Bokt.nl

Froukje schreef:

Maar wat is er nou precies zo erg aan het inslapen van een hond?

Je kind verplichten in zijn kamer te spelen is wel eerlijk? Of de hond die alleen maar in zijn mand of bench mag liggen? Is dat eerlijk naar de hond toe en word die daar echt gelukkig van?

Je kinderen een dagje naar opa en oma en de hond een dag dood verwennen en vervolgens laten inslapen is echt niet oneerlijk. De hond verplicht afschermen van zijn baasje wel.

Amandavd schreef:

Froukje schreef:

Maar wat is er nou precies zo erg aan het inslapen van een hond?

Je kind verplichten in zijn kamer te spelen is wel eerlijk? Of de hond die alleen maar in zijn mand of bench mag liggen? Is dat eerlijk naar de hond toe en word die daar echt gelukkig van?

Je kinderen een dagje naar opa en oma en de hond een dag dood verwennen en vervolgens laten inslapen is echt niet oneerlijk. De hond verplicht afschermen van zijn baasje wel.

Ik hecht iets meer waarde aan mijn huisdier dan het te behandelen als voorwerp wat ik wegflikker als het niet meer werkt. Ergens vind ik wel dat mvende een punt heeft.

Amandavd schreef:

Froukje schreef:

Maar wat is er nou precies zo erg aan het inslapen van een hond?

Je kind verplichten in zijn kamer te spelen is wel eerlijk? Of de hond die alleen maar in zijn mand of bench mag liggen? Is dat eerlijk naar de hond toe en word die daar echt gelukkig van?

Je kinderen een dagje naar opa en oma en de hond een dag dood verwennen en vervolgens laten inslapen is echt niet oneerlijk. De hond verplicht afschermen van zijn baasje wel.

Ik hecht iets meer waarde aan mijn huisdier dan het te behandelen als voorwerp wat ik wegflikker als het niet meer werkt. Ergens vind ik wel dat mvende een punt heeft.

Sabri schreef:

Mensen moeten hun verantwoordelijkheid leren nemen. Hun kiezen zelf voor zo een soort dier met deze eigenschappen. Als je dan vervolgens kiest om vanwege zijn eigenschappen, geen goede situatie voor zo'n dier creeren het dier dan maar in te laten slapen ben je mij geen dier waard! En zelfs bij de eerste de beste cursus al opgeven want de hond deed het daar niet goed. Alsof er niet meer scholen of gedragscursussen zijn. Dat is toch het minste wat je met zo een soort hond had moeten aanpakken. Nee heeft TS niet gedaan en denkt nu zelfs aan de hond dood te maken als oplossing! Het is o zo makkelijk het dier de schuld te geven!

Jimbo schreef:

@sabri, misschien was het 2e kind van ts niet eens voorzien? zou jij een abortus doen als je toevallig door de pil heen zwanger raakt om de hond maar te kunnen houden? (om maar een voorbeeld te noemen)

Het is misschien een moeilijke situatie ts, maar ik zou er een tijd aan binden. Als je binnen x aantal weken/maanden geen nieuw plekje hebt kunnen vinden krijgt de hond een spuitje. Als er binnen die tijd wat gebeurt wat niet kan, dan ook een spuitje. En laat hond en kinderen niet samen zonder toezicht.

Froukje schreef:

Amandavd schreef:

Ik hecht iets meer waarde aan mijn huisdier dan het te behandelen als voorwerp wat ik wegflikker als het niet meer werkt. Ergens vind ik wel dat mvende een punt heeft.

Ach schei toch uit. Alsof de mensen die inslapen opperen geen gevoel hebben en zonder enige emotie hun hond laten inslapen.

