Jeetje wat ontzettend veel lieve reacties en medeleven. Dit had ik niet verwacht.. Bedankt!
Ik ben echt volledig verslagen, heb amper geslapen vannacht, veel gehuild en vandaag ook weer. Liefst blijf ik in mn bed met de gordijnen dicht..
Gisterochtend had ik een stuk konijn voor haar neergelegd, normaal pakt ze het meteen maar dit keer niet. Prima, dat kan, soms eet ze het wel eens wat later.
Ik naar mn werk met de webcam aan op mn telefoon.
Zag haar actiever zijn, lekker poetsen, tevreden "kwispelen" met de staart als ze zich uitschudde na het poetsen.
Fijn!
Helaas om 13 uur nog niet gegeten maar wel nog steeds actief.
Kon komen door de medicatie die ze kreeg, bijwerkingen als stoppen met eten, braken, afvallen.
Om half 3 zag ik dat ze toch ging eten. Gelukkig!
Toen ik thuis kwam zelf eerst even een hapje gegeten, het was pas half 8. Rond half 9/9uur is het altijd sansa-tijd.
Toen ik bij haar was zag ik geen verandering qua gedrag enzo, superfijn. Haar vitamine gegeven, medicijnen.
Daarna haar gepakt en op de rug gelegd voor de wond, kijken of het al wat meer gesloten was en de wond ingespoten met de wondspray. Dit doe ik al 5 weken zo.
Toen vond ik haar wel ineens erg benauwd. Hijgen met de bek open, wankelen op de stok. Ik haar gepakt en bij het open raam gezet voor extra zuurstof. Ging goed. Gelukkig. Maar ik was inwendig ontzettend in paniek. Bleef praten dat ze niet op moest geven.
Toen zakte ze door haar poten en bleef ze liggen, ze wou niet meer staan, deed braak bewegingen. Toen werd ze slapper slapper, viel weg.. Ik haar tegen mij aangehouden want wist dat het klaar was. Ik nog tegen beter weten in wat beademd. En toen met wat stuipen viel ze weg.
Wat een nachtmerrie om mee te maken.
Dacht dat ik droomde.
Ik naar beneden, nog met haar gezeten tegen me aan. Mijn hart was gebroken. (nu nog) Later kwam er rood/roze slijm uit de bek.
Heb om 18u weer een afspraak bij Oranje, voor autopsie, sansa heeft er niks meer aan maar ik wil weten wat er allemaal speelde inwendig.
Het werd haar teveel.
Voel me zo schuldig dat ik niks voor haar kon doen.
Mn oehoe gaat ook mee, verdenk hem weer van aspergillose, net hoorde ik hem wat piepen tijdens het adem halen na inspanning.
Als Hij het heeft laat ik hem hoe moeilijk ook inslapen. Wil hem dat traject niet nog eens aandoen. Hij was er zo ziek van en is sterk genoeg geweest..
Hoop dat Sansa op een fijne plek is en lekker aan het vliegen en jagen is, hetgeen wat ze het liefste deed. ..
Het ga je goed meis.
Het spijt me dat ik je niet beter heb kunnen maken.

