregistreerd: 25-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 14:57

Afanaisa91 schreef:
SP, ja dat vind ik ook een groeiend ethisch probleem van de gezondheidszorg. Hoe meer dingen behandelbaar zijn, des te meer kans op de volgende ziekte/aandoening. Alles wat chronisch wordt komt op de stapel erbij, net zoals steeds weer opnieuw de overweging om nieuwe bijkomstige aandoeningen wel of niet te behandelen of te genezen. En dat lijkt idd normaler te worden.

Qua paarden vind ik het financiële aspect het lastigst worden. Ik heb 4 oudjes uit ‘95, ‘97 en ‘99, met inmiddels allemaal wel iets. Afgelopen jaar zijn voor 3 extra structurele kosten bijgekomen, en gaat komend jaar mijn inkomen achteruit.
Ik heb gelukkig een financiële buffer en ik ben zeker bereid om zelf in te leveren op luxedingen, vakanties en etentjes. Maar in het slechtste scenario krijgen ze allevier tegelijk iets acuuts en duurs wat ik niet kan bekostigen en dan moet gaan kiezen welk paard ik nog iets bied en welke dus ook niet.

Qua afwegingen vind ik het ook lastig om te bedenken wat een overlijden met de groepsdynamiek doet. Ik heb een ruin en merrie die zo enorm gek op elkaar zijn. Toen de ruin maagzweren kreeg dacht ik ook meteen ‘Dep mag ff niet dood nu’, omdat ik me zorgen maak wat dat mentaal en met de maagzweren van m’n ruin zou kunnen doen.
Daarnaast heb ik nu 2 ruinen en 2 merries. Voor nu helemaal prima, maar ik weet niet hoe harmonieus de samenstelling dat blijft als er een merrie wegvalt. En dan, nieuwe pony erbij? Of eentje apart?


Dat laatste ook.

Mijn ruin was 23 en had al een tijd blessures, maar deed het echt goed. De shet 25+ had vage klachten en we lieten alles onderzoeken. Dat is helemaal erg, want meerdere mensen vinden het bijv onzin om een shetlander te onderzoeken, behandelen en evt opereren, want het is MAAR een shetlander. Voor ons was hij echt mega belangrijk.

Ik begon na te denken over samen laten gaan, maar de ruin besloot een goede ochtend een waarschijnlijk hersenbloeding te krijgen, dus dat werd spoed.
De shet en toen 28jr merrie en andere ruin en merrie van 22 en 15 leken er goed mee om te gaan.

Maar de shet ging al snel enorm aan me hangen. Deed hij al, maar werd extreem. Ik paste de schuur voor hem aan, hij mocht mee de tuin in, ik gaf hem 's nachts een portie etc etc.
Toch ging het opeens snel en hebben we hem laten gaan. Eerst 's avonds nog ab gestart, maar uren later was hij echt niet goed en ik wilde hem niet laten lijden om antwoorden te krijgen waar we misschien toch niks aan hadden. Maar het knaagt wel.

De andere ruin werd wat dof, maar was stapel op moeder en zus, dus leek zich te redden.
Toen zijn moeder begin 2021 niet goed was, was haar dochter hoogdrachtig, dus ik heb toch gekozen om te rekken. En we hadden hoop dat ze zou opleven van een veulen.
Helaas gebeurde dat dus niet.
Toen zij werd ingeslapen heeft haar zoon er echt vreselijk aan lopen trekken en doen. Hij is echt heel nuchter normaal, maar rende op en neer, ging weer naar zijn moeder en het ging echt door merg en been. Je hoopt dat ze dan tijd hebben om goed afscheid te nemen, maar het was echt naar.

Ik dacht echt dat hij dan ook zou aftakelen en dit het volgende oudje zou zijn. Maar hij ging een belangrijke rol spelen bij zus en neefje en er kwamen nog een shet merrie en hengstveulen bij waar hij meteen een vreselijke klik had met dat hele kleine hengstveulentje. En die liefde is ook gejeel wederzijds.

