Ymor schreef:Ik zie mezelf dus later als ik echt oud ben helemaal voor me met een teckel. Heerlijk aan de rollator mee of in de scootmobiel.
Haha geweldig ja! Ik heb dat met Schotse terriërs. Zo'n zwarte, met een geruit halsbandje uiteraard
Maar zo'n ruwharig teckeltje of een dandy dinmont terriër past ook wel in dat plaatje
ze zijn zoooo leuk , maar mijn tante zegt altijd 'de eerste beagle weet je niet beter, daar val je voor, maar als je dan nog aan een tweede begint, ben je een onverbeterlijke optimist, of levensmoe'
als hij op het kleed zat, moesten de andere honden naast het kleed blijven. Als hij moest poepen, mocht er niemand kijken, anders ging ie écht niet en kon je nog een kwartier lopen. Hij kon uren voor je zitten en je aankijken, zonder dat hij verder echt iets van je wilde. Hele bijzondere hond. Mijn tante had er ook één, liefste hond ooit, echt waar, maar zo geobsedeerd door eten. Die trok lades van kasten open om vervolgens hele zakken wafels of brood op te eten. Uiteindelijk overleden op 11 jarige leeftijd na het wegwerken van een hele zak kant en klare pannenkoeken...
Het is oprecht goed dat ze zo lief zijn zeg maar
- en dat zijn ze dan wel echt. Ik ben als puber heel ziek geweest, en dan kwam die van mijn tante stiekem de trap op om tegen mij aan te gaan liggen, uren en uren.)
Hij is tegenwoordig kynologisch instructeur, dus met wat skills zal er écht wel iets van te maken zijn. Vergt wel wat meer geduld dan de gemiddelde hond denk ik