
15 jaar klinkt lang, maar gaat zo snel! Terugdenkend hebben we zo veel meegemaakt, zijn we zo gegroeid. We hebben geen hoge ogen gegooid in de dressuur, of bijzondere wedstrijden gereden. Onze hindernissen waren geen geschilderde balken, maar we hebben ze wel genomen



2009
Melissa is mijn one in a million horse. Het paard die je helpt te ontwikkelen, je je fouten vergeeft, zorgt dat je groeit, en gelukkig ook mee groeit. Ze zet me aan het denken, ook al weet ze dat zelf vaak niet. Nee, zelf staat ze het liefste met d'r neus in het gras

We begonnen beide jong, gekke penny op een gekke draver. Vers van de drafbaan was ze helemaal verreden toen ze eenmaal 'ingereden' was. Als jonge meiden begrepen we nog niet echt het probleem en er gingen wat jaren overheen voor we de knopjes 'rust' en 'kalmte' konden vinden. Nog veel meer jaren en veel fouten gingen voorbij voordat ik de knopjes 'dressuur en gymnastieken' en 'buitenrit' vond. Ik ben zo dankbaar dat ze me die fouten heeft vergeten en dat ze altijd zo hard is blijven werken. Ook al was haar antwoord op mijn vraag soms keihard de bak door

Maar jullie komen niet voor enkel een tekst, dus het is tijd voor foto's


2010

2012

2010

2013


2012

2014

2013


2016

2016

2014

2016
Melissa is inmiddels 21 en we werken samen rustig door. D'r pre-pensioen was tijdig onderbroken door een rustige periode voor mij en waren we fanatieker aan het trainen. Binnenkort mag ik weer aan de slag en mag Melissa d'r kilometers maken op de track en oppas-oma spelen voor de veulens. We blijven lekker rijden maar op een lager pitje, hoewel de rendraf door het bos nooit mag ontbreken

En ik blijf erbij, een draver is gaver en de mijne het allergaafste


2014