Ze heeft COPD in de 4de fase, wat betekend dat haar longen heel erg slecht zijn en niet veel kunnen hebben.
Omdat de Corona steeds erger om zich heen grijpt in Rotterdam is ze doodsbang.
Toen er op een andere verdieping van het Revalidatiehotel Corona uitbrak wilde ze dan ook zo snel mogelijk daar weg.
Ze was dan ook afgelopen woensda naar huis gegaan. Alles ging goed.....
Tot zaterdag....
Ik kwam bij haar op bezoek en ze was wat benauwd. Ik vroeg haar haar saturatie te meten en deze kwam maar tot 50 en zakte zelfs naar 40.
(Een gezond mens heeft zo rond de 97/99% zuurstof in zijn bloed. Mijn ma heeft normaal tussen de 80 en 85%)
Tevens had ze koorts, dus alarmbellen gingen af.
112 gebeld en ze is meegenomen. Ivm covid-verdacht mocht ik niet mee.
Ik moest ook in quarantaine en de test Van mijn ma afwachten.
Helaas was het dus helemaal foute boel.
Ze is positief getest....
En heeft last van CO2 opstapeling door haar COPD. Dubbel op dus.
De situatie voor mijn ma is heel erg zorgelijk. Er is een reële kans dat ze het niet haalt.
Ik ben zo ontzettend bang.
Bang om haar te verliezen.
Bang om haar niet meer te mogen zien.
Bang dat ik zelf straks ook positief ben en ziek word.
Ik lig nu op het logeerbed. Weg van mijn man. Gelijk afstand gehouden bij thuiskomst, want ja, je wilt niemand besmetten.
En lig wakker, te malen, te denken.
Wat als....
Weet niet goed wat nu te doen.

