Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Veulen84 schreef:In familie gelegenheden voel ik me altijd zo eenzaam, enige zonder gezin en vriend. Op de een of andere manier sta je dan altijd overal buiten.
Vientje schreef:Veulen84 schreef:In familie gelegenheden voel ik me altijd zo eenzaam, enige zonder gezin en vriend. Op de een of andere manier sta je dan altijd overal buiten.
Precies dat, zo herkenbaar! Dat is zo confronterend. Ondanks dat ik zielsgelukkig ben als single zonder kinderen (en de persoon die daar verandering in wil brengen van extreem goede huize moet komen om dat te mogen veranderen ), het is toch altijd even extra ' alleen' zo.
Vientje schreef:Veulen84 schreef:In familie gelegenheden voel ik me altijd zo eenzaam, enige zonder gezin en vriend. Op de een of andere manier sta je dan altijd overal buiten.
Precies dat, zo herkenbaar! Dat is zo confronterend. Ondanks dat ik zielsgelukkig ben als single zonder kinderen (en de persoon die daar verandering in wil brengen van extreem goede huize moet komen om dat te mogen veranderen ), het is toch altijd even extra 'alleen' zo.
Veulen84 schreef:Dat ook he. Ik ben nooit eenzaam door het jaar heen. Heb het hartstikke druk en gezellig met werk, de paarden en vrienden. Familie zegt dan, "moet je geen gezin. je wordt eenzaam hoor". Maar daar heb ik dan geen last van. Tot kerst/oudjaar. Dan willen ze allemaal dat je komt. En vervolgens sta je gewoon overal buiten. Soms denk ik dat ze het express doen, soort van dat ze gelijk moeten hebben.
Verheug me ook niet enorm op oud-en-nieuw. De familie heeft bedacht dat iedereen om 2 uur moet komen, want dat is leuk voor de (klein)kinderen... Maar iets minder leuk voor mij (niet dat ze dat begrijpen)
gekvanfleur schreef:Maar wat is dan niet leuk?
Ik ben de enige zonder kids maar heb ik echt geen last van hoor. Het zijn toch gewoon je ouders en broers/zussen? Dus het is altijd leuk om even bij te kletsen. Zij luisteren braaf naar mijn paarden/reis/werk/mannen verhalen en ik naar de poepluiers en schoolverhalen. Leuk toch?
Veulen84 schreef:Vientje schreef:Precies dat, zo herkenbaar! Dat is zo confronterend. Ondanks dat ik zielsgelukkig ben als single zonder kinderen (en de persoon die daar verandering in wil brengen van extreem goede huize moet komen om dat te mogen veranderen ), het is toch altijd even extra 'alleen' zo.
Dat ook he. Ik ben nooit eenzaam door het jaar heen. Heb het hartstikke druk en gezellig met werk, de paarden en vrienden. Familie zegt dan, "moet je geen gezin. je wordt eenzaam hoor". Maar daar heb ik dan geen last van. Tot kerst/oudjaar. Dan willen ze allemaal dat je komt. En vervolgens sta je gewoon overal buiten. Soms denk ik dat ze het express doen, soort van dat ze gelijk moeten hebben.
Verheug me ook niet enorm op oud-en-nieuw. De familie heeft bedacht dat iedereen om 2 uur moet komen, want dat is leuk voor de (klein)kinderen... Maar iets minder leuk voor mij (niet dat ze dat begrijpen)
cissy schreef:Ik heb het wat andersom. Hele jaar prima in mn eentje maar met kerst 'vergeet' iedereen dat ik alleen ben en niemand nodigt me uit. Ben blijkbaar niet gezellig genoeg??
Ik ga ook mezelf niet spontaan uitnodigen. Vaak hoor je dan na kerst 'had het maar gezegd, dan had je aan kunnen schuiven'. Ja dáár heb ik wat aan ná de kerst. Volgend jaar zijn ze het weer vergeten....