Dat is (waarschijnlijk) geen dominantie, maar eerder onzekerheid. Met de insteek: de eerste klap is een daalder waard. Een echt dominante hond hoeft namelijk niet zo n voorstelling te geven om te laten zien dat hij stoer is. Dat zien ze van een afstand wel. Maar onzekere honden willen wel een grote waffel opzetten om te laten zien dat ze ook best stoer zijn. Maar dat stelt natuurlijk geen moer voor. Mijn overleden hond had dat ook. Mijn oplossing was: gewoonniet op andere honden af laten gaan. Aan de lijn liet ik haar zitten tot de andere hond gepasseerd was en los riep ik haar terug en moest ze naast me zitten. Of lijnde ik haar aan. Ik vermeed dus wel drukke uitlaatplekken, want dan was wandelen niet leuk. Soms, als ik met iemand mee liep, vroeg ik of ze dan wel los mocht. Ik zei dan wel, dat die ban mij eerst met veel bombarie op die van hen zou duiken, maar dat er verder nooit schade was. Meestal vonden mensen het dan wel goed. Deed dat natuurlijk niet met kleine hondjes en al helemaal niet met pups. Soms heb je mazzel en gaan ze tzt wel begrijpen dat ze zich ook normaal kunnen gedragen. Soms (zoals die van mij) heb ik haar hele leven in de gaten moeten houden.
De grap is natuurlijk wel, dat ze altijd de honden uitzoeken die nog onzekerder zijn dan zijzelf. Als ze er van overtuigd was dat ze ze kon hebben, dan had ze een grote waffel. Maar bijvoorbeeld mijn buren van iets verderop hebben een echt dominante hond. Daar haalt ze het echt niet in haar hoofd om zich zo te gedragen. Dat zien ze echt al van grote afstand. Sterker nog; dan verschool ze zich achter mijn benen. Zie je het voor je; een kolos van 72 cm en 45 kilo, die zich achter mij wil verstoppen
