Geplaatst Een jaar lang ITP in beeld brengen. Dat is nog een hele klus.
We hebben zoveel mooie momenten, en zoveel mindere gehad..
Januari,
We gaan voor het eerst weer met de wagen op pad. In Oktober 2014 hadden we een ongeluk gehad, en ik durfde niet meer. Toch maar gegaan. En de 3e keer reden we weer vol vertrouwen in het bos. Door de sneeuw. Het was heerlijk.
Februari,
Weinig te beleven, nog maar even een wedstrijdje opgegeven, want ik weet op dat moment niet of het nog een x mogelijk zou zijn.
Maart,
Er komt een verhuizing aan en ik heb een zwaardere auto nodig.
Die kocht ik de ene zaterdag. En direct die zondag rijden we naar het strand. Samen met vriendinnetje Esmee en haar paard Nevaya.
Wat was dat heerlijk. Ik heb met de endomundo app gemeten dat wij 55km per uur hebben gehaald. Het was een heerlijke rit,met een lach en een traan.
Ook springen we fijn op de club en zijn we toe aan de meter.
April,
De verhuizing vanuit het midden van het land naar het noorden. Het 'afscheid' van mijn dierbare vriendinnen. Vreselijk. Al heb ik ze allemaal nog wel vaker gezien natuurlijk.
Ik was niet de enige die het vreselijk vond.
Jaron duidelijk ook. Die was meteen zichzelf niet. En de stal waar we stonden paste hem ook totaal niet. En mij nog minder. Dus binnen een week weer verhuisd. Daar mocht hij in de kudde en veel buitenstaan.
Foto van op de 1e stal.
Want hoe ver je ook gaat, je vriendinnetjes weten je best te vinden. Ook Marjo stapt op, en verbaast zich dat Jaron in een week zo veranderd is.
Mei. Een drukke maand.
Ik vlieg veel heen en weer tussen Blijham en Meppel. Zit meer in Meppel dan in Blijham.
Het word mooier weer, de keren dat ik rij,zijn we buiten en zwemmen we regelmatig even om de hoek bij stal.
Hier met mijn zus erop.
Ook komen er 2 vriendinnetjes langs. Waaronder Esmee. En die vond Jaron ook duidelijk tammer.
Juni,
We gaan op zoek naar een stal in Meppel.
Die vinden we heel snel. Ik zei nog. Rij maar door, want deze stal is te chique met al die houten hekken. Dus te duur. Maar dat bleek anders.
Een stal met 2 rijbakken en veel weidegang( natuurgebied)
Het is daar heerlijk, maar ik krijg tot mijn grote frustratie mijn paard niet meer te pakken in die immense weilanden. Die voetbalvelden groot zijn. Ook deelt hij het leiderschap. Dus ik mag alleen savonds. Want om 18u komt de kudde binnen. Dat is heel wat anders, als je gewend bent direct uit werk te gaan.
Juli,
Meneer is heel veel vrij. Vakantie na 3.5 jaar dag in en uit werken. Geef hem maar eens rust. En aangezien ik hem toch niet te pakken krijg..
Zoek hem hier maar eens op.
Ik lig lekker op de boot in de zon, en hij heeft vakantie. Mijn motivatie is dus ver te zoeken.
En buitenrijden kan hier niet. Behalve langs de 80 weg. Dus dat doen we niet te veel.
Hij weet zich wel smerig te maken. En dat vind ik echt prachtig.
Augustus,
We hervinden onszelf en beginnen weer met trainen. We zijn zo weer op ons oude niv. Op zijn snelheid na dan. Hij is namelijk nog steeds te tam naar mijn idee. Maar misschien komt het van de vele uren buiten spelen. Dat was hij niet gewend.
September.
We hebben de motivatie en ook een nieuwe juf. Maar dat werkt niet naar mijn zin. Terug naar 0. En we gaan zelfs op wedstrijd. Voor het eerst op gras en ook nog eens een groot concour. We rijden 1 puntje erbij. Dat had ik niet verwacht.
Oktober.
We pakken de trailer voor een heerlijk bosritje.
In dr weken erna word hij ineens heel doof op de hulpen. Tijd om door te meten. En alles uit te sluiten. We rijden wedstrijd. Waar we niks van bakten. Veel onnodige spanning. Zonder winst weer naar huis ( hoewel 177 ook niet slecht is)
November.
Tijd om alles uit te sluiten. Hij is sinds april niet de oude geweest. En wat blijkt? Hij kreeg heel veel sportbrok( ipv een kwart per voerbeurt, kreeg hij kilo's op de oude stal) logisch dat hij tam werd. Dus nu voer ik sportbrok bij en muesli met wat haver. Hij werd na 3 dagen al fitter.
We rijden wedstrijd. En komen thuis met 2 winstpunten. Hoewel het losrijden echt een drama was! Met omdraaien en wegschieten om een heel eng juryhokje. Meneer lijkt toch weer de oude. Druk, been geven is niet nodig. En hij lijkt weer op de wannabee arabier die ik kende.
Ook mocht hij deze maand vrij springen. Over de 140.
December.
We zijn alweer geminderd in voer. Hij werd te heftig. Ik moet er wel om lachen. Het is ook nooit goed. Maar hij is wel de oude. En dat ia fijn.
We hebben nog 1 wedstrijd opnde planning, en dan is het uit met de pret. De startkaart is opgezegd. Volgend jaar word er 1 van bosritjes en kalm aan doen. En vooral genieten. Ipv het doorslaan in trainen.
Bedankt voor het kijken in ons EJL-ITP. Niet zo'n leuke als voorgaande jaren. En het kostte me de grootste moeite om alles bij elkaar te zoeken.
Komend jaar word een mooier jaar voor ons.
Groetjes Andrea en Jaron.
en wat fijn dat hij weer de oude is! Op naar een mooi 2016 samen 
Geef hem een knuf van me 
