Geplaatst Ik heb heel lang getwijfeld of ik nu wel of geen topic zou maken, maar hier is hij dan hoor. Het kan nog net op de valreep 
Het was geen spannend jaar. Het was een jaar dat begon met een hoogtepunt (voor het eerst op haar gezeten
) en daar bleef het vervolgens ook bij 
Januari begon goed
*foto*
We begonnen het jaar met werken aan de hand.
Ook de eerste keer erop is een feit
*foto* Haar knappe koppie
Eind januari ben ik geopereerd aan mijn voet en na 1 week ben ik haar
voor het eerst sinds de operatie weer gaan opzoeken.
In januari waren we nog volop bezig geweest met het 'beleren', maar dat lag nu ineens helemaal stil. Wanneer ik er was schreeuwde ze zowat om iets te mogen doen, dus leek het mij wel veilig om vanaf een krukje toch wat simpele dingetjes te oefenen. Veilig voor mijn voet en paard blij
In februari en maart heb ik haar relatief weinig gezien (ik was afhankelijk van vervoer), maar elke keer als ik haar zag dacht ik dat ze af was gevallen.. Ook was ze best gespannen en snel schrikachtig/springerig.
Begin april heeft ze zo idioot gedaan op de weide dat ze nadien heel erge spierpijn had en kreupel liep op rechtsvoor. Uiteindelijk bleek dit toch een peesblessure te zijn
.
Inmiddels was ik weer op de been, maar de afstand naar de stal ging me steeds meer tegenstaan. Ik besloot Indy te verhuizen naar een stal dichterbij. Ik vond het wel heel spannend omdat ze de laatste tijd zo gespannen was, maar gelukkig is de verhuizing goed gegaan en werd ze ook goed geaccepteerd in de kudde.
Ze maakte gelukkig wel nieuwe vrienden
In de maand mei hobbelde ze voornamelijk op de wei tussen de boterbloemetjes
Ondertussen wandelen we héél vaak, zo vaak als mijn voet het toe liet
In de zomer kreeg ze op een korte tijd een paar keer koliek en betrapte ik haar op het eten van distels (en mest, en zand...).
Dit was vast pijnlijk
*au*
Ze kreeg preventief een graasmasker en de dierenarts kwam langs om haar helemaal te checken op tekorten. Helaas kwam er niks uit het bloedonderzoek, maar op advies heb ik toch haar dieet aangepast. Haar graasmasker is aangebleven, schraler hooi en enkel een vitaminekorrel en daar moest ze het nu mee doen. De koliek bleef weg en ze bleef ook mooi op gewicht (ze was al aardig rond geworden).
Op een mooie avond in augustus mocht ze even los in de bak.
Maar Indy zou Indy niet zijn als ze niet ineens zou ontploffen;
Hier heb ik echt een nacht slecht van geslapen. Ik was zó bang dat haar pees weer terug bij af zou zijn na deze actie, maar gelukkig was dit niet het geval. Ik heb mezelf ook voorgenomen haar de komende tijd niet meer alleen los te laten in de bak. What was I thinking?
De zomermaanden verstreken en ondertussen wandelden we nog altijd;
En ook in het najaar wandelden we nog steeds:
Wandelen met je paard klinkt zo saai, maar ik vind het eigenlijk heel erg leuk om te doen. Zeker op een mooie zomerse avond tijdens een mooie zonsondergang.... Dan kan het leven niet beter, toch?
Knap paard op stal
Eindelijk goed nieuws half oktober! Tijdens de derde echo is te zien dat de peesblessure genezen is
Maar dan steekt een ander probleem de kop weer op. Indy blijft in het najaar en de winter gewoon hengstig worden. En niet zoals in de zomer, maar zelfs extremer/langer/heftiger. Ze staat dan, ondanks kruiden en homeopatische middelen nog altijd 7 tot 10 dagen non-stop te plassen, laat haar eten er voor staan en is in de omgang niet de leukste
(Dierenarts heeft de boel ook al nagekeken, maar alles ziet er 'normaal' uit, behalve dat het dan de verkeerde periode is om dit beeld te tonen)
*Pas op! Deze foto kan nachtmerries veroorzaken!
Maar als ze niet hengstig is, dan is ze wel heel leuk hoor
In december had ik nog enkele plannen, maar die vielen in het water. Ik wilde graag gaan lessen op locatie en meedoen aan een cursus rechtrichten, maar helaas ging ze de trailer niet (meer) op dus moest ik noodgedwongen weer afmelden. We hebben dus een les trailerladen gevolgd en daarmee ook geoefend, maar dit was voor mijn voet weer zo belastend dat we hier weer mee zijn gestopt. Inmiddels ben ik weer geopereerd aan mijn voet en nu zou het moeten beteren.
Ik kan dan ook niet wachten om te beginnen aan 2017. We hebben een héle berg op ons to-do lijstje.
Te beginnen met het verder uitwerken van het oefenen met trailerladen, in training bij onze instructrice voor grondwerk en rechtrichten, naar de PRE apta keuring in mei en als alles goed gaat wellicht ook het verder doorrijden later in het jaar
En vooral veel leuke dingen doen samen
Hoe dan ook, ik hoop op een blessure vrij jaar vol leerrijke momenten
Het was geen spannend jaar. Het was een jaar dat begon met een hoogtepunt (voor het eerst op haar gezeten
) en daar bleef het vervolgens ook bij Januari begon goed
*foto*
We begonnen het jaar met werken aan de hand.
