Geplaatst Een beertje is na zijn castratie naar een fokker gegaan die castraten nodig heeft om de dames in toom te houden. Hij fokt zelf met langharen, maar gaf aan dat gladharen net wat feller zijn voor deze "job". En hij zit hier in de buurt, dus kwam mooi uit.
Dus andere beertje blij, want hij had eindelijk wat rust. Wordt hij een paar dagen later ziek, ernstige longontsteking. Het leek beter te gaan met medicatie, maar een week later is hij toch overleden :-(. Daar baalde ik wel gruwelijk van.
Toen had ik er weer vier mannen en drie lunkies is wel een beetje "saai"
. Lang verhaal kort. Ik heb er nu jonge borsteltjes (van 2-3 maanden) uit Duitsland bij, vroegcastraatjes. En het ging gelijk zo goed! Ik heb heel expliciet het karakter nagevraagd. Juist omdat het vroegcastraten zijn, hebben ze altijd in groepen gezeten met oudere dieren (beren) en zijn erg sociaal.Een beertje had aanvankelijk nog zoiets van "even kijken wie hier de baas is", maar mijn lunkarya's zijn 3x zo zwaar, dus daar kwam hij héél snel op terug
