E_J
Oh, hij zit in een gast gezin. Ja, dan zullen ze idd zeker wel met dat soort dingen bezig zijn
En geduld hebben in deze situatie is ook lastig hihi. Met de Rabiës enting die hij nog moet krijgen, zal het sowieso minstens 21 dagen erna nog duren voor hij komt ben ik bang. Voor de rest idd hopen dat hij snel ergens met een vlucht mee kan of dat je eventueel zelf misschien nog iets kunt vinden. Heb je ook buiten Transavia gekeken of er misschien iets is? Is vliegen via Duitsland misschien nog een optie? Düsseldorf bv of Köln? Al snap ik dat je ook even af gaat wachten nu waar hun eventueel mee komen, als je zelf geen vluchten kunt vinden op vrij kort termijn.---
Net hadden we trouwens ook weer iets hoor. Hing d’r een jack Russel in d’r lip, die wel heel enthousiast duidelijk wilde maken dat Arya niet in de buurt mocht komen
. Het hondje kon niet heel normaal communiceren behalve door flink te grauwelen en al meteen te gaan happen (de eigenaresse deed het af als 'ja hij is klein en moet zich laten zien tussen grotere honden', al vind ik dat niet echt een excuus voor dit specifieke gedrag haha een snauw was ook goed geweest). En imo deed Arya niks geks, ze kwam misschien te kortbij, maar ze was verder niet aan’t uitdagen om te spelen of iets dergelijks en liet het hondje vooral links liggen - of ik moet echt iets gemist hebben. Ik snap dat elke hond een andere grens heeft met wat ok is, en moeten ze ook kunnen aangeven wanneer het genoeg is, maar meestal snapt Arya vooraf gegeven signalen wel of een snauw is ook genoeg. Dit was wel een beetje extreem
Ik had het idee dat Arya ook dacht dat ze een signaal gemist had want die stond er ook bij te kijken van ‘WTF just happened?’ De eigenaresse van de russell liep namelijk een stukje met ons mee en heeft nog een andere hond, zo’n vuilnisbakkie, waar Arya vaker mee speelt bv. Arya piepte even flink (ook meer van schrik denk ik want ik zie verder geen ‘schade’) toen de hond d’r echt vast had, en stond erna even heel verdwaasd te kijken van wat gebeurde hier nu? Ze verwerkte het verder wel heel goed vond ik, want ze had ook heel anders hierop kunnen reageren, aangezien het hondje best pittig bezig was. Maar ze bleef vrij rustig staan en na die eerste schrik reactie liep ze weer rustig verder alsof niks gebeurd was. Bleef wel de Russell met 1 oog in de gaten houden en uit de buurt natuurlijk, maar niet in een mate dat ze er echt stress van ondervond (ging niet borstelen of staart tussen de benen ofzo verder) en ging weer lekker d’r eigen ding doen. Dus daar was ik toch wel trots op, dat ze daar zo netjes mee omging. Een stukje verder zijn we wel de andere kant op gelopen en hebben we de wandeling zonder haar afgemaakt. De rest van de wandeling was het lekker rustig, wat me verbaasde gezien het mooie weertje.
.


We hebben wel voorpret. Onze oudste dochter heeft de hele puppy uitzet op haar kamer uitgestald staan. De bench is al in gebruik voor haar broertje