appiesjappie schreef:De hond krijgt voldoende aandacht. We wandelen heel vaak. We hebben het bos en het strand ongeveer 3 minuten van ons huis. De kinderen gaan dan gewoon mee en dat vindt ze allemaal prima daar is ze dan totaal niet mee bezig omdat ze dan druk is met snuffelen en rennen. Als onze zoon bij de peuterspeelzaal is en onze dochter op bed ligt speel ik met haar inde tuin. Geaaid of geknuffeld worden wil ze alleen als zij zin heeft. Dat is niet in te plannen
Ik denk dat je je aardig vergist in: "de kinderen gaan dan mee en dat vind ze prima".
Ze heeft echt wel door dat de meeste aandacht nog steeds bij de kinderen ligt.
Erg fijn dat je even met haar speelt in de tuin, maar heel eerlijk? Hoe lang is dat? Want op het moment dat er even geen kinderen zijn, moeten er vast nog 10000 andere dingen gedaan worden, en/of wil je die tijd waarschijnlijk ook aan jezelf spenderen, dus echt rustig relaxed in je hoofd ben je dan ook niet.
Neem haar nou gewoon eens een aantal uur alleen mee, zonder kinderen in de buurt.
Ik heb zelf geen kinderen (en die gaan er ook niet komen)
Maar als ik nu "ineens" want een hond merkt echt wel de verandering van zwanger zijn, een kindje in huis zou hebben, dan is Skip ook aardig van de leg en die is juist extreem goed met kinderen. De aandacht die er al die tijd alleen voor hem was, moet nu gedeeld worden. En zodra nr 2 zich aandient, moet de aandacht nog meer verdeeld worden en logisch dat de altijd nr 1 in je leven dat niet zo geweldig vind.