Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-02-16 19:32

Geplaatst: 17-02-16 19:32

Honden verlaten ons altijd te snel, maar dit is wel heel erg vroeg inderdaad...sterkte de komende tijd!

**Geplaatst**: 17-02-16 19:46

Re: Molossers

Geplaatst: 17-02-16 19:46

Heel veel sterkte! Wat een vreselijk nieuws.
Hoe zijn jullie er achter gekomen? Heeft hij specifieke klachten?

**Geplaatst**: 17-02-16 20:08

Geplaatst: 17-02-16 20:08

Kesje schreef:
Onze hond loopt ook met een K9 tuig. In de eerste instantie gekocht voor de leuk, vanwege de tekst, maar toen meneer een nekblessure kreeg ook erg handig om in huis te hebben. Nu draagt hij altijd dat tuig. Ik moet zeggen dat hij helemaal niet trekt, maar dat heeft meer met training te maken dan met het soort tuig/halsband, lijkt me zo. Verschilt natuurlijk ook per hond, maar in principe hoort je hond überhaupt niet te trekken, of je nou een tuig, halsband, prikketting, slipketting of wat dan ook gebruikt.

Mijn honden trekken absoluut niet. Staan strak onder appel. Maar met het tuig om gaan ze juist trekken.

**Geplaatst**: 17-02-16 20:09

Geplaatst: 17-02-16 20:09

Heel veel sterkte loez

**Geplaatst**: 17-02-16 20:10

Geplaatst: 17-02-16 20:10

Ik ben weer thuis..... wat een dag....

Didi kreeg laatst ineens een raar oog (zie foto), ze werd wankel, net of ze dronken was en kreeg oorpijn.
De oorpijn bleekoorontsteking te zijn, maar helaas na 5 behandelen geen verbetering.

Ik ben vandaag met Didi bij de specialist geweest om een CT scan te laten maken.
Heb de foto's samen met de arts besproken. Zoveel info op 1 dag....
Het is moeilijk uitleggen zonder foto erbij, maar ik ga het proberen.

Op de foto's werd lucht met wit aangeduid. Haar rechter gehoorgang zit helemaal vol met "iets". Wat weten we helaas nog niet. De arts gaat er morgen met een andere specialist nog een keer naar kijken. Het is óf een ontsteking óf een tumor.
Dat weten we morgen helaas pas. Het vreemde is alleen dat alle behandelingen tot nu toe voor de ooronsteking, geen resultaat hebben geboekt. Dus als het een ontsteking is, is het de vraag hoe we dat verder moeten gaan behandelen, omdat we daar alles al voor hebben gedaan.

Haar hamer, aambeeld en stijgbeugel zijn geëxplodeerd. Er zitten allemaal kleine splinters door dat hele gedeelte bij haar oor heen. Dit komt door de enorme druk die erop staat.
Dit betekend dat ze aan die kant volledig doof is.

Er is meteen een scan gemaakt van haar borst, omdat ze ook raar hoest en proest. Haar longen zien er goed uit. Dus als het een tumor is, is het niet uitgezaaid naar haar longen.

De hersenen staan ook op de foto's, maar daar kon zij helaas niks over zeggen. Dat horen we ook morgen.

Dus een erg spannende tijd.

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-02-16 20:25

Geplaatst: 17-02-16 20:25

-Namiro- schreef:
Heel veel sterkte! Wat een vreselijk nieuws.
Hoe zijn jullie er achter gekomen? Heeft hij specifieke klachten?

Hij was niet helemaal zichzelf, wat sloom, duurde 3x zo lang als normaal voor zijn eten op was en we voelden een bult achter z'n ribben. 2 uur later voelden we het weer niet en dan daarna weer wel. Dus voor de zekerheid een afspraak gemaakt. Vrijdagavond laat kwamen we erachter dat hij bloed bij zijn urine had, dus spoed dierenarts gebeld, hmm waarsch blaasontsteking... Hij kon het niet gematched krijgen met de bult die wij beschreven.

Maandagochtend urine op kunnen vangen en dat zag er idd niet goed uit. Maar wij dachten ach, antibiotica en we kunnen er weer tegenaan...

Alleen wees de test van zijn urine al direct milt en lever aan.

Ze ging voelen en zei meteen, knap dat jullie dit gevoeld hebben, op dat moment niet zichtbaar, maar wel aanwezig. Met haar mee gevoeld en ik voelde 'het' gewoon wegschieten zeg maar.

Nou daarop een foto gemaakt en dat bleek echt foute boel...