Ook de eerste keer erop is een feit
*foto* Haar knappe koppie
Eind januari ben ik geopereerd aan mijn voet en na 1 week ben ik haar
voor het eerst sinds de operatie weer gaan opzoeken.
In januari waren we nog volop bezig geweest met het 'beleren', maar dat lag nu ineens helemaal stil. Wanneer ik er was schreeuwde ze zowat om iets te mogen doen, dus leek het mij wel veilig om vanaf een krukje toch wat simpele dingetjes te oefenen. Veilig voor mijn voet en paard blij
In februari en maart heb ik haar relatief weinig gezien (ik was afhankelijk van vervoer), maar elke keer als ik haar zag dacht ik dat ze af was gevallen.. Ook was ze best gespannen en snel schrikachtig/springerig.
Begin april heeft ze zo idioot gedaan op de weide dat ze nadien heel erge spierpijn had en kreupel liep op rechtsvoor. Uiteindelijk bleek dit toch een peesblessure te zijn
. Inmiddels was ik weer op de been, maar de afstand naar de stal ging me steeds meer tegenstaan. Ik besloot Indy te verhuizen naar een stal dichterbij. Ik vond het wel heel spannend omdat ze de laatste tijd zo gespannen was, maar gelukkig is de verhuizing goed gegaan en werd ze ook goed geaccepteerd in de kudde.
Ze maakte gelukkig wel nieuwe vrienden
In de maand mei hobbelde ze voornamelijk op de wei tussen de boterbloemetjes
Ondertussen wandelen we héél vaak, zo vaak als mijn voet het toe liet
In de zomer kreeg ze op een korte tijd een paar keer koliek en betrapte ik haar op het eten van distels (en mest, en zand...).
Dit was vast pijnlijk
*au*
Ze kreeg preventief een graasmasker en de dierenarts kwam langs om haar helemaal te checken op tekorten. Helaas kwam er niks uit het bloedonderzoek, maar op advies heb ik toch haar dieet aangepast. Haar graasmasker is aangebleven, schraler hooi en enkel een vitaminekorrel en daar moest ze het nu mee doen. De koliek bleef weg en ze bleef ook mooi op gewicht (ze was al aardig rond geworden).
Op een mooie avond in augustus mocht ze even los in de bak.
Maar Indy zou Indy niet zijn als ze niet ineens zou ontploffen;
Hier heb ik echt een nacht slecht van geslapen. Ik was zó bang dat haar pees weer terug bij af zou zijn na deze actie, maar gelukkig was dit niet het geval. Ik heb mezelf ook voorgenomen haar de komende tijd niet meer alleen los te laten in de bak. What was I thinking?
De zomermaanden verstreken en ondertussen wandelden we nog altijd;
En ook in het najaar wandelden we nog steeds:
Wandelen met je paard klinkt zo saai, maar ik vind het eigenlijk heel erg leuk om te doen. Zeker op een mooie zomerse avond tijdens een mooie zonsondergang.... Dan kan het leven niet beter, toch?
Knap paard op stal
Eindelijk goed nieuws half oktober! Tijdens de derde echo is te zien dat de peesblessure genezen is
Maar dan steekt een ander probleem de kop weer op. Indy blijft in het najaar en de winter gewoon hengstig worden. En niet zoals in de zomer, maar zelfs extremer/langer/heftiger. Ze staat dan, ondanks kruiden en homeopatische middelen nog altijd 7 tot 10 dagen non-stop te plassen, laat haar eten er voor staan en is in de omgang niet de leukste
(Dierenarts heeft de boel ook al nagekeken, maar alles ziet er 'normaal' uit, behalve dat het dan de verkeerde periode is om dit beeld te tonen)*Pas op! Deze foto kan nachtmerries veroorzaken!
Maar als ze niet hengstig is, dan is ze wel heel leuk hoor
In december had ik nog enkele plannen, maar die vielen in het water. Ik wilde graag gaan lessen op locatie en meedoen aan een cursus rechtrichten, maar helaas ging ze de trailer niet (meer) op dus moest ik noodgedwongen weer afmelden. We hebben dus een les trailerladen gevolgd en daarmee ook geoefend, maar dit was voor mijn voet weer zo belastend dat we hier weer mee zijn gestopt. Inmiddels ben ik weer geopereerd aan mijn voet en nu zou het moeten beteren.
Ik kan dan ook niet wachten om te beginnen aan 2017. We hebben een héle berg op ons to-do lijstje.
Te beginnen met het verder uitwerken van het oefenen met trailerladen, in training bij onze instructrice voor grondwerk en rechtrichten, naar de PRE apta keuring in mei en als alles goed gaat wellicht ook het verder doorrijden later in het jaar
En vooral veel leuke dingen doen samen Hoe dan ook, ik hoop op een blessure vrij jaar vol leerrijke momenten
Genieten staat bovenaan ons wensenlijstje 
