xSCWx schreef:Bij de Stafford die mijn hond heeft aangevallen was het dezelfde situatie als bij jullie. De vrouw wist perfect wat ze aan de riem had en anticipeerde hier op. De man dacht dat het allemaal wel meeviel (ondanks dat deze hond meer gevechten op zijn naam had) en dacht ‘s avonds even de kliko buiten te zetten met hond onaangelijnd. De man begreep tóen pas was voor een hond hij in huis had. Mijn herder lag op haar rug te krijsen terwijl de stafford richting haar nek wilde grijpen. De baas en mijn man (2 hele grote kerels) hebben staan inschoppen op de stafford die gewoon doorging. Voor de kill, gelukkig is de hond niet verder gekomen dan de voorpoten. Wel moest mijn hond op verschillende plekken gehecht worden en had ze een gat in haar romp waar je zowat je vuist naar binnen kon steken.
Echt, in korte tijd kunnen ze met die krachtige kaken zo ontzettend veel schade aanrichten.
Helaas voor mij voornamelijk, moest deze baas ook eerst zien wat zijn hond kon aanrichten. De dierenartskosten heb ik vergoed gekregen, maar de psychische schade (bij mijn hond) krijg je nooit meer 100% weg, en dat is echt, echt héél zuur. De eigenaar van de stafford heeft daar geen boodschap aan, maar ik moet daarmee dealen. Zij was 2 jaar toen ze is aangevallen en angst agressie ontwikkelde, inmiddels 7,5 jaar en het gaat nu pas het laatste jaar eigenlijk de goede kant op. Oja, om maar te zwijgen van de vele kosten die ik heb gehad aan gedragstherapeuten (wat ik niet vergoed heb gehad).
Je zadelt iemand anders met zoveel ellende op... (Is niet naar jou gericht maar laat je vriend gerust mijn verhaal lezen)
Dit stukje wat je nu typt laat ik sowieso aan mijn vriend lezen als je dat ok vind. Verder ga ik morgen nog even alles teruglezen en hopelijk komt hij met jullie tips en misschien toch ook groffe voorbeelden tot het besef dat hij dus echt moet voorkomen dat het mis gaat!
Edit, Ah je had hem geedit! Ik laat het hem zeker lezen!