Nu durf ik weer vooruit te kijken, maar broer en zus zijn echt vreselijk close en vooral zus kan niks zonder hem. Zij is wel heel sterk, maar ik ben bang voor het afscheid ooit. Ze hangt ook aan haar zoon van 8 maanden en hoop dat hij dat gat kan opvullen.

Rouwen bij dieren is vreselijk en wordt te vaak onderschat. Maar wij zijn mensen en hebben de kennis, dus hebben geen keus dan handelen in het belang van het dier, ook al zou het soms in de natuur anders gaan.

Qua ontwikkeling vind ik het altij dubbel. We kunnen veel meer en de 1 staat daarachter en de ander wat minder. Maar ik denk dan; alles is ontwikkeling. Wil je dingen niet, zou je ook niet op internet moeten zitten, geen smartphone moeten gebruiken, niet een moderne auto rijden etc etc.

Je kan haast niet zeggen; bij het een kan het wel en bij het ander niet. Of we gaan kinderen wel door een lange lijdensweg laten gaan, want het zijn kinderen met een hele toekomst en ouderen niet, want die zijn al op hun einde. Die mensen willen vaak ook nog graag leven, hebben er ook voor gewerkt en betaald.

En je kan pas oordelen als je er zelf echt voor staat. Iedereen is anders.

Maar wat je ook ziet is dat mensen nogal snel oordelen. Als we eerder ons paard zouden laten inslapen, wat ik soms echt terecht zou vinden, valt een grote groep bokkers en zogenaamde dierenvrienden weer over je heen, want je moet er alles voor over hebben, je weet dat dieren geld kosten etc etc etc.

En een andere groep roept 100x; laat het dier inslapen als mensen hier komen met de problemen van hun paard. Zo ongezien op internet op basis van schrijven en een evt foto. En we weten allemaal niet altijd wie dat zijn en of ze zomaar iets roepen en dat ook werkelijk zelf zouden doen etc.

Femke_Tweety

Berichten: 13605
Geregistreerd: 02-04-10
Woonplaats: Utrechtse Heuvelrug

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-23 18:47

Je lijkt het inderdaad nooit goed te kunnen doen.

Klopt in zekere zin ook wel, als je ziet in dit topic hoe ver de meningen al uit elkaar liggen.

Je doet het dus nooit precies op de manier zoals de andere het gedaan zou hebben.

Ik vrees in zekere zin de dag dat ik de knoop doorhak voor de mijne.
Ik weet nu al dat er mensen zijn die het te laat zullen vinden (voor hem of mijzelf) en dat er mensen zijn die vinden dat ik langer door moet gaan.
Maar in hoeverre mag dàt mijn beslissing beïnvloeden.



Dit is ook een beetje waarom het specifiek in het oude paarden gedeelte van bokt staat.
Niet altijd, maar vaak is het moment bij een jonger paard iets duidelijker
Bijvoorbeeld ernstige koliek of blessure die niet kan herstellen volgens dierenarts.


Maar die oudjes, dat rekt steeds iets meer, t gaat nog wel, als we dit nog extra doen, of dat nog bijgeven.

Ook een oudje kan 'ineens' omliggen. Of 'ineens'een pittige koliek hebben.
Dat is naar, maar vaak wel duidelijk.

Maar dat steeds een beetje meer, beetje extra zorg, beetje extra kosten, nog wat proberen. Dát vind ik lastig.
Want dan is het veel minder scherp waar 'De Grens' dan ligt.

Mede daarom dit topic.

Dat ik zelf inmiddels erg waardevol vind trouwens.
Ik vind het oprecht fijn om fe verschillende, inhoudelijk meningen te lezen over de grens bij oude paarden.
Helpt mij zelf ook weer om mijn gedachten over dit thema wat minder chaotisch te krijgen.

superpony
Berichten: 26713
Geregistreerd: 25-02-05

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 19:27

Helemaal met je eens.

En ik vind het vaak bij een jonger paard ook duidelijker en dan soms makkelijker. Vooruitzicht is langer, dus we stoppen nu.

