Geplaatst Ik zal mij even voorstellen . Ik rij sinds ongeveer 1969. Na 4 jaar manegeles en ruiterkampen kwam mijn eerste pony. Ik was toen 11 en moest het geld deels zelf bij elkaar zien te krijgen. Dus werkte ik in een restaurant van 5 uur in de ochtend tot een uur of 11 op zaterdag. Naast mijn eigen pony , Ella, kreeg ik al snel onhandelbare pony's te rijden. Tot ze mak waren en een L dressuur of springproefje liepen en dan gingen ze weer weg. Ook reed ik Hackneys voor de wagen op wedstrijden.
Op mijn 17de stapte ik over naar de paarden, ik kreeg meerdere paarden aangeboden om in te rijden en het was dus niet nodig om zelf een paard aan te schaffen. Ik leerde ook mennen met tweespan, Friezen. Natuurlijk wilde ik net als vele anderen in de paardensport verder en ik vertrok dus ook naar Engeland en later Duitsland om op een renstal en een handelsstal te werken.
Het trainen van renpaarden was iets totaal nieuws, het is heel vreemd om als het ware bovenop je paard te staan, je krijgt er echter wel een heel goed gevoel voor balans van. In Engeland leerde ik ook de fijne kneepjes van de verzorging. Later in Duitsland leerde ik de strenge Duitse discipline, maar ik leerde er ook vooral wat ik niet wilde. Als laatste werkte ik daar op een handelstal en de ruiter mishandelde zijn paarden. Daar ben ik dan ook snel weggegaan.
Weer thuis in Nederland realiseerde ik mij dat ik in die 2 jaar als groom er financieel niet echt beter op geworden was en met moeite mijn hoofd boven water kon houden. Ik was 21 en koos ik er voor om te gaan studeren en daarnaast te rijden. Ik ging rijden voor een privestal en dat heb ik tot mijn verhuizing naar de andere kant van Nederland met plezier gedaan. Door de week reed ik 's morgens voor college twee dravers onder het zadel om zelf in conditie te blijven en 1 avond werden de paarden waar ik wedstrijden mee reed naar mij toegebracht om te trainen door de eigenaar.
Ik verhuisde na mijn studie naar het westen en in mijn nieuwe woonomgeving ging ik bij een manege rijden, ik kende er immers niemand maar al na 2 weken kreeg ik de handelspaarden om te rijden. Enkele jaren later weer een verhuizing en al snel een paardje als bijrijder gezocht. Een autoongeval gooide roet in het eten en ik moest een half jaar revalideren.
Eigenlijk ben ik heel toevallig weer begonnen in 2010 toen ik met de dochter van een vriendin mee ging om wat foto's van haar paardje te maken en er even op ging zitten om hem af te stappen. Toen ze zag hoe ontspannen ik hem aan de lange teugel rondstapte zei ze :" dat je dat durft". Waarop ik antwoordde: " hij doet toch niets" maar het bleek een onopgevoede ondeugd te zijn die nogal vaak zijn zin doordreef. Ik heb hem een jaar gereden en kon er goed mee overweg. Hoewel de eigenaresse hem alleen wil rijden op een menbit heb ik hem vanaf het begin op een gebroken bitje gereden. Hij liep nogal op zijn " vijfde been" maar daar had ik hem snel vanaf. Na een jaar was hij bij mij heel braaf, een enkele bokje soms bij het in galop gaan en soms even vervelend als hij dacht ergens bang voor te zijn, want hij bleef me uitproberen zo nu en dan.
Sinds twee weken rij ik een ander paard, de eigenaresse belde mij of het mij wat leek haar onder het zadel nogal groene paard te rijden, voor de kar heeft ze wel al jaren wedstrijden gelopen.
