

Zij denkt dat het probleem in de ruggegraat zit. Nou zit ze onder de spondylose, dus die ruggegraat ging inderdaad al niet zo lekker. Maar zij vermoedt, dat de de boel bij de nek vernauwd en. En bij zwemmen houdt een hond zijn kop omhoog (en die toeval was inderdaad na bet zwemmen) en kan er even een volledige blokkade zijn gekomen met de communicatie naar de hersenen. De symptomen zijn dan vergelijkbaar met een TIA. Dat kan allemaal weer goed komen, maar bij oude mensen (en in dit geval: hond) is dat steeds lastiger. Miep is mentaal ook echt van het padje. Dus dit is het begin van het einde. Miep blijft zolang ze happy is. Zwemmen is een keuze, volgens de osteo. Voor die plek in de nek is dat natuurlijk niet goed. Voor de rest van haar beweginsapparaat wel en voor haar gemoedstoestand wel. Er is altijd een kleine kans dat ze even ‘out’ gaat in het water. Dan kan ze verdrinken. Maar de osteo zegt: dat is dan wel in het ‘in het harnas’. Haar niet meer laten zwemmen is 1 van haar laatste pleziertjes weg halen. Dus tja.....