Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-07-19 11:12

|VOLG| Het dagboek van een opvangkat

Geplaatst door de TopicStarter : 11-07-19 11:12

Want sinds gisteren ben ik opvangmama geworden! :):)

Wat betekent het?
Als opvanggezin vang je eigenlijk herplaatsers op en zorg je voor de kat alsof het de jouwe is.
Alleen zijn ze niet echt van jou, want wanneer ze er klaar voor zijn worden ze uiteindelijk herplaatst naar hun (hopelijk!) droomhuis.

Afgelopen mei heb ik mijn vriendje na 15 jaar moeten laten inslapen en het gemis blijft natuurlijk. Afgelopen week heb ik mijn vriendje zijn medicatie geschonken aan een vzw, deze benaderde mij nadien met de vraag of we soms willen helpen als opvanggezin. Even nagedacht, omdat het overlijden van mijn vriendje zo kort geleden is, maar uiteindelijk hebben we nog een andere (1 jarige) kat die wel nood heeft aan affectie van een andere kat. Dus na even overleg met vriendlief besloten we niet voor een 2e kat te gaan, maar zo eigenlijk mee te helpen aan een goed doel!

Dit was mijn (bovenstaand) vriendje, die ik nog iedere dag mis.
http://i65.tinypic.com/zn0jgw.jpg

Wat wil ik met dit topic?
Alles netjes kunnen bijhouden van alle opvangkatten (incl. fotos!), van hun verhaal tot adoptie.
En wie weet word er iemands hart veroverd of beter nog, opvanggezin worden.

En zo gaan we naar de eerste opvangkat: Balou, die hier sinds 10/07 verblijft.

Balou is een 6 jaarse gecastreerde kater, die als kitten gered is door zijn afstaanders. Balou is een enorme kroelkat en welke kat kun je nu niet overhalen met eten? Juist, iedere kat.. en dat laatste gebeurde, door een oude vrouw. Alleen heeft Balou een gevoelige blaas en kan hij geen natvoer verdragen, dus hij kreeg last van zijn blaas. De afstaanders zeiden tegen de buurvrouw te stoppen met te voeren voor zijn welzijn, maar dat deed ze helaas niet. De afstaanders verhuisde even verderop, maar Balou blijft terugkeren naar de vorige buurvrouw en moet hiervoor steeds een levensgevaarlijke steenweg over. De eigenaren besloten dus in welzijn van Balou, hem af te staan. Wel moesten we hem eerst nog zien te vangen, want inmiddels doolde hij wat rond in zijn vorige buurt, maar dat is gelukkig gisteren gebeurd.

Maak kennis met deze grote lieverd!

**Geplaatst**: 11-07-19 11:36

Re: |VOLG| Het dagboek van een opvangkat

Geplaatst: 11-07-19 11:36

Mooi beest! Voelt zich duidelijk op zijn gemak in zijn nieuwe omgeving. Wat fijn dat je dit doet!

**Geplaatst**: 11-07-19 11:40

Re: |VOLG| Het dagboek van een opvangkat

Geplaatst: 11-07-19 11:40

Wat knap dat je daar nog afstand van kan doen. Het is een prachtige kat.

**Geplaatst**: 11-07-19 12:22

Re: |VOLG| Het dagboek van een opvangkat

Geplaatst: 11-07-19 12:22

Ik kom je topic graag volgen. Heb er over nagedacht na het inslapen van mijn levenslange vriendje(bij ons gekomen als kitten en na overlijden van mijn moeder was hij mijn rots) maar ik ben gedeeltelijk allergisch voor katten(lijkt heel willekeurig, dus weet nooit of ik wel of niet reageer op een kat) en daarbij vind ik ze veel te leuk en kan ik ze nooit meer afstaan :')

Dus dan zou het systeem bij mij niet werken hihi.

Maar vind het prachtig dat mensen dit doen!

**Geplaatst**: 11-07-19 12:31

Re: |VOLG| Het dagboek van een opvangkat

Geplaatst: 11-07-19 12:31

Jammer dat er 1 iemand is die gewoon niet wil stoppen een dier van een a der te voeren omdat dat beter voor hem is. Respect voor de baasjes van hem dat ze dan toch voor een andere huisje gaan.

