@ spianne en [***]: normaal gaat hij naar mijn pa (gepensioneerd) die zelf ook voorjager is en vertrouw ik echt zo mijn hond toe. Echter nu komt er dan dat punt dat hij eens echt niet kan en dan heb ik als opties:
- schoonouders die het leuk vinden om hem gek te maken, vinden dat hij bijt als zij vervolgens hun hand snel terug trekken, hem eten van tafel willen geven en denken dat een hond opvoeden makkelijk is en je hem zo even overal losgooit
- de buren die zelf miniatuur hondjes hebben
- een pension/opvang waar we eerst een half uur voor moeten rijden
- broers die helemaal niks met honden hebben
Voor iemand die met het type hond bekend is, is hij echt geen moeilijke hond. Ik denk dat ik hem zo aan de helft van jullie zou meegeven.
Het heeft me wel aan het denken gezet dat ik eens wat lijntjes uit moet zetten bij bevriende voorjagers voor in noodgevallen

Dus iemand hier in zuid-limburg die zich aanbevolen voelt? Hahaha
Wat knap dat zoef ondanks dat ze geraakt is toch verder is gegaan! Zie je maar dat de passie toch overwint. Hoe is ze in hemelsnaam eigenlijk bij het schot kunnen komen?