Het is vaak zo dat mensen die een probleem hebben zelf al enigzins in hun hoofd hebben hoe ze het graag willen aanpakken.
Bijvoorbeeld twijfelen tussen twee dingen en onbewust al een voorkeur hebben voor een ervan.
Natuurlijk zitten er dan voor en nadelen aan beide kanten, die worden dan afgewogen.
De adviesgevers kunnen dan tot de conclusie komen dat er beter voor het ene gekozen kan worden, terwijl de wil van de adviesvrager eigenlijk al ligt bij de andere.
Je ziet diegene dan vaak veel ja-maaren of ieder aangedragen advies beantwoorden met tegenargumenten.
Of de adviesvrager wordt juist bevestigd in de keuze die die eigenlijk al heeft gemaakt, en dat is dan heel fijn natuurlijk.
Of de adviesvragen wil eigenlijk voornamelijk praten over het probleem zonder te beslissen of er wat aan te doen.
Vragen om advies zou misschien dé oplossingen kunnen geven, maar die is er eigenlijk niet, of hij brengt teveel commotie met zich mee, of hij wil de situatie liever zo laten.
In de praktijk is het daaro goed om eerst het probleem goed uit te vragen (waar ligt de kern?) en daarna te vragen hoe hij er zelf over denkt. Soms komt er dan al een enigzins vormgegeven keus/oplossing. Iemand die het echt niet weet, vraagt meestal om concreet advies of argumenten en voors en tegens. Er zit dus vaak verschil tussen de concrete vragen en de adviesvragers.
Bokt zal in grote lijnen wel hetzelfde werken, hoewel de gespreksvoereng natuurlijk heel anders is.