Wij zijn ook opvangadres alleen voor honden en ik vind het heel dankbaar maar ook af en toe moeilijk werk. Je gaat je toch hechten aan zo'n beestje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-07-19 12:45

Geplaatst door de TopicStarter : 11-07-19 12:45

Hij voelt zich hier wel op en af veilig, maar hé..hij is hier nog maar van gisterenavond 21u. Wanneer hij angstig is kruipt hij nog weg in het hoekje achter de krabpaal of achter de zetel, maar met momenten komt hij gewoon tegen je aan liggen om te kroelen en te ronken.

Alle katten (1 per 1) die hier toekomen voor opvang gaan wel gelijk naar dierenarts en pas als ze gezond verklaard zijn mogen ze hier toekomen. Ik zou met alle plezier en liefde kneusjes opvangen, maar onze kat wil ik graag heel en gezond houden. Ik ben uiteraard bang om mij te hechten en ik weet dat er telkens tranen zouden vloeien van afscheid te nemen, maar (tot nu toe) blijf ik wel zo denken: we helpen er dan telkens een andere mee en ons Bisous (kat) heeft dan toch telkens gezelschap, al dan niet van steeds een andere kat.

Als opvanggezin maken wij foto's en adoptietekst op, ontvangen we mogelijke adopteerders en uiteindelijk hebben wij het laatste woord over wie de kat zou adopteren. Qua kosten word alles vergoed vanuit de VZW, op de kattenbakvullig na dan.

**Geplaatst**: 11-07-19 13:21

Re: |VOLG| Het dagboek van een opvangkat

Geplaatst: 11-07-19 13:21

Wat mooi dat je dit doet. Heel dankbaar werk.
Ik heb 3 jaar geleden 3 stalkittens van 2,5 week opgevangen en opgevoed.
Tuurlijk weet je dat het tijdelijk is en dat heb ik mezelf ook altijd voor gehouden maar toch als ze weg gaan is het even slikken.

Wat zonde dat deze knappe knappe vent dan door toedoen van een ander weg gehaald moet worden uit zijn omgeving.
Mensen hebben echt soms geen verstand.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-07-19 16:59

Geplaatst door de TopicStarter : 12-07-19 16:59

Het is de eerste keer dat ik het doe en ik hoop nog vele katten blij te maken, alleen ben ik wel heel erg bang om te gehecht te worden. Onze kat Bisous is bv absoluut geen knuffelaar en komt alleen wanneer het haar uitkomt, terwijl mijn overleden vriendje Dikkie echt aan mij plakte en ieder moment pakte om met je te knuffelen en hiervan uren kon genieten, bij Bisous is dat hooguit 5min. Balou is een enorme knuffelaar en ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar zo op het eerste zicht heeft hij veel weg qua aanhankelijkheid van Dikkie..wat toch nog pijnlijk is. De momenten die Balou tot nu toe heeft gehad met mij qua knuffelen, heb ik elke keer moeten wenen.

Gisteren heb ik hem zelf meegenomen naar boven en hij kwam gewoon spontaan in mijn armen liggen ronken en kopjes geven..hij heeft alle mogelijke posities aangenomen die er maar bestaan, zowel comfortabel als absoluut oncomfortabel. Samen in slaap gevallen en vriendlief heeft hem dan nadien naar beneden gedaan. Ik genoot van het moment, want zo'n moment was eigenlijk sinds Dikkie zijn dood geleden.. anderzijds was het ook pijnlijk en vloeiden er enkele tranen. Dikkie was namelijk 15 jaar mijn steun en toeverlaat, samen opgegroeid en hij was eigenlijk mijn knuffel, die ik iedere avond meenam naar boven en wanneer ik slaap was, terug beneden werd gebracht.

Momenteel ligt meneer languit in de zetel te slapen
Afbeelding

**Geplaatst**: 12-07-19 21:04

Geplaatst: 12-07-19 21:04

Volgens mij heeft hij al een nieuw huisje gevonden.

**Geplaatst**: 12-07-19 22:19

Re: |VOLG| Het dagboek van een opvangkat

Geplaatst: 12-07-19 22:19

Haha op die eerste foto wordt hij er niet knapper op.

Afscheid nemen is ook het moeilijkste wat er is van opvang. Hier elke keer tranen als er weer hondje weg ging. Vooral moeite gehad met mijn grote vriend. Wat had ik die hond graag willen houden.

Maar je weet dat ze alleen weggaan naar een goed huisje en dat scheelt wel heel erg.