Hoi bokkers.

ik ben nieuw hier en graag wou ik gewoon mijn verhaal kwijt!

ik heb 2 paarden gehad toen ik klein qas (eerst 1 daarna een erbij gekomen) En superleuk! Niet veel oo gereden want mijn mama vond me te jong en het waren eigenlijk mamas paarden. Heel veel mee geknuffeld en gespeeld maar verder niks. Op den duur 3 dwerggeitjes bijgekomen en een mini shetlander. Naderhand was er een kennis die niet meer voor haar shetje kon zorgen, omwille van mishandeling van haar en haar diertjes... dus die kwam er ook bij (gezellige beestenboel! Dat was zelfs niet alles maar dan dwaal ik af haha ) Ik heb ook toen ik jonger was een tijdje op een manege gereden maar niet veel geleerd. Ik wistook totaal niks af van grondwerk vrijheidsdressuur etc. Na al die jaren hebben we ze weg moeten doen omdat we het geld niet hadden en ik zat nog op school... (me mama en stiefpapa zijn uit elkaar gegaan en alleen kan ze niks met een huur van 900 euro kaal.) nu ik op 20 jarige leeftijd alles bekijk doet het me zo een pijn... niks mee kunnen doen (mogen doen)... en zoveel spijtsat ik zelf geen zoektocht ben gaan doen om er mee bezig te kunnen zijn... het bijt echt in me dat ik ook nooit aan de slag ben gegaan en een persoon ben gaan zoeken die mij kon helpen... 

dat was heel kort en krachtig het verhaal met verdere details weggelaten, maar als jullie dat interessant vinden mogen jullie dat altijs vragen! Nog ff tussendoor we woonden toen in een caravan die op instorten stond zodat we de plaats hadden voor de beesten aan huis te kunnen hebben (boerderij die we wouden opknappen)

Nou, dat is eruit! Niet veel mensen weten dat het me zeer doet en wil me zo sterk mogelijk houden. Ik ben dus ook nog steets op zoek naar een bijrijdpaard maar zonder succes...