Geplaatst: 14-01-19 12:44 
Ik heb er ook wat aan moeten wennen, net als aan de staarten trouwens. Nu vind ik het helemaal normaal. Dus: alles went, ook een rattenvent. 
@Arashah: Dat is altijd moeilijk om aan te zien als ze met zulke tumoren rondlopen. Maar sommige doen het er nog verbazingwekkend lang op. Babyvoeding is hier ook sinds een paar weken dagelijkse kost voor Stinkie. Ze zijn er trouwens allemaal stapelgek op.
Mijn dierenarts gebruikt voor ratten e.d. uitsluitend gasnarcose. Nog nooit problemen met de narcose gehad.
Gewicht van de ratten ken ik niet. Hoe wegen jullie ze? De onze zitten geloof ik nooit lang genoeg stil om ze te wegen.
(Behalve Stinkie, maar die is sowieso vel over been en helemaal geen gezonde maatstaf.)Wij hebben veel plezier van onze opvangratjes. Ik zou het zo opnieuw doen.
Hij was gisteren al niet meer actief, kwam een knuffeltje halen maar was extreem rustig en niet geinteresseerd in eten. Ook trok hij zich actief terug uit de groep. Hij heeft bij mij en mijn dochter nog op schoot gezeten en we hebben allebei het gevoel dat hij een soort van afscheid is komen nemen. Ik denk niet dat hij ziek was. Zijn lijfje was gewoon op.
Maar dan zit er natuurlijk ook weer verschil tussen mannen en vrouwtjes, de vrouwtjes schijnen weer een stuk pittiger te (kunnen) zijn. Ik heb momenteel 4 luie mannen 
We hebben kranten geprobeerd maar dat gaat door de urine snel stinken.
Dat derde ratje wat ik van iemand heb overgenomen, vind het wat minder, waardoor ik ze nu eigenlijk thuis laat, ik wil haar de stress niet aandoen. Ook ben ik nu minder op mijn kamer 
Overigens hamsteren die van mij niet. Ook dat is dus weer rat-eigen. 
Gewoon in de transportbak in een tas, die rits ik met koud weer helemaal dicht buiten en in de zomer blijft ie op een kier(tje). In de tram (soms ook in de metro) zet ik de tas dan helemaal open zodat ze frisse lucht hebben.