Alsof de grond onder mijn voeten vandaan schoof. Gelukkig was mijn moeder mee, zou eigenlijk alleen gaan. Zijn direct door gereden naar het werk van mijn vriend. Ik wilde en durfde hem echt niet te bellen.

Dus zo lang als het nu gaat genieten we voor 200% van hem. Voordat we hem in laten slapen.

Opereren heeft geen zin. Maximaal 3 maanden red je er mee...

**Geplaatst**: 17-02-16 20:39

Geplaatst: 17-02-16 20:39

Ach Loez wat vreselijk. Sterkte.

**Geplaatst**: 17-02-16 20:56

Re: Molossers

Geplaatst: 17-02-16 20:56

Sterkte Loez, vreselijk zo jong nog...

HorseTopShop hopelijk is het 'maar' een ontsteking, veel succes morgen!

Wat geven jullie aan kauwbotten of iets dergelijks? Mijn pup knaagt nogal graag en aangezien ze de neiging heeft om aan de meubels te beginnen geef ik haar heel regelmatig een kauwbotje, van buffelhuid voorlopig, maar ze eet dat eigenlijk heel snel op. Mijn oude st-bernard geef ik er dan uiteraard ook een, maar die slokt dat zo op een kwartier naar binnen... Volgens mij niet heel gezond

Iemand die een alternatief weet waar ze lang mee doen?
Kalfspeesjes ook al geprobeerd maar die eet ze nog sneller op, ik heb het sterke vermoeden dat ze ze in zijn geheel inslikt.

**Geplaatst**: 17-02-16 21:17

Geplaatst: 17-02-16 21:17

Ik heb een geel vanille bot voor beide honden en met intensief gebruik gaat het ik gok een kleine maand mee. Kost 8 euro. Weet alleen even niet welk merk dat is

Afbeelding

Dit is onze knappe beast!

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-02-16 21:34

Re: Molossers

Geplaatst: 17-02-16 21:34

Prachtige foto loez! Wat een mooie vacht heeft hij of niet?

**Geplaatst**: 17-02-16 21:36

Geplaatst: 17-02-16 21:36

Zeker weten! Altijd glanzen! Terwijl hij elke avond met mijn vriend mee naar de garage is waar hij sleutelt! Zijn vacht is echt ideaal!

Afbeelding

Heb vanmiddag alle foto's uit zitten zoeken waar ik een album van wil maken voor dalijk. Te veel keus! En mijn vaste fotografe komt morgenavond nog voor een shoot!

**Geplaatst**: 17-02-16 22:04

Re: Molossers

Geplaatst: 17-02-16 22:04

Ah wat een akelig nieuws allemaal!
Loez wat naar, hoop dat het lang duurt voor hij klachten krijgt.
HorseTopShop, dat oog ziet er echt naar uit, hopelijk krijg je wel beter (goed) nieuws.

**Geplaatst**: 17-02-16 22:06

Re: Molossers

Geplaatst: 17-02-16 22:06

horsetopshop , jeetje, dat ziet er uit zeg :(:)

hopelijk is het idd gewoon een ontsteking die met andere AB gewoon verholpen kan worden,

**Geplaatst**: 17-02-16 22:36

Re: Molossers

Geplaatst: 17-02-16 22:36

Sterkte Loes en HorseTopShop, klinkt beide idd niet fijn..

**Geplaatst**: 17-02-16 23:51

Re: Molossers

Geplaatst: 17-02-16 23:51

Jeetje horsetopshop! Das ook niet mis zeg!! Beterschap en hopelijk valt het mee!

**Geplaatst**: 17-02-16 23:52

Geplaatst: 17-02-16 23:52

MiVita schreef:
Sterkte Loez, vreselijk zo jong nog...

HorseTopShop hopelijk is het 'maar' een ontsteking, veel succes morgen!

Wat geven jullie aan kauwbotten of iets dergelijks? Mijn pup knaagt nogal graag en aangezien ze de neiging heeft om aan de meubels te beginnen geef ik haar heel regelmatig een kauwbotje, van buffelhuid voorlopig, maar ze eet dat eigenlijk heel snel op. Mijn oude st-bernard geef ik er dan uiteraard ook een, maar die slokt dat zo op een kwartier naar binnen... Volgens mij niet heel gezond
Iemand die een alternatief weet waar ze lang mee doen?
Kalfspeesjes ook al geprobeerd maar die eet ze nog sneller op, ik heb het sterke vermoeden dat ze ze in zijn geheel inslikt.

Calcium bot doen ze vrij lang mee maar zit weinig smaak aan.

