Ze liggen steeds vaker buiten de werpkist en scharrelen ook steeds vaker door de woonkamer. Langzaam introduceer ik nu geluiden en dingen om aan te wennen. Het is grappig om de verschillen in reactie te zien. Sommige schrikken echt ergens van, anderen zijn alleen maar nieuwsgierig, maar zelfs als ze schrikken herstellen ze zich snel. Goed teken!


En de werpkist (ik heb tot nu toe alleen het deurtje want de witte verf was zo goed afstotend dat de verf alleen pakte na opschuren en daar had ik uiteindelijk geen tijd meer voor...)


Ik verwacht niet dat dit weglopers worden. Ze zijn nu al heel erg op mensen.