Bokt.nl

Soepblik schreef:

Lieve TS, ik begrijp je situatie zo goed en hoe moeilijk het is. Ik ervaar precies dit, maar dan met mijn moeder. Ik heb een broer die arts is en die ziet de meest vreselijke dingen, zelf werk ik mee aan het vaccinatieprogramma. En dan is het erg pijnlijk dat je altijd zo lieve moeder die nooit in onzin geloofde, als een blad aan een boom is omgeslagen en je inderdaad uitmaakt voor "schaap" en "deel van het probleem". We hebben er allemaal echt bijgestaan en ernaar gekeken hoe ze in die conspiracywereld werd opgezogen; het ging zo snel! Zo gevaarlijk.

Er zijn al meerdere familieruzies geweest. Ook vrienden van mijn ouders hebben haar ontvolgd enzo... ik probeer zelf te bemiddelen en net zoals jij uit te kijken naar de tijd dat het overwaait. Ze haalt haar nieuws van de meest gekke plekken, maar nee hoor, het is de NOS die liegt... Ze heeft nooit interesse in de media gehad en is een slimme vrouw, maar heeft nooit geleerd om kritisch te kijken naar onderwerpen. En heus, er zijn zeker dingen in deze crisis waarvan ik ook vindt dat ze beter zouden kunnen. Maar haar kritisch is precies de verkeerde kritisch.

Het is heel zwaar en moeilijk. Zeker als het je eigen partner is die er ook nog depressief van is geworden. Als ik je verhalen lees zou ik al 10 keer uit mijn slof zijn geschoten, maar ik weet ook: het helpt niet. Want hun waarheid is hun waarheid, en daar kan je niet tegenop boxen.

superpony schreef:

Misschien is hij al 19x tegen een muur opgelopen thuis, waar hij zijn ei niet kwijt kon. Misschien kon hij met andere mensen wel praten en is het van kwaad tot erger geworden uit boosheid, frustratie etc.

Het komt niet altijd door maar 1 kant dat communiceren niet meer goed lukt.

Soepblik schreef:

Ninx schreef:

Mag ik vragen wat jouw moeder zoal denkt?

Ik lees namelijk vaak complot/ complxtheorie/ complotdenker, maar in werkelijkheid blijkt bij nader onderzoek dat er hele legitieme vragen gesteld worden door dit soort mensen.
En maar goed ook; dit bewaakt de scherpte.

Mijn moeder denkt niet alleen maar, maar presenteert het "feit" dat Corona niet bestaat. Er zijn inderdaad heus dingen die scherpte bewaken, maar er is een bepaalde grens, en zoals hierboven al gezegd, een manier waarop je iets zegt. En tegen je zoon die 24/7 op de afdeling mensen wanhopig probeert te helpen en die dagelijks mensen ziet sterven, zeg je niet dat hetgeen wat hij probeert te verhelpen niet bestaat.

Askja schreef:

superpony schreef:

Misschien is hij al 19x tegen een muur opgelopen thuis, waar hij zijn ei niet kwijt kon. Misschien kon hij met andere mensen wel praten en is het van kwaad tot erger geworden uit boosheid, frustratie etc.

Het komt niet altijd door maar 1 kant dat communiceren niet meer goed lukt.

Nee, dat klopt. Maar om nu te suggereren dat de man van de ts misschien thuis al 19x tegen een muur aangelopen is, vind ik erg voorbarig. Die indruk krijg ik althans niet uit het verhaal. Eerder dat zij constant tegen een muur aanloopt bij hem.

Wat betreft complotdenken, je kunt er begrip voor hebben, maar dat begrip hoeft niet in te houden dat je erin meegaat (wat de man van ts dus naar haar zeggen van haar verwacht). Er zijn genoeg mensen die overlopen van frustratie maar niet vervallen in complotdenken. Begrip heeft wat mij betreft een grens omdat complotdenkers hun eigen waarheid creëren en feiten en tegenargumenten terzijde schuiven. Sterker, ik vind te veel begrip tonen hiervoor domweg gevaarlijk omdat je het complotdenken daarmee legitimeert. Je kunt wel proberen consequent onderscheid te maken tussen (de complotten) waar iemand in gelooft, en de persoon zelf. Maar dat wordt wel erg moeilijk als de persoon in kwestie dat zelf niet doet, en diegenen die er niet exact zo in staan als hem/haar, denigrerend betitelt als dom schaap.

E4D schreef:

Ik heb niet alles gelezen, wel de posts van TS. Wat een lastige situatie! Zelf zou ik ook niet weten wat ik er mee aan moet, het is ook een heel wisselend beeld. Het ene moment gaat hij (naar mijn mening) echt de grens over en later ziet hij soms weer in dat hij te ver is gegaan en biedt zijn excuses aan. Dat inzien van zijn eigen gedrag zou voor mij wel belangrijk zijn, zolang dat er nog is is er nog " hoop" denk ik dan. Kan me heel goed voorstellen dat je niet ineens alles wat je met hem opgebouwd hebt weg wilt gooien, het klinkt misschien extreem maar is het niet een optie om een tijdelijk plekje voor jezelf te zoeken? Het is mij niet duidelijk of jullie samen wonen maar zo klinkt het wel (sorry als ik er over heen gelezen heb). Dan kunnen jullie allebei de rust opzoeken en weer even tot jullie zelf komen

In ieder geval heel veel sterkte

musiqolog schreef:

Ik vind het lastig, omdat ik me er totaal niet in kan inleven. Ik zou nooooit negen jaar met iemand samen blijven die in complottheorieën gelooft, laat staan trouwen. Jij duidelijk wel, dus zeggen wat wij zouden doen is voor jou niet zo zinvol.

In ieder geval: blijf vooral wél met hem in discussie gaan. Niet accepteren dat jullie van mening verschillen, niet hierover. Complottheorieën maken zoveel kapot. De engste dictators zijn erdoor aan de macht gekomen of gebleven. Draai de rollen eens om: laat hém maar bewijzen dat zijn ideeën kloppen. Dan loopt hij er vanzelf wel tegenaan dat jij er iets meer van weet dan hij. Of vraag hem waarom hij de medische wetenschap wantrouwt, maar wel blind achter Willem Engel, Robert Jensen of hoe die wappies nog meer heten aanloopt. Met geduld uiteraard - geduld dat je hopelijk bij hem hebt. Wijs hem in gewone mensentaal op alles wat er met die theorieën mis is (dat ze vol ongefundeerde aannamen zitten; dat je ze per definitie nooit kunt weerleggen; dat je wel tien van zulke ideeën kunt bedenken die allemaal even absurd zijn, en elkaar allemaal uitsluiten).