Tay heeft besloten dat als dat ding niet weggaat, hij het dan maar gaat gebruiken als speelmaatje. Onze kleine piranha en onze grote terrorist zijn ineens sinds gisteren dikke maatjes!
Mooie foto's! Leuk om zo van verschillende kanten te zien.
Wat goed! Dat worden dikke maatjes!
Onze training ging gisteren super goed. Eerste les t/m 2 bogen gegaan en om de pion geleerd. Is natuurlijk nog echt de basis maar wij vinden het super leuk
Gister even de laatste privéles gehad. Nog even extra aandacht voor de paaltjes en de raakvlakken. Levi ging als een speer! Had alle keren de paaltjes foutloos Dat was het struikelpunt afgelopen wedstrijden.
Ik heb me in dit topic al heel lang niet meer gemeld, de reden daarvoor was minder, we hebben vanaf eind vorig jaar nog gevochten om onze Mika te kunnen redden, maar hebben begin februari de strijd tegen de epilepsie moeten opgeven.
Kregen hem ook met valium vaker niet meer uit de serieaanvallen, hij kon met alle medicatie wat ie kreeg geen eten meer binnenhouden, en hij takelde steeds meer af. Onvoorstelbaar, zo een geniale sterke werkhond, die je dan steeds meer een kasplantje ziet worden.
Ons motto is als leven lijden wordt is het tijd los te laten, hoe moeilijk dat ook is. Het is alsof er een stuk van mezelf afgebroken is, hij is er nu ruim 3 maanden niet meer, ik vraag me af of die pijn ooit minder gaat worden...
Heb even tijd nodig gehad om me weer te kunnen herpakken, en we zijn er nog lang niet.
Veel trainen met de andere honden doe ik (nog) steeds niet, langzaam aan begin ik iets meer energie terug te krijgen, slapen s' nachts is nog steeds slecht. Je luistert nog steeds met een oor omdat je (nog) niet altijd beseft dat ie er niet meer is, en je midden in de nacht niet meer moet opspringen om de noodmedicatie toe te dienen...
Ik heb inmiddels sinds kort een 2e parttime job als herder erbij, en dat is zowat het enige wat me door deze moeilijke tijd kan trekken. Het meer trainen met de anderen zal mettertijd wel weer komen. Heb me voorgenomen als de lammeren hier wat groter zijn het trainen terug op te pakken.
Voelt nog steeds zo onwerkelijk mijn liefste en allerbeste hondje verloren te hebben