Sabri schreef:

Wat een rare vergelijking. Alsof je abortus moet plegen als je al een hond hebt en zwanger wordt? Want iedere hond kan een risico vormen voor een baby en zeker bij mensen die blijkbaar hun hond niet kunnen opvoeden. Het zal bij mij niet gebeuren dat mijn hond naar mij zou grommen, dan had ik de volgende dag nog hulp gezocht bij een gedragsdeskundige van dit soort kaliber hond, want iedere hond die je niet onder controle hebt en waar de hond de baas in huis mag zijn kan gevaarlijk zijn. Het is wel duidelijk dat TS niet met haar hond kan omgaan en er een rangorde probleem is ontstaan en dat ligt vaak in hoe het baasje met de hond omgaat. Tenzij het dier ziek is maar aangezien de problemen verklaarbaar zijn door de baby lijkt me dat dit niet zo is.
Ik walg wel van mensen die hun dieren dan zien als wegwerp artikelen en ze dan maar een spuitje geven zonder de moeite te doen het dier te laten heropvoeden, er een gedragsdeskundige die het ras kent erbij te zetten, te kijken of hij misschien pijn heeft, of de beste optie hem naar een betere plek te herplaatsen bij een liefhebber van dit ras, bv door de rasvereniging te benaderen. En er is ook altijd nog de optie de hond naar een asiel te brengen in plaats van een spuitje. Het zal niet de eerste hond zijn die plaats moet maken en in asiel komt omdat het baasje er niet goed mee weet om te gaan. Maar ja misschien vind TS de afstandskosten daar wel te duur voor.

appiesjappie schreef:

Pfff ik zit met tranen in mn ogen dit gelezen. Wat een verschrikkelijke reacties (Gelukkig ook nog hele lieve en mooie reacties en reacties van mensen die het ras kennen. Dankjewel daarvoor) ik heb mijzelf in slaap gehuild. Ben zo moe. Hele dagen loop je er mee in je hoofd wat moet ik nu? Ze is mijn beste vriendinnetje al 10 jaar lang. Maken de mooiste wandelingen en heeft ze haar dolle 5 minuten noemen we het sjeest ze door onze tuin als een gek.wat denken jullie nou dat ik haar zomaar in laat slapen en dat ik haar zomaar laat gaan? Weet je wel hoeveel pijn mij dit doet?

Ik had 10 jaar geleden echt niet gedacht dat ik kinderen zou willen of kunnen krijgen. Ik heb een handicap en had er nooit over na gedacht. Wie had dat nou gedacht? Ik en kinderen? Maar in 10 jaar tijd kan je mening daar flink in veranderen. Na advies van arts kon het gewoon! Op verschillende sites heb ik informatie opgezocht en heb natuurlijk contact gehad met mensen van appenzellersverenigingen. Sommige Appenzellers reageren goed op kinderen. Beschouwen hun als een deel van het gezin en beschermen hun alsof hun leven er van af hangt maar bij sommige gaat het mis dat is ook zo bij andere honden maakt niet uit welk ras. Soms lukt het gewoon niet.

Het niet nemen van een 2de is ook verschrikkelijk om te zeggen. Ik ben ook niet de jongste meer en moet ik dan misschien nog 6 jaar wachten tot ze dan misschien dood is? Dan zou het veel te zwaar voor mij zijn om het nog te doen.

Mijn man werkt hele dag en klust wat bij. Ik heb geen baan meer en krijg geen uitkering of wat dan ook dus er zal iemand moeten werken. Mn kind opsluiten op zn slaapkamer doe je niet als hij 4 is en wil en durft hij ook nog niet. Hij heeft een speelkleed waar hij op speelt en daar mag onze hond niet op komen dat weet ze ook en doet ze ook niet. Maar je weet maar nooit wat ze in dol moment gaat doen.

Over dat ik niet in een oplossing praat klopt niks van heb meerdere keren gezegd dat ik naar de dierenarts ga. Maar dat ze ook al geco troleerd is door een dierenarts onder controle omdat er gewoon wakker niks gedaan kan worden. Ze heeft dan een muilkorf om de dierenarts vindt het ook echt heel erg lastig met haar. Ik heb contact met een gedragstherapeut we hebben elkaar zeker al eens ontmoet en gesproken.

appiesjappie schreef:

Pfff ik zit met tranen in mn ogen dit gelezen. Wat een verschrikkelijke reacties (Gelukkig ook nog hele lieve en mooie reacties en reacties van mensen die het ras kennen. Dankjewel daarvoor) ik heb mijzelf in slaap gehuild. Ben zo moe. Hele dagen loop je er mee in je hoofd wat moet ik nu? Ze is mijn beste vriendinnetje al 10 jaar lang. Maken de mooiste wandelingen en heeft ze haar dolle 5 minuten noemen we het sjeest ze door onze tuin als een gek.wat denken jullie nou dat ik haar zomaar in laat slapen en dat ik haar zomaar laat gaan? Weet je wel hoeveel pijn mij dit doet?

