Pasha_2011 schreef:Het is maar net wat je wilt. Er zijn zoveel voors en tegens.
Zelf persoonlijk zou ik helemaal niet voor een buitenlandse, of überhaupt, asielhondje gaan.
Ik geef ruim 6 jaar les op de hondenschool en helaas komen we veel hondjes uit het buitenland tegen.
Waarom 'helaas'? Dit omdat 9 v.d. 10 gevallen hondjes betreft die nooit helemaal ontspannen en vlekkeloos functioneren binnen het gezin in Nederland.
We zien heel veel hondjes uit Griekenland die mensenschuw zijn. Logisch ook.
Mensen denken vaak, "oh die arme stumpertjes, we gaan ze helpen en dat kunnen we met veel liefde prima oplossen". FOUT!
Zelfs al heb je intensieve training bij een gedragstherapeut. De hond heeft (meestal) een flink trauma., zijn niet gewend om met/voor mensen te werken, aangelijnd te lopen, in de Nederlandse weersomstandigheden etc.
Tevens weet je de medische achtergrond ook niet. Laatst hadden we een cursist die een straathondje uit weet ik veel waar had.
Die hond bleek op een gegeven moment koorts te hebben wat niet meer overging. Na vele onderzoeken bij de dierenarts (met nog meer trauma's voor dat hondje, want dat kende die al helemaaaal niet, een vreemde aan zijn lijf) bleek dat dit hondje een ziekte had meegenomen uit dat land. Binnen een dag was die er niet meer, het was al te laat.
Er zijn helaas vele hondjes die uit (buitenlandse en binnenlandse) asielen komen die mensenschuw zijn. Dit duurt maanden, jaren of misschien is het wel helemaal niet mogelijk om ze aan te raken wanneer ze ontspannen zijn (rustig een halsband om doen, riem aanknopen, in de auto, bij de dierenarts, op straat etc.).
Vele hondjes zijn erg bang (logisch), maar dit uiten ze vaak in snauwen, grommen, blaffen etc. Omdat ze voor zichzelf proberen op te komen en erger willen voorkomen. Ze begrijpen mensen (en soms andere honden) niet.
nogmaals, het heeft z'n voors en tegens. Maar zelf ben ik vooral bekend met de nadelen. Dat is mijn ervaring die ik met je wil delen.
Veel mensen zitten namelijk op een roze wolk wat betreft "het redden van een zielig hondje uit het buitenland/asiel".
maar denk a.u.b. goed na WAAROM die keuze, WAT je binnenhaalt etc. NIEMAND kent de hond ECHT goed, weet wat er (medisch) is, HOE oud de hond precies is, WELKE ouderdieren de hond heeft etc.
Nogmaals, er zijn ook zeker verhalen/ervaringen waarbij het goed gaat. Gelukkig zie ik er in dit topic al meerdere voorbij komen.
Helaas gaat het dus ook heel vaal niet goed. Ondanks nodige cursussen bij een hondenschool, gedragstherapeut, veel liefde/geduld etc.
Uiteindelijk komen heel veel hondjes met nog meer trauma's in een asiel in NL, gebeurt er een situatie waardoor de hond afgemaakt moet worden etc.
Mijn voorkeur:
- Of een pup bij een erkende (ras) fokker
- Of een herplaatser via een fokker. Veel GOEDE fokkers vangen een fokproduct op indien die op welke wijze dan ook niet meer bij de eigenaar kan blijven. De fokker kent de hond, weet het medische verhaal, de geschiedenis, voorouders etc. Er zijn namelijk zoveel herplaatsers in dit gebied, op allerlei leeftijden.
Dat is bij en NL asiel hond ook voor groot deel het geval (minus aantal exotische ziektes er van uit gaand dat vorige baas ze niet mee heeft genomen op vakantie)
Mijn 2 NL asielzoekers zijn denk ik meer werk geweest dan de buitenlander die ik nu heb, bij alle 3 is het bij mij bewuste keuze geweest volwassen hond te willen, dan heb je per definitie een hond met een verleden.
Overigens heb ik dit keer ook nog geprobeerd een rashond te krijgen wou een Aussie, maar geen pup, lukte ook al niet
Ja, lange termijn misschien, maar wou geen eeuwen zonder hond zitten.