Geplaatst Ik lees al een tijdje mee op dit forum en ik dacht ik ga me eerst even voorstellen voor ik me in jullie topics ga mengen
Mijn naam is Lonneke en ik ben 24 jaar en al sinds ik kan herinneren ben ik helemaal weg van paarden. Van mijn 8e tot 17e ongeveer heb ik paardgereden en eigen pony's gehad. Een palominootje genaamd Cindy en een wat grotere pony die ik Galaxy genoemd heb.
Cindy is uiteindelijk bij ons helaas overleden toen ze 23 jaar oud was, maar ik ben blij dat ze haar laatste jaren gezellig bij ons heeft kunnen zijn en ik weet dat ze een goed leven gehad heeft.
Galaxy had ik vanaf dat ze 3 jaar was en ik heb haar verkocht toen ik 17 was (en zij 6), vanwege een aantal redenen waar ik nu maar niet op in zal gaan, aangezien het een heel verhaal is... Toch heb ik tot op de dag van vandaag nog steeds spijt ervan, hoewel ik wel mijn uiterste best gedaan heb een goed thuis voor haar te vinden, wat ook gelukt is. Sinds ze weg is heb ik heel vaak dezelfde terugkerende nachtmerrie gehad waarin ik haar nog steeds bleek te hebben maar al die tijd vergeten was te voeren en te verzorgen
Die vreselijke droom is eigenlijk gestopt toen ik begon als bijrijder voor mijn part-time paardje Oxbow ongeveer een jaar geleden. Hij is 13 jaar en een heerlijk apart paard. Hij is bijvoorbeeld bang als de dood voor koeien, maar grote tractors doen hem natuurlijk helemaal niets. Hij leeft lang stilgestaan door hoefproblemen en zijn eigenaresse en ik zijn inmiddels al een tijdje aardig op weg om hem weer op gang te krijgen.
Doordat ik nu alweer een tijd bezig ben met paarden, kan ik voor mezelf bevestigen dat ik het echt niet meer anders wil en dat ik eigenlijk nooit had moeten stoppen.
Daarom ga ik mijn grote droom achterna en heb ik kortgeleden weer een paard gekocht!!!
Weelde heet ze en ik was op slag verliefd toen ik haar zag. Klinkt heel cliché, maar zo ging het! Zondag komt ze hier en mag ik haar officieel van mij noemen.Ik heb de jaren tussen Galaxy en Oxbow de paardenwereld een beetje gemeden, vooral omdat het een beetje pijnlijk voor me was nog. Daarom merk ik dat ik er een beetje uit ben. Het meeste is wel hetzelfde gebleven natuurlijk, de teugels worden onder andere nog steeds op dezelfde wijze vastgehouden gelukkig. Maar de laatste keer dat ik wedstrijden reed was de L nog alleen L bijvoorbeeld. Dus ik ben weer heerlijk veel aan het bijleren en daardoor ben ik ook op dit forum terecht gekomen!
Nou, dat was mijn paardengeschiedenis tot nu toe
See ya out there groetjes, Lonneke