Achillespees met bot zijn onze honden helemaal razend op. En leuk geprijsd.

Kijk anders eens op http://www.loyaldogs.nl

Hebben leuke aanbiedingen en 15% korting

**Geplaatst**: 18-02-16 02:54

Geplaatst: 18-02-16 02:54

Leverkanker gaat heel vlug !
Ik wil je niet bang maken of kwetsen maar ik wil je wel voorbereiden... wij dachten ook nog wel effe te kunnen genieten en onze hond nog effe te kunnen laten genieten van al wat hij graag deed en nog te goed had...
Maar helaas... het verhaal eindigt heel vlug in geval van levertumor!

Bij ons ging het zo:
2015 wandelden we op een maandagochtend binnen voor een onschuldige ingreep aan het tandvlees en voor de verdoving merkte ik op tegen de dierenarts dat Baico "precies een gezwollen buik had, wat hij nog nooit eerder had gehad"...
Niet wetende wat er gebeurde na mijn opmerking was het bij mijn dierenarts plots alle hens aan dek!
Meteen bloed afgenomen (wat ontzéttend moeilijk ging trouwens, het bloed wilde niet komen, iets wat achteraf bleek te komen door druk van de tumor op de bloedvaten), mijn dierenarts annuleerde de ingreep ter afwachting van de bloedresultaten die we de woensdag zouden ontvangen...

En daar was het dan... leverkanker...

De eerste vragen zijn natuurlijk meteen "hoe, wat, waarom, gevolgen, hoe lang, pijn, ongemak...???" maar mijn dierenarts zei me toen al dat dit nooit lang duurt EN dat het HEEL pijnlijk kan zijn voor de hond dus bij de minste tekenen van ongemak, men eigenlijk voor de hond moet kiezen om die te verlossen, want leverkanker schijnt 1 van de minst mooie kankers te zijn en heel veel pijn en ziekte te veroorzaken...
We konden nog een foto laten maken of een echo maar dat zou niets meer veranderen aan de zaak, ons hooguit vertellen of het om 1 maand, dan wel 3 maanden zou gaan dat we hem nog zouden bij ons hebben...

Aangezien het altijd een werk - en sporthond geweest is die hyper wordt in lastige situaties (en verdoven geen optie meer is eens erge gradatie leverkanker vastgesteld werd, want dat is altijd fataal blijkbaar), heb ik in eer en geweten na enkele dagen besloten hem die foto en/of echo niet meer aan te doen, het zou niets meer veranderen aan het resultaat, we zouden enkel een tijdsinschatting hebben en het zou enkel een hoop stress betekend hebben voor Baico... dus in plaats van een uitstap naar de kliniek, een uitstap naar strand en zee gemaakt... helaas in de stromende regen maar goed, dat verbergde mijn tranen dan weer mooi... ook mijn broer ging mee om deze afscheidswandeling aan Baico zijn strand en zee te delen... het was de laatste keer dat we hem even terug zagen zoals hij was geweest amper enkele weken voor ontdekking van de tumor!
Zijn oogjes straalden, hij rende al blaffend (ok, slechts een 2tal keer en werd toen te moe) enkele meters voor ons uit en droeg de hele wandeling een reuzestok die hij zelfs op het strand altijd ergens wist op te vissen!
Kwam nog in discussie toen hij vaststelde dat die oversized stok toch écht niet in die hondenkooi paste in de auto...

We hebben het vaak gezegd hier tegen elkaar, na die wandeling heeft Baico besloten dat het vechten over was... hij had zijn laatste wandeling gehad en was daar zo gelukkig geweest... daarna heeft ie niet meer gevochten en was het voor hem afgelopen, vond hij het ok geweest... was ZO duidelijk in zijn houding, zijn gedrag en zijn handelen... Dus belde ik de zaterdagochtend de dierenarts dat het over moest zijn, hij at niet meer sinds die strandwandeling (was op een woensdagmiddag) en keek me vaak aan met een bepaald type blik waarin precies zo'n wijsheid en kracht te lezen stond en echt iets uitstraalde van "wees niet bang, ik ben dat ook niet, we hebben het tot hier gehaald, van hier neem ik het alleen over, we kunnen het"... en de woensdagochtend werd de afspraak gepland, om 8u 's ochtends zou ik hem de laatste keer aan de leiband haken, in de auto helpen en met hem de praktijk betreden...

