Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
. De pup was onder het hek door gerend toen m'n zusje naar hun huis toe liep en is toen de ren in gerend van die hond en zij kon op dat moment dus niet erbij komen en heeft moeten toezien achter het hek hoe dit gebeurde. Ben nog steeds misselijk ervan als ik eraan terug denk. Uiteindelijk leefde de pup nog toen ze er bij kwam maar is ze in haar armen gestorven onderweg naar de dierenarts. Bij haar kwamen die 'wat als' gedachtes natuurlijk ook naar boven, want; waarom had ze d'r nu los (normaal luisterde ze wel maar als ze Erg enthousiast was liep ze dus ook zo ergens naartoe, zoals in dit geval ook. De pup ging vaak los mee naar d'r schoonouders thuis, die wonen een paar huizen verderop van haar, dus dit scenario had ze nooit voor mogelijk gehouden. Tot de pup opeens besloot dat die hond zo leuk was om naartoe te gaan, en de agressie signalen die de hond in de ren af gaf niet oppikte tot het te laat was). Ook allemaal van die dingen die ze zichzelf natuurlijk kwalijk neemt nu omdat het iets is wat ze feitelijk had kunnen voorkomen - maar ongelukken zitten soms in zulke kleine hoekjes en dingen gebeuren zo snel. Ik heb m'n pup ook los in gebieden waar het mag, maar voor hetzelfde geld krijgt ze ook de kolder in de kop en rent ze weg en zo onder een auto in bv. Je weet het nooit. Maar je kunt er niks meer aan doen achteraf natuurlijk. Het rouwen zal ook zeker nog wel even blijven want ik snap wel dat je je enorm poedersuiker voelt ook al door het feit dat je er niet zelf was. Dan ga je idd al snel denken 'wat als ik nu thuis was die dag'. Maar ook dan was het misschien gebeurd. Ik heb verder geen wijze woorden maar wil je heel veel sterkte wensen en een dikke knuffel geven. Ik hoop dat je het tzt een plekje kunt geven, maar voorlopig is het niet erg om natuurlijk te rouwen hierom, maar kijk ook uit dat je jezelf geen groot schuldgevoel gaat aanpraten nu
Mijn PB staat open als je verder wilt praten erover. Geen idee of ik veel troost kan bieden, maar een luisterend oor kan ik altijd geven. 
wat een verdriet.... begrijp de wat als... maar zoals cursebreaker zegt ongelukjes zitten in de kleinste hoekjes. Leven is zo vaak botte pech en oneerlijk 
was beetje vergeten dat het zondags zo druk is bij de hondenspeeltuin. Leuk voor Ylvi maar minder leuk voor mn zoontje soms qua drukke onvoorspelbare honden. Nu heb ik er daar met Ylvi zelf 1 van dus ik begrijp heus dat het soms lastig is en ben echt niet zo moeilijk. Maar als je hond tegen mijn kind blijft opspringen en je grijpt zelf niet in doe ik het wel. Hij stond al helemaal tegen mij aan te schuilen en die spaniel bleef maar doorgaan. Ik heb hem 3x met mijn been weggeduwd en bij de 3de keer werd die vrouw opeens helemaal boos omdat ik haar hond had geschopt. Naja zeg. Ik zei nog mevrouw ik trap geen honden maar ik duw ze wel weg als ze ons lastig vallen. Ze had dr geen boodschap aan. We zijn maar snel doorgelopen bah. Ik sla dat stuk in het weekend voortaan over. 


Hahaha neee ik was verslaafd aan die film
wat een nachtmerrie...
laatst een franse bulldog die koste wat kost op Skye wilde rijden. Nou die is daar (nog haha) niet van gediend dus blaft respectvol die hond weg. Maar ophouden ho maar, baasjes deden ook niks dus Skye haalde een keer flink uit toen hij weer aan kwam zetten, kreeg ik een heel relaas want mijn hond was "agressief". Toen ik hun vertelde dat hun hond een pedofiel was gingen ze het niet meer snappen....


Het is zo onwerkelijk ook nog, alsof ze zo nog kan komen aanrennen. Ze was gelukkig wel in 1 klap dood.. weet echt niet hoe ik het zou trekken als ik wist dat ze geleden had..


Ondertussen ben ik wel thuis aan't oefenen met hetgeen wat we tot nu toe gedaan hebben - krijg wel mails binnen met aanwijzingen van eventuele nieuwe oefeningen en ik blijf dingen aanleren met positieve beloning, zoals we het geleerd hebben dus het is niet dat we nu echt stop staan verder. Ze lijken daar overigens tot nu toe (na 7 weken) ook voornamelijk wel alleen te focussen op dingen die voor mij niet altijd perse het belangrijkst zijn: commando's en meer niet is het voornamelijk, terwijl voor mij dingen in de omgang met de pup ook belangrijk zijn ipv alleen maar bezig zijn met commando's erin krijgen. Ik snap dat ze veel dingen niet in een cursus les kunnen oefenen en doen maar aangezien dat het grootste deel van de les wel beslaat en ik dan wel eens vragen heb over dingen buiten het leren van commando's om heb, krijg ik echt het idee dat ze me maar lastig vinden (want ze poeiert me het liefst zsm af en neemt dan ook niet echt de tijd voor me als ik met iets kom na de cursus, het zogenaamde moment om extra vragen te stellen) en zo wil ik dus echt niet meer daar om 'hulp vragen' als ik ergens tegenaan loop.
