Geplaatst: 10-03-17 22:16 RoyceMack schreef:Ja, wij hadden een duitse herder die weg moest ivm de gezondheid van de vorige eigenaren. Wij wilden echt al hele lange tijd een duitse herder, ook beide opgegroeit met herders en we konden geen pup hebben (ivm studie, werk en wonen in een flat, dus buren enzo) en besloten toen te kijken naar een herplaatser, maar dat doen we nooit meer
De klik was er op het eerste gezicht zeker, maar die mensen wilden dat we hem direct diezelfde avond mee zouden nemen, want ze konden het idee v an een afscheid niet aan. Hij moest gewoon weg. Veel verdriet nouja, wij hond meegenomen. Het voelde goed.
In die twee weken die hij bij ons was, hebben we beide nog nooit zo zwaar gehad, zo moe geweest en zoveel frustratie gehad als toen.
De hond moet je natuurlijk leren kennen. Hij is door een ander opgevoed dus je kent hem niet.
Daarnaast luisterde hij aan de riem totaal niet, waardoor we hem met moeite los konden laten lopen (en hij dus ook niet kon rennen). Binnen was hij als de dood dat er reclame op tv kwam, dan begon hij te piepen.
Ondanks dat we een groot appartement hadden waar hij in alle kamers kon komen inclusief balkon, was het ECHT veel te klein met hem constant op je voeten. Hij was gewend om bij oude eigenaren op bed te slapen, wij hebben een waterbed.. dat en hondenpoten is geen goede combinatie.
De wens was van mij om met hem te gaan trainen (pakwerk, cursussen, speuren, agility.. wat hij maar leuk vond) maar na 1 week was mijn vriend er wel ongeveer klaar mee. Hij moest 3 dagen per week helemaal in zijn eentje voor de hond zorgen (ik woonde toen nogbij mijn moeder en was 3 dagen daar omdat ik daar ook werktenaast mijn studie, overige 4 dagen bij mijn vriend). Het vroege opstaan, savonds laat niet lekker iin bed kunnen blijven liggen want de hond moest er nog uit. Je moest eerst 3 hele etages door om buiten te komen want de ingang zat aan de andere kant van het gebouw. En hij was gewoon NOOIT moe, die hond.
Op gegeven moment waren we beide zo uitgeput, mn vriend nog meer dan ik. Dat we zeiden nee dit is niet de plek en het moment en de hond voor ons om dit door te zetten.
Mn vriend raakte ook vaak gefrustreerd naar de hond door zijn vermoeidheid, dan behandelde hij de hond oneerlijk en onrustig. Waar de hond weer niks van leert. dat vond ik niet eerlijk dus ja op gegeven mometn moet je een keuze maken en hebben we besloten hem terug te plaatsen. Echter wilde de vorige eigenaren hem niet terug en hebben we een ander huis voor hem gezocht waar hij een heerlijke achtertuin kreeg om los in te rennen.
Dus dat doen we nooit meer. Inmiddels zijn weverhuist en hebben we nu een grote hoekwoning met achtertuin. We hebben nu ook een hele tamme vogel in huis en zitten beter in onze energie. Dus wie weet volgend jaar of iets dergelijks dat we aan een pup willen beginnen. Gewoon met een verse start en een hond die je straks door en door leert kennen.
Het lijkt me echt beter als jullie helemaal geen hond meer nemen. Het topic van jullie toen vond ik al echt treurig en deze post maakt het er niet beter op. De hond was er twee weken en jullie werden er helemaal gek van? De eerste weken hoor je euforisch te zijn imo.
Fijn wel dat hij een goed huis heeft gevonden!
Een pup is trouwens nog veel vermoeiender en ook daar kan je een hondje krijgen die je niet helemaal verwacht had, dus ik zou er met jullie instelling niet aan beginnen.
maar vermoeiend is t zeker twaalf uur de laatste ronde, dan 10-30 minuten nog naast de bank zitten tot hij rustig gaat slapen in de bench, zes uur weer er uit. Energie voor tien, pikt alles wat hij vindt voor in zijn bench, is soms ineens doof, maar ...... ik vind t heerlijk. Een pup is absoluut niet minder vermoeiend. 
Rustig opbouwen met alleen zijn, voor Curry is alles nieuw en spannend. En ja, ze plakken zich letterlijk vast aan diegene die ze wat steunt. Heel vertederend, je gaat er een heel trouw maatje aan krijgen. 
.
