Geplaatst 
Ik rijd al paard vanaf mijn 4e en het paardensyndroom 'has never left this building'. Het e.e.a. is alleen veranderd in mijn paardencarriere. Van een fanatieke dressuurmuts ben ik soort van omgeturnd naar een...
tja wat moet ik zeggen eigenlijk. Pennymeisje?? Door persoonlijke omstandigheden is mijn plezier in het rijden verdwenen, en al 4 jaar roep ik, het komt wel weer terug, maar tot de dag van vandaag mis ik het nog steeds niet. Dus ik heb me er nu bij neergelegd en ik ga nu een hele andere kant op.
Van KWPN-er ga ik nu naar een mini-paardje. Ik ben sinds een kleine week de trotse eigenaar van dit heerlijke ding: "Camacho"
Camacho is 7 jaar en een goedgekeurde dekhengst van maar 98 cm hoog.
Dit jaar krijgt hij zijn eerste nakomeling dus mag hij zichzelf eindelijk "vader" noemen
Hij is professioneel beleerd voor de wagen en hij kent het beginnende werk aan de lange lijnen. En dat is precies wat ik wil gaan doen. Athans, gaan proberen...Ik was jaren geleden ooit op een manege en toen zag ik een Welsh A-tje alle grand prix oefeningen doen aan de lange lijnen. Ik weet nog zo goed hoe verliefd ik werd en dat ik tegen mezelf zij. Ooit zou ik dat willen proberen... Nu jaren later ga ik proberen om dat waar te maken samen met deze knappe hengst.
Camacho wordt a.s. zondag gebracht naar me, en ik mag van geluk spreken dat ik hem aan huis kan zetten. Ik ben nu nog druk met de laatste voorbereidingen en dan kan ik iedere dag weer lekker bezig zijn. Ik ben dus zo'n maffe die aan paardenkunstjes, paardenyoga, horseskating doet, maar rijden daar kan ik me plezier niet meer in vinden??? Begrijp jij het?
Nu lekker mennen en aan de lange lijnen beginnen. Nieuwe uitdaging waar ik erg veel zin in heb!
Omdat het nu voor het eerst is dat ik een mini-paardje heb, moet ik mij daarin even veel verdiepen. Vandaar mijn aanmelding op bokt en hoop ik veel te kunnen vinden en lezen over mini-paardjes.
Bedankt voor het lezen,
En tot lezens op bokt
