
Wachten was voor mij te risicovol. We hebben ook een onverklaarde vochtblaas in de buik gezien tijdens de echo en ik zou het mezelf niet vergeven hebben als die bijvoorbeeld zou knappen en ze een nare dood zou sterven. Ze was ook al echt mager aan het worden voor haar doen. Ze deed haar oogjes niet meer dicht als je aan haar voetjes friemelde. Ze ging niet meer beter worden.
Ze viel eigenlijk meteen na de narcoseprik in slaap en was meteen goed onder, echt een paar seconden eigenlijk maar. Heb haar snuit geaaid terwijl ik naast haar op de grond zat. Na de euthanasie prik voelde ik het moment dat ze weg was. Hoefde de dierenarts niet te bevestigen voor me eigenlijk.
Ze heeft een goed leven een een mooi einde gehad, maar wat vreselijk is het om je vriendinnetje, je schaduw, je knuffel te moeten laten gaan.