Oshaa schreef:Merk wel dat ik wat onzeker ben of we het wel goed doen. De broer van mijn vriend zei dat hij het met een bevriende hondentrainster / eigenaar van een buitenlandse honden stichting het er over gehad en die had gezegd dat we veel te veel met Beer doen. Dat dat helemaal niet goed is en dat hij daarom misschien gedragsproblemen gaat ontwikkelen. Schijnbaar vindt zij ook dat je echt niet elke dag met een hond hoeft te wandelen (mits je geen tuin hebt natuurlijk) en dat als je wandelt je beter hetzelfde rondje kan doen. Dat onderzoek had aangetoond dat je op die manier de laagste stresslevels hebt.
Nu weet ik dat er zoveel stromingen en visies zijn, maar ik merk wel dat ik er onzeker van wordt. Omdat de afstanden soms best groot zijn combineren wij graag dingen. Vandaar het strand + die familie bijeenkomst, het lag dicht bij elkaar en het scheelt weer extra heen en weer rijden. Maar is dat dan teveel? Hij lijkt ook zo blij en enthousiast als we gaan wandelen - maar doen we dat dan teveel?
Had al eerder van iemand gehoord dat we teveel wandelden - maar hij heeft al jaren een heel ander ras. Als ik dan hier lees of in andere topics dan is er wel weer dat je je hond beter mee kan nemen naar dingen dan alleen thuis kan laten. Dat ze mentale en fysieke uitdaging nodig hebben etc.
Kortom, even een onzeker momentje. We blijven hem goed observeren en weten ook dat als straks de vakantie voorbij is het ook weer anders gaat zijn...
Weet je, je gaat het NOOIT voor iedereen goed doen. Maar als ik zie hoe andere mensen met opvangertjes overmatig voorzichtig zijn en hele angstige honden hebben, na jaren nog steeds... Dan ben ik blij dat ik Toby gewoon zoveel mogelijk meegenomen heb altijd. Toby komt uit Portugal, en is via een Nederlandse opvang bij mij gekomen. Hij was ongeveer 7 maanden toen hij bij mij kwam. Vrijwel gelijk is hij dagelijks mee naar stal gegaan. De eerste paar dagen hebben we alleen rondom huis en rondom het huis van mijn ouders gelopen. Maar hij is al vrij snel ook mee gegaan naar evenementen, naar het strand, naar de dierenwinkel. Hij is er niet moeilijk van geworden. In tegendeel: waar ik ga, gaat hij, en dat weet hij. Kan hem eigenlijk overal mee naartoe nemen. De dingen waar we tegenaan lopen zijn dingen die in het type hond zitten en instinct zijn: jagen vooral, en dus niet los kunnen. Maar dat heeft met het type hond te maken dus. Dat hele 'wandelen is overrated', tjah, ik kan daar niet zoveel mee. Toby wordt oprecht dolgelukkig van mee mogen en kilometers vreten.
Het is bij jullie geen jonge pup he, je mag er best wel iets mee doen. Nee, ze hoeven niet mee naar het terras of naar drukke winkels. Maar mee naar het strand, mee naar familie (waar hij wel een plekje kan zoeken om rust te pakken) lijkt mij prima hoor. Lijkt me ook dat je dat niet dagelijks doet en dat er genoeg dagen zijn die voorspelbaar zijn voor de hond? En je hebt een type hond dat gewoon wil en kan bewegen en spelen, dus waarom zou je dat niet doen? Als de hond zelf aangeeft dat het teveel wordt (geen rust meer kunnen pakken ivm overprikkeling, zenuwachtig worden, wat dan ook), zou ik daarnaar luisteren, maar net als dat niet alle kinderen hypergevoelige adhd kindjes of autistische kindjes zijn, zijn er natuurlijk gewoon honden die niet gecompliceerd zijn en die graag mee op pad gaan. (Zo kunnen we Toby dus overal mee naartoe nemen, en kan dat met onze doodle minder makkelijk, omdat die niet tegen drukte kan. Die gaat wel mee naar familie en naar het strand, maar dus niet naar evenementen bijvoorbeeld. Dat trekt hij gewoon niet.)