Ik had 10 jaar geleden echt niet gedacht dat ik kinderen zou willen of kunnen krijgen. Ik heb een handicap en had er nooit over na gedacht. Wie had dat nou gedacht? Ik en kinderen? Maar in 10 jaar tijd kan je mening daar flink in veranderen. Na advies van arts kon het gewoon! Op verschillende sites heb ik informatie opgezocht en heb natuurlijk contact gehad met mensen van appenzellersverenigingen. Sommige Appenzellers reageren goed op kinderen. Beschouwen hun als een deel van het gezin en beschermen hun alsof hun leven er van af hangt maar bij sommige gaat het mis dat is ook zo bij andere honden maakt niet uit welk ras. Soms lukt het gewoon niet.

Het niet nemen van een 2de is ook verschrikkelijk om te zeggen. Ik ben ook niet de jongste meer en moet ik dan misschien nog 6 jaar wachten tot ze dan misschien dood is? Dan zou het veel te zwaar voor mij zijn om het nog te doen.

Mijn man werkt hele dag en klust wat bij. Ik heb geen baan meer en krijg geen uitkering of wat dan ook dus er zal iemand moeten werken. Mn kind opsluiten op zn slaapkamer doe je niet als hij 4 is en wil en durft hij ook nog niet. Hij heeft een speelkleed waar hij op speelt en daar mag onze hond niet op komen dat weet ze ook en doet ze ook niet. Maar je weet maar nooit wat ze in dol moment gaat doen.

Over dat ik niet in een oplossing praat klopt niks van heb meerdere keren gezegd dat ik naar de dierenarts ga. Maar dat ze ook al geco troleerd is door een dierenarts onder narcose omdat er gewoon wakker niks gedaan kan worden. Ze heeft dan een muilkorf om de dierenarts vindt het ook echt heel erg lastig met haar. Ik heb contact met een gedragstherapeut we hebben elkaar zeker al eens ontmoet en gesproken.

appiesjappie schreef:

Pfff ik zit met tranen in mn ogen dit gelezen. Wat een verschrikkelijke reacties (Gelukkig ook nog hele lieve en mooie reacties en reacties van mensen die het ras kennen. Dankjewel daarvoor) ik heb mijzelf in slaap gehuild. Ben zo moe. Hele dagen loop je er mee in je hoofd wat moet ik nu? Ze is mijn beste vriendinnetje al 10 jaar lang. Maken de mooiste wandelingen en heeft ze haar dolle 5 minuten noemen we het sjeest ze door onze tuin als een gek.wat denken jullie nou dat ik haar zomaar in laat slapen en dat ik haar zomaar laat gaan? Weet je wel hoeveel pijn mij dit doet?

Ik had 10 jaar geleden echt niet gedacht dat ik kinderen zou willen of kunnen krijgen. Ik heb een handicap en had er nooit over na gedacht. Wie had dat nou gedacht? Ik en kinderen? Maar in 10 jaar tijd kan je mening daar flink in veranderen. Na advies van arts kon het gewoon! Op verschillende sites heb ik informatie opgezocht en heb natuurlijk contact gehad met mensen van appenzellersverenigingen. Sommige Appenzellers reageren goed op kinderen. Beschouwen hun als een deel van het gezin en beschermen hun alsof hun leven er van af hangt maar bij sommige gaat het mis dat is ook zo bij andere honden maakt niet uit welk ras. Soms lukt het gewoon niet.

Het niet nemen van een 2de is ook verschrikkelijk om te zeggen. Ik ben ook niet de jongste meer en moet ik dan misschien nog 6 jaar wachten tot ze dan misschien dood is? Dan zou het veel te zwaar voor mij zijn om het nog te doen.

Mijn man werkt hele dag en klust wat bij. Ik heb geen baan meer en krijg geen uitkering of wat dan ook dus er zal iemand moeten werken. Mn kind opsluiten op zn slaapkamer doe je niet als hij 4 is en wil en durft hij ook nog niet. Hij heeft een speelkleed waar hij op speelt en daar mag onze hond niet op komen dat weet ze ook en doet ze ook niet. Maar je weet maar nooit wat ze in dol moment gaat doen.