Maar een ouder paard gaat zoals ik eerder ook schreef vaak stukje bij beetje en sommige dingen zijn best acceptabel. Ik vond het ook belangrijk dat ze goed in de groep bleven liggen bijv. Zag dat op laatst met mn oude merrie, ook al was zij de moeder, ook minder worden.

Haar dochter had duidelijk geen belang bij haar toen ze een veulen had, dus werd zelfs lelijk.

En je weet ook dat ze sterk zijn en paarden veel doen om in leven te blijven en te overleven. Onze merrie van 29 was zo ontzettend sterk, dat ik altijd zei; die gaan we echt niet laten aftakelen. Mijn man wilde haar zo lang mogelijk bij zich houden, maar ik vond dat niet waardig voor het paard dat ze was.

Ooit zei een veearts wel; neem maar een knuppel mee als je die moet laten gaan, want zulke gaan niet. En hij had gelijk.........helaas. Het inslapen was echt een ramp. Maar we houden ons vast dat ze daarvoor niks wist en nu niet meer lijdt.

Elisa2

Berichten: 44853
Geregistreerd: 31-08-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 20:00

Femke_Tweety schreef:
Je lijkt het inderdaad nooit goed te kunnen doen.

Klopt in zekere zin ook wel, als je ziet in dit topic hoe ver de meningen al uit elkaar liggen.

Je doet het dus nooit precies op de manier zoals de andere het gedaan zou hebben.

Ik vrees in zekere zin de dag dat ik de knoop doorhak voor de mijne.
Ik weet nu al dat er mensen zijn die het te laat zullen vinden (voor hem of mijzelf) en dat er mensen zijn die vinden dat ik langer door moet gaan.
Maar in hoeverre mag dàt mijn beslissing beïnvloeden.



Dit is ook een beetje waarom het specifiek in het oude paarden gedeelte van bokt staat.
Niet altijd, maar vaak is het moment bij een jonger paard iets duidelijker
Bijvoorbeeld ernstige koliek of blessure die niet kan herstellen volgens dierenarts.


Maar die oudjes, dat rekt steeds iets meer, t gaat nog wel, als we dit nog extra doen, of dat nog bijgeven.

Ook een oudje kan 'ineens' omliggen. Of 'ineens'een pittige koliek hebben.
Dat is naar, maar vaak wel duidelijk.

Maar dat steeds een beetje meer, beetje extra zorg, beetje extra kosten, nog wat proberen. Dát vind ik lastig.
Want dan is het veel minder scherp waar 'De Grens' dan ligt.

Mede daarom dit topic.

Dat ik zelf inmiddels erg waardevol vind trouwens.
Ik vind het oprecht fijn om fe verschillende, inhoudelijk meningen te lezen over de grens bij oude paarden.
Helpt mij zelf ook weer om mijn gedachten over dit thema wat minder chaotisch te krijgen.


Het is vooral belangrijk om op je eigen gevoel af te gaan in combinatie met adviezen van een DA denk ik. Je moet zelf 100% achter je keuze kunnen staan en die keuze maken is al moeilijk genoeg.

Wat anderen mensen vinden moet je niks van aantrekken. Het is altijd zo makkelijk oordelen als je zelf niet in die schoenen staat.

pmarena

Berichten: 51970
Geregistreerd: 09-02-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-01-23 21:22

superpony schreef:
Ooit zei een veearts wel; neem maar een knuppel mee als je die moet laten gaan, want zulke gaan niet. En hij had gelijk.........helaas. Het inslapen was echt een ramp. Maar we houden ons vast dat ze daarvoor niks wist en nu niet meer lijdt.


Als ze gaan vechten tegen tegen de laatste prikken....dat is echt een ramp :(:)

Ook daarom wil ik toch liever wachten tot het moment dat het dier zelf aangeeft dat het wel klaar is zo eigenlijk. Aan de ene kant wil je liever dat ze geen leed meemaken en wil je het voor zijn dat ze een schim van zichzelf worden. Maar toch wil ik wel echt zien dat het dier zelf aangeeft dat het leven wel goed is geweest zo, zeg maar.... want dat vechten is vreselijk...