Geplaatst You've been calling, telling me you'd always be there
Ik had mijn itp graag eind 2014 gemaakt. Dat had mijn paardenjaar moeten worden. Of eigenlijk het jaar van de dappere sprongen in het diepe voor mijn hele leven.
In 2014 zou ik minder gaan werken voor de baas, de webshop zou groter en beter gaan worden, ik wilde meer gaan lesgeven... Maar het aller belangrijkste. Mijn knappe Carolina zou thuis komen uit de opfok, eindelijk weer herenigd met haar moeder Rosa. Ik beloofde mezelf mooie ritten en veel plezier...
Begin mei wist ik het zeker... Dit zou de foto worden waarmee het topic begon:
Maar het jaar eindigde 2 weken later al...
I had to re-pair, leave behind the pieces and re-build again
Ohh, and yeah I saw you there but there's no way that I could just pretend
That I was alright and okay
In de wei onderste boven gegaloppeerd door een weidegenoot van Carolina. Ik brak mijn enkel op meerdere plekken, scheurde van alles en ineens was er nog maar weinig positiefs. Natuurlijk waren er wat foto momenten, maar mijn jaar was wel redelijk voorbij. 2 operaties volgde, 6 maanden op krukken, mijn bedrijf ging bijna over de kop, een letselschade zaak en de artsen niet zo positief, eigenlijk was het leven heel ellendig. Ik keek toe hoe een vriendin mijn beide knapperds reed, maar zelf puzzelde ik door. Ik leerde de paarden mee lopen terwijl ik op krukken was. Leerde ze een fluit commando om uit de wei te komen. Maar rijden en werken zat er niet in. Dat kon wel een jaar of 2 jaar duren. Echter boven de verwachting van iedereen kroop ik half november weer op de rug van Rosa.
Niet dat het goed ging. Pijn en bewegingsbeperkingen maakte het er niet makkelijker op. Maar ze is mega zacht en we hadden evengoed veel plezier. Ik kan niet zeggen dat alle foto's over 2015 netjes per maand zijn verdeeld. Er waren zeker in het begin meer slechte momenten dan goede. Maar toch wilde ik de goede momenten tonen... En misschien in 2016 nog veel meer gerealiseerde dromen.
Cause I was so lost there was no way that I could be what you want
And no way that I could give you my all
We beginnen in november 2014... 2 dagen na mijn eerste staprondjes met Rosa. Toen ik in juni 2015 hals over kop de paarden moest verhuizen naar een andere stal kwam ik terecht op een stal zonder bak met verlichting. Dus moeten we voor de winter weer verhuizen naar een stal met binnenbak en lampen.
Nerveus als ik was voor het laden dat ik zelf niet kon doen besloten de dames het tegendeel te bewijzen. Mama loves to travel en Carolina doet gewoon mee:
De winter bestond veelal uit wandelingen, stapritjes en veel knuffels:
In mei werd Rosa 16 en Carolina 5. Dat hebben we gevierd:
En toen kwam de zomer. En verhuisde we terug naar de zomerstalling. Oude vrienden werden herontdekt:
En d'r was veel klooierij in de wei:
https://www.facebook.com/veulen/videos/744090065700765/
We gingen nog eens op wandeling, hoewel die meer obstakeltrainingen waren:
Er waren heerlijke Carolina grap-momenten van verstoppertje spelen, stroomdraadje omgooien, hoofdstellen afdoen of dekens uittrekken:
Het regende veel, heel veel en dan weten ze ineens heeeeel goed wie ik ben:
https://www.facebook.com/veulen/videos/764690110307427/
En als ik het niet snel genoeg ben. Nou dan regelt rosa het zelf wel:
https://www.facebook.com/veulen/videos/798389820270789/
Maar daar waren ook weer de eerste beginnen van echt dressuurrijden. Tenminste, met Rosa want Carolina rijden gaat nog niet:
Maar we vonden de perfecte oplossing om aan te werken:
En zo komt het jaar dan weer bijna teneinde. Carolina en ik kijken samen naar de maan en hopen dat volgend jaar weer een jaar wordt om onze dromen in te verwezenlijken:
Bedankt voor het kijken. We wensen iedereen een fijn nieuw paardenjaar toe, met veel successen. Groot en klein.
I'm so sorry to keep you waiting
Almost drowned cause it wouldn't stop raining
Now that all that is gone, I'm ready to carry on
