Bokt.nl

emilyslaluna schreef:

Het is heel fijn inderdaad! Helaas is het niet op loopafstand dus het is niet een oplossing voor 4x per dag. Daar moeten we nog iets op verzinnen.

Luca03 schreef:

emilyslaluna schreef:

Het is heel fijn inderdaad! Helaas is het niet op loopafstand dus het is niet een oplossing voor 4x per dag. Daar moeten we nog iets op verzinnen.

Wat fijn! Moest je het zien zitten, ik woon in omgeving Dendermonde (ongeveer 40 min van Merelbeke) en heb ook een adoptiehondje maar zij is best wel stabiel. We kunnen wel eens samen gaan wandelen, ik ben deze week heel druk maar misschien binnenkort eens!

emilyslaluna schreef:

Ik heb graag advies over het wandelen. Maya is nu 7 weken hier en ik zal even die weken globaal beschrijven. Het is toch een lang verhaal geworden, sorry! Kijk dan naar de laatste alinea.

- week 1+2: we hadden initieel ons stukje parkeerplek op gras aangewezen als uitlaatplekje aangezien het net buiten de deur is en omheind door een heg. Echter bleek het veel te spannend te zijn omdat we aan een drukke weg wonen. Daarom hebben we toen besloten om haar dragend de weg over te steken om een rustig pad te bereiken waar er gras is die uitloopt in een rustige wijk met gras (ca.50m lopen maar). Wandelen was te eng dus deden we het steeds door haar te dragen, met de hoop dat er minder prikkels zouden zijn. Dit hebben we ongeveer 2 weken gedaan met steeds nul vooruitgang en elke keer een super bange hond.
- week 3+4: we hebben besloten om het pad maar links te laten. Maya deed gewoon binnen haar behoeftes netjes op de puppy matjes dus het uitlaten hoefde niet meer voor het plassen. Ons doel werd om haar beetje bij beetje bekend te maken vanuit onze deur. Geen verwachtingen. Zij mag aangeven hoe ver ze durft en wanneer het genoeg is gaan we meteen naar binnen. Dit met de hoop dat ze leert dat naar buiten gaan niet erg is en dat we goed naar haar luisteren. Dit resulteerde in 2wk niet verder komen dan de erfgrens. Sidenote: behoeftes deed ze dus maar 1x per dag binnen (wat echt te weinig was).
- week 5: we zijn op bezoek geweest bij mijn ouders voor een paar dagen. Hier is ze opeens een hele andere hond! Samen met de hond van m'n ouders liep ze buiten alsof er niks aan de hand was. Hier en daar een beetje spannend maar niks wat haar echt naar huis zou sturen oid. Hier plaste en poepte ze ook meerdere keren per dag in de tuin en soms op wandeling. Dus blijkbaar kan ze het wel vaker dan 1x!
- week 5(vervolg)+6: We zijn weer thuis en de oude Maya is terug. Buiten is alles eng zoals eerst. We hebben met de auto een veldje gevonden waar ze blijkbaar wel haar behoeftes durft te doen. Dus we zijn tot de conclusie gekomen dat ze wel altijd zindelijk is geweest, maar dat ze het buiten niet durfde. Binnen wilde ze het dan niet tot ze het niet meer op kon houden en het daarom 1x per dag deed. Nou geen probleem, dan gaan we minimaal 2x per dag met de auto naar dat veldje toe en 2x per dag hier de deur uit.
Ook hebben we nieuwe buren gekregen op dezelfde verdieping. Zij hebben ook een hond en dus hebben we na kennismaking samen de honden uitgelaten een paar keer. Opeens durfde Maya wel lichtjes mee te wandelen en zelfs te plassen op dat eerste pad van de eerste 2wk! Wat fijn! Het is nog niet zoals bij mijn ouders maar het is al een stuk beter dan eerst.
- week 7: We zijn een weekje bij mijn schoonouders geweest. Net als bij mijn ouders werd ze een hele andere hond. Samen met hun hond lekker wandelen, in de tuin behoeftes doen alsook op wandeling. Zelfs zonder hond durfde ze op pad!

-Nu: we zijn weer thuis en opnieuw hetzelfde als de vorige keer. De buitenwereld is gewoon zo eng. Het gaat beter dan eerst als je kijkt naar dat we haar de straat over kunnen krijgen en het pad in. Maar het is zo'n gedoe op een gegeven moment! Dan wil ze alleen maar terug en overhalen of kalmeren lukt niet. Ik heb het idee dat ze het pad misschien te eng vindt. Geen idee waarom. Een theorie van ons is dat ze die eerste 2wk zo overprikkeld werd door het pad dat ze het nu als eng associeert, ook al zijn we er zo vaak doorheen gegaan zonder dat er iets gebeurde. We hebben besloten om dan het pad maar met rust te laten en een andere route te nemen. Maar dan is het wel via een normale straat zonder gras waardoor we 500m moeten lopen om bij een ander veldje te komen. Alhoewel ze enigszins mee te krijgen is, vindt ze het echt niet leuk! Om de zoveel meter stopt ze en wil ze omdraaien.

