
Rib uit mijn lijf, maar jeetje wat ben ik geschrokken gister.
Moderators: Essie73, ynskek, Ladybird, Polly, Muiz, Telpeva, NadjaNadja
Kaus schreef:Ik kan me niet meer herinneren hoe ik dit met mijn vorige ratten hebben gedaan, maar begin er nu toch wel tegenaan te lopen.
Mijn eerste vier vrouwtjes ratten liepen altijd los door mijn kamer zonder enige problemen. Ze waren mega lief en tam en zaten heel graag bij me in mijn capuchon. Dat vond ik helemaal geweldig en toen ik weer de mogelijkheid had om ratten te nemen ben ik dus voor mannetjes gegaan omdat die nog knuffeliger zouden zijn.
Ik heb ze nu zo'n vier maanden maar ze zijn nog steeds vrij bang voor meÉén van de drie krijg ik 9/10 keer niet eens uit de kooi omdat ie zich in een hele lange buis verstopt. De andere twee krijg ik wel te pakken. Maar als ik ze weer van de bank af wil halen schieten ze steeds weg. Ze haten opgepakt worden. Ze willen nooit bij me liggen en lopen eigenlijk alleen maar angstig over de bank. Los in de kamer durf ik al helemaal niet want dan krijg ik ze nooit meer terug. Ze lopen namelijk liever weg van me dan naar me toe. Wel staan ze alle drie graag bij de deurtjes om snoepjes te ontvangen.
Nu heb ik sinds vrijdag twee nieuwe mannetjes erbij, en wat een verschil! Ze klimmen op me, willen knuffelen, ik durf ze zo los in de kamer te laten want ze komen wel weer terug, zijn niet bang en gewoon mega lief
Ze zijn allemaal ongeveer even oud. Doe ik nou iets enorm verkeerd met de eerste drie mannetjes? Ik wil zo graag dat ze genieten van aandacht en uren lis in de kamer kunnen lopen. Maar ik heb onderhand bijna het gevoel dat ik ze kwel met aandacht geven
Kaus schreef:Ik kan me niet meer herinneren hoe ik dit met mijn vorige ratten hebben gedaan, maar begin er nu toch wel tegenaan te lopen.
Mijn eerste vier vrouwtjes ratten liepen altijd los door mijn kamer zonder enige problemen. Ze waren mega lief en tam en zaten heel graag bij me in mijn capuchon. Dat vond ik helemaal geweldig en toen ik weer de mogelijkheid had om ratten te nemen ben ik dus voor mannetjes gegaan omdat die nog knuffeliger zouden zijn.
Ik heb ze nu zo'n vier maanden maar ze zijn nog steeds vrij bang voor meÉén van de drie krijg ik 9/10 keer niet eens uit de kooi omdat ie zich in een hele lange buis verstopt. De andere twee krijg ik wel te pakken. Maar als ik ze weer van de bank af wil halen schieten ze steeds weg. Ze haten opgepakt worden. Ze willen nooit bij me liggen en lopen eigenlijk alleen maar angstig over de bank. Los in de kamer durf ik al helemaal niet want dan krijg ik ze nooit meer terug. Ze lopen namelijk liever weg van me dan naar me toe. Wel staan ze alle drie graag bij de deurtjes om snoepjes te ontvangen.
Nu heb ik sinds vrijdag twee nieuwe mannetjes erbij, en wat een verschil! Ze klimmen op me, willen knuffelen, ik durf ze zo los in de kamer te laten want ze komen wel weer terug, zijn niet bang en gewoon mega lief
Ze zijn allemaal ongeveer even oud. Doe ik nou iets enorm verkeerd met de eerste drie mannetjes? Ik wil zo graag dat ze genieten van aandacht en uren lis in de kamer kunnen lopen. Maar ik heb onderhand bijna het gevoel dat ik ze kwel met aandacht geven