Geplaatst Voor de mensen die me niet kennen: aangenaam, ik ben crazy catlady
ik heb jaren kittens opgevangen voor de ene stichting, na een pauze ben ik opnieuw begonnen met opvangen, dit keer voor een andere stichting. Ik ben het enige opvanggezin van deze stichting die bereid is om moeilijk plaatsbare, gewonde, zieke, enzovoort, katten op te vangen. Gelukkig hebben ze voor kittens wel hele fijne opvanggezinnen! Na twee lieverds die zijn overleden aan een fatale ziekte, bedacht ik het goede voornemen om even iets leuks en luchtigs tussen alle ellende door te nemen, een gezellige mamapoes met snoezige kleintjes of zo
maar toen kreeg ik de melding van Grumpy binnen met de vraag of hij bij mij mocht komen. Met deze foto erbij: 
*hart breekt*
Ja hoor, kom maar door
Donderdag (21-04) maakte dit heerschap zijn grote intrede. Inmiddels is hij hier helemaal gewend, en kan ik jullie voorstellen aan Grumpy, a.k.a. Meneer Mopperkont!
Laat je niet misleiden door zijn boze blik, zo zit zijn gezicht gewoon het lekkerst. Hij jaagt er ook zonder moeite inbrekers mee weg (draaien zich meteen gillend om), dus da's een leuke bijkomstigheid.
Hij kwam binnen met een volledig ontstoken mond. Tanden waren aan het wegrotten en de ontstekingen waren doorgetrokken in zijn hele kaak. Hij moet ontzettend veel pijn hebben gehad. Ook loopt hij moeilijk en is hij kortademig. Zijn vacht zit vol klitten, met ook enkele kalende plekken, en ruikt naar oud en muf en een vleugje overrijpe paddenstoelen
één van zijn voortenen is ooit ontwricht geweest, en staat nu hoe hij niet hoort te staan, maar daar kunnen we nu niks meer aan doen. Zijn kussentjes zijn beschadigd en gezwollen. Hij had spuitdiarree en veel gas (hij liet een charmante scheet elke keer dat ik hem optilde), en hij had wormen, vlooien, en lichte niesziekte. Nu zijn zijn tanden getrokken (zijn gezicht is daardoor nog opgezwollen, hij krijgt Loxicom/Metacam en AB), hij is parasietenvrij, een uur geleden heeft hij zijn eerste stevige drol gedraaid, en uit de röntgenfoto's kwam spondylose en artrose, dus hij blijft sowieso altijd op de Loxicom staan tegen de pijn. Ik hoop ook zijn klitten snel te kunnen aanpakken, en dat zijn kussentjes snel genezen nu hij binnen zit (en de hele dag op bed ligt
). Verder snottert hij nog altijd een beetje (hij veegt het liefst zijn neus af aan mijn gezicht), maar dat lost de AB wel op. Qua gedrag is hij een heerlijk bejaard heerschap
zo dement als een deur en o zo lief. Hij moppert, zoals het een goede bejaarde meneer betaamt, over álles. Ik heb de grote spiegel moeten bedekken, want hij mopperde steeds naar zijn eigen spiegelbeeld. Hij moppert als het te koud is, te warm is, ik niet tegen hem praat, ik teveel tegen hem praat, ik uit de kamer wil gaan, ik de kamer binnenkom en hem uit zijn slaap haal, ik niet genoeg natvoer geef, ik niet snél genoeg natvoer geef, ik de gordijnen dicht doe, ik de gordijnen open doe, eh... nou ja, over alles weet meneer wel wat te mopperen Maar over één ding zijn we het altijd eens: samen knuffelen is heerlijk! Hij ligt het liefst lepeltje-lepeltje met me onder het donsdeken. Hij knuffelt het liefst de hele dag door. En als ik aanstalten maak om op te staan, krijg ik een mopperserenade over me heen, uiteraard
Wensen jullie deze lieve oude heer veel beterschap toe?
Liefs van ons!
gelukkig maar, want hij had dringend medische zorg nodig, en een lekkere warme slaapkamer met zacht bed voor zijn pijnlijke botten. Genieten doet hij nu 
), en bij m'n portemonnee 
en ook een dikke pluim voor de organisatie die dit initieert. Ze hadden er ook voor kunnen kiezen om dit soort dieren te laten gaan. 