Room_Soesje schreef:Lab mix was de gok van het asiel en geven ze aan ongeveer alles waarvan ze niet weten wat het is maar wat heel vrolijk is. Ik geloof er vrij weinig van dat het erin zit

De "onstilbare honger" of vreetdrang

van labradors en goldens is anders dan wat Bela heeft, weet niet zo goed hoe ik het kan uitleggen. Ik heb het idee dat ze echt honger heeft door niet voldaan zijn. Qua gewicht zit ze nu goed, is, op zicht, iets aangekomen in de week dat ze hier is, wat ik wel begrijp als ze daar met lange tanden at en hier zonder problemen, ze zal nu een 28kg wegen ongeveer.
Brit grain free ga ik eens naar kijken! Zorgen de granen niet juist voor een voller gevoel?
Hier geven ze ook veel van de rescue pups een "herder-mix". Layla haar DNA is ondertussen opgestuurd, dus we gaan snel weten wat ze echt is. De altijd honger hebben herken ik wel. Layla heeft een zeer sterke focus op eten en als ze ergens bijkan dan is het ook zo weg. Ik vermoed dat dit door haar puppytijd als straathond komt - dan moest je natuurlijk ook wel alles pakken wat je kan. Maar bij het trainen zit ze niet continue te zeuren / of naar je vingers te springen voor eten. Heb een tijd gedacht dat we haar te weinig gaven, maar nog met de dierenarts overlegd en haar groeicurve is goed. Met 11 weken was ze 8 kg, 4 weken later was ze 10.5 kg, nog 4 weken 14 en 2 weken daarna 14.8 kg. Het vertraagd nu iets, maar ze is nu ook 5 maanden. Qua bodyscore zit ze denk ik laag in de 4, maar vind het ietwat lastig in te schatten door haar pelsachtige vacht.
Leo schreef:Ik heb onlangs de Tractive gekocht (Fitz ging 2 weken logeren bij mijn ouders en ik vond het behoorlijk spannend), en dat ding werkt echt mooi en vrij secuur. Ook de live tracking werkt prima en de batterij gaat zo'n 2 weken mee. De app is overzichtelijk. Ik houd hem voortaan gewoon aan zijn tuig, heb hem nu toch en je weet gewoon nooit..
Ik vond het ook enorm overwhelming, zeker omdat het onze eerste pup was. Maar uiteindelijk vind je je weg er in. Ik vond puppycursus fijn om te sparren, maar wij zijn bewust pas met 12 weken gestart. Eerst lekker landen en aan elkaar wennen en de prille basis, 12 weken was echt vroeg zat.
Hier ook altijd goede ervaringen met de live tracking gehad! Alleen hier in Canada werkt het minder, maar dat is omdat onze telefoons vaak geen bereik hebben. Dan kan je de locatie niet zien. Nogal onhandig als je je hond kwijt bent in zo'n gebied. Dan moet jezelf naar een gebied met bereik gaan en met satelliet telefoon doorgeven waar die zit. Hopen het nooit mee te maken, maar dat de tracker erom hangt geeft wel rust.
Ik vind het met vlagen ook wel heftig (mijn man helemaal), maar geniet ook echt van de puppytijd. Het zindelijk maken vond ik zwaar, maar verder viel het goed mee. Ze is nu, met 5 maanden, echt een draak waar je als een havik op moet letten als ze wakker is. In het begin heb ik de training heel veel gefocust op kalm en een "dimmer switch" (zo noemen ze het in de online training die ik heb gevolgd). Dat je als je hond heel hoog in de energie / prikkels zit, ze weer naar beneden kan halen. Daar hebben we echt heel veel aandacht aanbesteed en dat werpt echt zijn vruchten af. Waar tijdens de puppycursus bijna alle pups de hele tijd heel druk waren (helemaal na een spannende oefening) kon ik haar heel makkelijk eruit halen en doen kalmeren. Ook nu kan ze van druk spelen heel makkelijk naar rust gehaald worden.
--------------------------------------------------------------------
Hier is Layla nu "officieel" 5 maanden (maar echt zullen we het nooit weten). Ze is echt van puppy naar hond geworden de laatste tijd. Wel maandag nog een spoedje DA (al weet ik niet of ik dat een volgende keer weer zou doen ) Ze had een rozijnenbagel gejat en een stuk ervan hebben we niet snel genoeg uit haar gekregen. Binnen 25 minuten stonden we bij de DA om haar te laten overgeven (want rozijnen, al heb ik ondertussen gehoord dat het nog wel meevalt qua giftigheid). Als je hond (of kat) een "ingreep" moet ondergaan, gaan ze in principe mee met de assistente en blijf je als eigenaar in de wachtkamer. Layla ging heel vrolijk mee (die vindt de DA fantastisch, want er is een praktijkkat waar ze dol op is).
Na 10 minuten kreeg ik een telefoontje dat ze de bagel eruit hadden en dat er een 6tal rozijnen in zaten. Ze gingen nu nog even observeren of het overgeven gedaan was en of het verder okay ging. Dit zou een 45 minuten duren. Na 20 minuten belde ze weer dat ik haar mocht komen halen, want ze was er weer helemaal bij en de boel op stelten aan het zetten. Schijnbaar had er iemand met haar de hele tijd op de grond gezeten om te knuffelen (want ze is schattig) ipv in een kennel en was het allemaal veel te gezellig aan het worden. Ze zeiden nog wel dat ze de rest vd dag sloom ging zijn.
Niks van gemerkt. Ze was haar wervelwind zelf (ik was op de uni en ze heeft mijn man gek gemaakt).
Op Valentijndag zijn we fijn wezen wandelen. Het was hier zulk mooi weer. Op een specifiek stuk losloop trail waren we haar opeens "kwijt". Was ze een omgevallen boom die in een andere boom zat opgewandeld en stond ze vrolijk 3m boven de grond rond te kijken (vlakbij het pad). Wij haar roepen, draait ze zich om, loopt ze een stuk braaf naar beneden om vervolgend op een stuk mos (boomstam zal vol mos) naar beneden te sleeen in een stapel varens.
. Die hond is echt een geval apart....
Heb van haar foster nog een paar puppy foto's gekregen. Toen was ze nog schattig


En van de wandeling dinsdag