Wat moeten we doen? Ik wil graag naar haar luisteren en als ze om wil draaien gewoon volgen naar huis. Maar soms hebben we het idee dat ze gewoon vertikt om mee te gaan. Want zelfs als er niks op straat te zien is dan wil ze soms niet. Soms loopt ze een paar meter prima mee en soms is ze een standbeeld. Het is zo onvoorspelbaar. En wat we vooral lastig vinden is het contrast tussen onze beiden ouders thuis (NL) en hier (BE). Initieel dachten we dat ze gewoon een bange hond was en dat het echt veel tijd zou kosten. Maar als je ziet dat ze in NL zonder problemen of een andere hond lekker kan wandelen en er ook van geniet, dan doet het zowat pijn om te zien hoeveel ze het hier verschrikkelijk vindt om naar buiten te gaan.

Concreet: hond kan zoals elk andere hond prima wandelen en heeft er plezier van, behalve hier in België .

emilyslaluna schreef:

Wauw wat leuk! Is ze dan van dezelfde als waar jij en ik ze vandaan hebben? Soms zijn stoute schoenen heel leuk

BonteLisa schreef:

Lastig. Ik zou sowieso veel proberen te wandelen met je nieuwe buren. Misschien iets zoeken wat haar zelfvertrouwen geeft ( kunstjes doen en veel belonen). En proberen toch ene vast rondje op vaste tijden te lopen dat ze weet wat ze kan verwachten. En pas uitbouwen als die met gemak gaan. Ik moet er ook wel bij zeggen dat sommige honden er gewoon echt langer over doen. Wat zei Marga hierover?

emilyslaluna schreef:

BonteLisa schreef:

Lastig. Ik zou sowieso veel proberen te wandelen met je nieuwe buren. Misschien iets zoeken wat haar zelfvertrouwen geeft ( kunstjes doen en veel belonen). En proberen toch ene vast rondje op vaste tijden te lopen dat ze weet wat ze kan verwachten. En pas uitbouwen als die met gemak gaan. Ik moet er ook wel bij zeggen dat sommige honden er gewoon echt langer over doen. Wat zei Marga hierover?

We willen inderdaad veel met de nieuwe buren wandelen. Maar de hond is er enkel in het weekend en toevallig dit weekend niet.

Ik twijfel aan welk rondje we moeten proberen. Want het is dus nooit een 'rondje'. Het is proberen om vooruit te lopen totdat we besluiten dat het genoeg is geweest en dezelfde weg terug lopen (rennen in haar geval). Het vervelende is ook dat we haar soms met een lichte trekje aan de lijn prima over kunnen halen om lekker mee te gaan en soms werkt echt niks. Dus we weten ook niet goed wanneer het dan genoeg is. Want soms denk ik dat ze het echt gehad heeft en opeens loopt ze dan wel door. Ik ben zo bang om te veel te doen maar aan de andere kant heeft ze nu meerdere malen bewezen dat ze het stiekem wel kan. Wat doen we verkeerd?

Moeten we toch proberen dat pad te blijven lopen waar ze samen met de buurhond enkele keren heeft geplast? Of moeten we de 500m route nemen waar ze tot nu toe nooit heeft geplast en waar dus geen gras is tot het veldje.

EllaBellaah schreef:

Ik ben altijd een stille meelezer hier, heb zelf ook al jaren een heel leuke Bulgaars hond. De eerste vraag die in mij op komt is hoe doe je tegen het hondje als ze niet mee wil? En hoe doe je als ze wel braaf mee loopt? Vaak zijn we geneigd om een hond die niet mee wil lopen op allerlei manieren mee te krijgen, we lokken, hebben lekkere dingen, trekken misschien wel wat aan de riem, praten op een lief toontje. De hond krijgt met het niet mee lopen dus heel veel aandacht. Zodra de hond mee loopt wordt er vaak niks meer gezegd en krijgen ze dus geen aandacht voor wel braaf mee lopen. Daarmee wordt dus niet lopen onbewust beloond en wel meelopen genegeerd.
Ik zeg niet dat jij dit ook doet hoor! Maar vaak sluipt zo iets er wel stiekem in.