Over dat ik niet in een oplossing praat klopt niks van heb meerdere keren gezegd dat ik naar de dierenarts ga. Maar dat ze ook al geco troleerd is door een dierenarts onder narcose omdat er gewoon wakker niks gedaan kan worden. Ze heeft dan een muilkorf om de dierenarts vindt het ook echt heel erg lastig met haar. Ik heb contact met een gedragstherapeut we hebben elkaar zeker al eens ontmoet en gesproken.

appiesjappie schreef:

Pfff ik zit met tranen in mn ogen dit gelezen. Wat een verschrikkelijke reacties

appiesjappie schreef:

De hond krijgt voldoende aandacht. We wandelen heel vaak. We hebben het bos en het strand ongeveer 3 minuten van ons huis. De kinderen gaan dan gewoon mee en dat vindt ze allemaal prima daar is ze dan totaal niet mee bezig omdat ze dan druk is met snuffelen en rennen. Als onze zoon bij de peuterspeelzaal is en onze dochter op bed ligt speel ik met haar inde tuin. Geaaid of geknuffeld worden wil ze alleen als zij zin heeft. Dat is niet in te plannen

appiesjappie schreef:

De hond krijgt voldoende aandacht. We wandelen heel vaak. We hebben het bos en het strand ongeveer 3 minuten van ons huis. De kinderen gaan dan gewoon mee en dat vindt ze allemaal prima daar is ze dan totaal niet mee bezig omdat ze dan druk is met snuffelen en rennen. Als onze zoon bij de peuterspeelzaal is en onze dochter op bed ligt speel ik met haar inde tuin. Geaaid of geknuffeld worden wil ze alleen als zij zin heeft. Dat is niet in te plannen

HopeMyDay schreef:

appiesjappie schreef:

De hond krijgt voldoende aandacht. We wandelen heel vaak. We hebben het bos en het strand ongeveer 3 minuten van ons huis. De kinderen gaan dan gewoon mee en dat vindt ze allemaal prima daar is ze dan totaal niet mee bezig omdat ze dan druk is met snuffelen en rennen. Als onze zoon bij de peuterspeelzaal is en onze dochter op bed ligt speel ik met haar inde tuin. Geaaid of geknuffeld worden wil ze alleen als zij zin heeft. Dat is niet in te plannen

Heeft ze een plekje in huis waar ze zich terug kan trekken zonder last te hebben van de kinderen?
Appenzellers hebben daar echt behoefte aan, die hebben tijd nodig om ergens aan te wennen en als ze constant in aanraking/binnen gehoorafstand is van de kinderen kan zij zichzelf letterlijk gek maken.
Alsof je iemand die geen kinderen wil en ontzettend op zichzelf is ineens 24/7 met twee kinderen in een huis zet zonder plek om zich terug te trekken.


Kinderen = hectiek en dat is voor een Appenzeller vaak te veel van het goede.
Introduceer de kinderen daarom rustig bij haar en geef zowel haar als de kinderen een eigen plek in huis. Breng de kinderen nooit naar haar vaste plek in het huis (en leer dit je zoon ook goed!) waar zij zich veilig voelt maar breng haar af en toe naar de kinderen toe. Als zij zich afkeert breng je haar terug naar haar eigen plek in het huis.
Doe dit elke dag opnieuw en je zal zien dat ze steeds langer rustig blijft in het bijzijn van de kinderen.
Mocht ze zich weer afkeren neem haar dan ook direct weer terug naar de plek waar ze zich veilig voelt.

Het uitlaten zou ik dan ook minimaal 1x per dag zonder kinderen doen. Ik weet dat het onmogelijk is om elke keer wanneer je haar uitlaat alleen te gaan maar probeer dit wel zo veel mogelijk.
Probeer ook gewoon 1 uur per dag quality time met de hond te houden. Wil ze dan knuffelen dan is het knuffelen en wil ze dan slapen dan ga je rustig bij haar in de buurt zitten met bijvoorbeeld een boek.
Dit lijkt lastig maar het is niet onmogelijk. Zolang je het maar probeert en niet direct zegt "dat kan niet" want daar is de hond niet mee geholpen..