Maar ik bleef een dubbel gevoel houden, ik was het zo niet zeker of ik juist handelde want misschien kreeg hij (zoals de week ervoor) wel weer een opflakkering? Was dit juist? Gaf ik te vroeg op? Had ik dan toch niet beter die foto/echo laten maken? Ik wist alleszins dat bij deze hond, ik me wel altijd een wrang gevoel ging blijven houden over "schuld" en "juist/niet juist" wat het inslapen betrof...
En alsof hij het wist... nam hij me die schuld en die twijfel weg... 1 laatste daad van onbaatzuchtigheid! Karakteriserend voor de hond die hij altijd geweest is... Sterk, oerdegelijk, betrouwbaar én altijd bekommerd om zijn naasten... die dinsdagavond om 23u kwam hij aan mijn voeten liggen en merkte ik dat er iets "gaande was"...
Ik ging op mijn knieën bij hem zitten op de vloer en zag het meteen... hij was zijn laatste wandelpad ingeslagen... Ik heb een 40 min op mijn zij naast hem gelegen op de vloer, Baico lag ook op zijn zij, met zijn rug tegen mijn buik en zijn kop in mijn armen, mijn neus tussen zijn 2 oren en mijn ene hand voor zijn neus (zodat hij me ruiken kon) en mijn andere arm rond zijn borst...
Langzaam voelde ik hem vertrekken... hij heeft in alle rust en alle sereniteit zijn laatste oversteek gemaakt, geen krampachtigheid, geen ongemak, geen pijn, geen onrust, we lagen daar samen alsof we sliepen... mijn hoofd in zijn vacht, zijn lichaam tegen het mijne en mijn armen rond hem heen... en hij sliep stilletjes in...
Ik ben pas beginnen wenen toen hij er écht niet meer was, tot dat moment wou ik niet dat iets zijn aandacht naar mij zou afleiden... hoewel het een enorm intiem moment was en echt op een rare manier ook een heel mooi en intens moment is het tegelijk ook een diep snijdende pijn want wat een prachtig moment, gans onze 9 jaar samen zat in dat moment geperst precies... dat was echt het knooppunt van onze tijd samen en het meest intieme moment dat men zich kan voorstellen maar het moment zelf doet vreselijk veel pijn, nét omdat het zoooooooo sterk intens was en zo intiem, enkel tussen ons tweetjes, één laatste keer zijn baas zijnde... hem begeleiden tot aan de "poort van de hemel"... hem ondersteunen terwijl hij die laatste oversteek maakt... echt, het is niet te beschrijven wat ik toen allemaal voelde en nog steeds als ik eraan terug denk... Hoewel overlijden en afscheid nemen een vreselijk moment is, was dat wel een heel mooi moment om te delen en ben ik zo ontzéttend dankbaar dat hij dat voor me heeft gedaan! Dat hij me die laatste keuze niet heeft doen nemen en me daarmee mijn schuld - en twijfelgevoel ontnam...

Die woensdagochtend ging ik dus inderdaad om 8u naar de dierenarts... maar om een heel andere reden...

Nu, wat ik dus wou zeggen:
Baico is dus ook niet meer geopereerd geweest aan het tandvlees, zou nooit meer uit de verdoving ontwaakt zijn en dat terwijl de tumor ook nog maar héél héél recent was, want voorheen was er niets aan de hand, het is echt op het moment dat het "ontstond" ontdekt geweest... en toch... tussen ontdekken en afscheid nemen zat hooguit een maand...

Pilletjes, medicatie, opstootkuur in de vorm van een injectie... allemaal zinloos... en na rondom me geïnformeerd te hebben, blijkt dit wel typisch te zijn voor levertumoren dat het zo vlug gaat... dus geniet aub ten volle en leef alsof elke dag de laatste is!!
Stel niets uit tot de volgende dag van wat je nog doen wil met Beast... want elke dag dat je gegeven wordt, kon weleens de laatste zijn!!

Sterkte !!!!

**Geplaatst**: 18-02-16 07:40

Re: Molossers

Geplaatst: 18-02-16 07:40

Ook van ons veel sterkte toegewenst!

**Geplaatst**: 18-02-16 08:22

Re: Molossers

Geplaatst: 18-02-16 08:22

Dankjulliewel!
Gelukkig zijn we idd beide reëel en houden we hem strak in de gaten. We hebben beide het idee dat we hem deze week of begin volgende week nog in laten slapen. Gewoon om hem leed te besparen. Hij vliegt nog op z'n eten af en pakt z'n bot nog om lekker te kauwen.

We merken ook wel dat het snel gaat, hij is ook al wat kilo's kwijt.

**Geplaatst**: 18-02-16 08:35

Re: Molossers

Geplaatst: 18-02-16 08:35

Heel veel sterkte Loez. Wat een prachtige hond is het.

Ik duim voor jullie HorseTopShop!

**Geplaatst**: 18-02-16 08:54

Re: Molossers

Geplaatst: 18-02-16 08:54

Dankjewel namiro! Ti's zo raar om te bedenken dat hij er dalijk niet meer is.

**Geplaatst**: 18-02-16 08:59

Re: Molossers

Geplaatst: 18-02-16 08:59

Pfff, heel slecht geslapen. Kan wel janken. Wat een pijn moet dat arme dier hebben en gehad hebben.

loez.... Wanneer is het voor jou klaar? Ik bereid me voor op het ergste, maar kan me niet voorstellen wanneer het genoeg is.
Meestal komt het toch met kleine kwaaltjes die erger worden.

**Geplaatst**: 18-02-16 09:46

Re: Molossers

Geplaatst: 18-02-16 09:46

Als het aan mij ligt, deze week nog, ik word gek van onzekerheid. Jack heeft het vermoeden dat het volgende week klaar is.
We slapen nu ook samen op de bank om hem continu in de gaten te houden, bij elk geluidje worden we wakker. Maar ik denk dat ze het wel gezellig vinden, Zenna bij mij op de bank en Beast bij Jack op de bank. Maar hierdoor slapen we enorm licht inderdaad.

Vanavond komt een goede vriendin en tevens onze vaste fotografe naar ons thuis om nog foto's te maken van ons samen. We hebben al zoveel foto's, maar in dit geval kun je er nooit genoeg hebben.

@ Little Gift:
Ook heftig zeg bij jullie! Hier dacht ik ook echt dat we met een kuurtje naar buiten zouden komen. De complete grond zakte onder mijn voeten weg.

Wij hebben geen bloed laten prikken. Wel een foto gemaakt en deze was duidelijk en zei genoeg...

Dierenarts kon ook echt geen termijn aangeven. En die onzekerheid nekt ons. Misschien vinden we hem wel dood terwijl hij alleen is, terwijl wij beiden niet 'willen' dat hij alleen gaat. We willen er bij zijn.

Dus ik 'hoop' (klinkt zo egoïstisch) dat wij een dag mogen kiezen dat we hem laten gaan. Zodat we er bij zijn.

**Geplaatst**: 18-02-16 10:08

Re: Molossers

Geplaatst: 18-02-16 10:08

Inderaad, Loez, daar hadden wij hier ook schrik voor!
Want vaak als ze gaan door leverkanker, is het pijnlijk en is het omdat de tumor "een soort van openbreekt" en is het een echte doodsstrijd zei onze DA ons... dus wij waren daar ook bang voor dat op een dag, we dat zouden zien gebeuren en de DA niet bereikbaar zou zijn (ik zou ze allemaal afgebeld hebben dan hoor in het telefoonboek, daar niet van) of dat hij alleen thuis zou zijn en dit zou gebeuren en we hem dood zouden aantreffen, ik zou me eeuwig verscheurd blijven afvragen hebben of hij geleden had!!

Maar wij hadden het "geluk" dat hij heel vredig gegaan is, zelfs onze DA stelde dit vast de ochtend na overlijden, hij lag ook totaal niet verkrampt, hij is gewoon in slaap gevallen in mijn armen en gestopt...

Ik hoop voor jullie dat het ook zo vredig mag gaan!!

Rotte kankers ook, we hadden in de afgelopen 2 jaar al 4 familieleden zien sterven aan deze ziekte... was het jaar erop ook ons huisdier al niet meer veilig ervoor!
En je bent er gewoonweg compleet machteloos tegen!

**Geplaatst**: 18-02-16 11:16

Geplaatst: 18-02-16 11:16

Jeetje, wat heftig voor jullie allemaal! L_G ik heb jouw verhaal met tranen in mn ogen gelezen, wat is jouw hond mooi heen gegaan.

Wat kunnen dieren toch een hoop zorgen met zich meebrengen. Wij zijn sinds de jaarwisseling al aan het strijden tegen hersenvliesontsteking bij onze bullmastiff. Jeetje, wat is dat hardnekkig!!! Gelukkig gaat het op dit moment goed met (nog steeds) prednison, maar we weten dat het ook in een keer weer kan omslaan.

Hier ook aan het zoeken geweest naar goed kauwmateriaal. Onze hond krijgt regelmatig een kalfsoor of kalfspees (zoek wel de grootste uit). Daar is ze zeker 15-30 min zoet mee. Ook de 'tasty bone' is wel oké.

Mooie hond trouwens Loez!