Geplaatst Mijn nickname is Quincy. Ik woon in Drenthe, ben 36 jaar, moeder van 2 dochters van 8 en 5, ben getrouwd, werk 3 dagen en werk daarnaast in het bedrijf van mijn man en altijd al gek op paarden geweest. Vroeger wilde ik dolgraag op paardrijden, maar dat kon niet, want dat was te duur. Dus toen ik 18 werd en een bijbaantje had: hup op paardrijden. Dat heb ik ongeveer 1,5 jaar gedaan. Nu rijdt mijn oudste dochters sinds een klein jaar paard (pony). Heerlijk.... Het kriebelt weer aan alle kanten, alleen durf ik niet zo goed op paardrijden nu, want ik heb 2 jaar geleden mijn kniebanden gescheurd. Daar ben ik maanden mee bezig geweest en ik moet je zeggen: das niet handig met 2 jonge kinderen en een man met een eigen bedrijf. Ik ben dan ook niet zozeer bang om weer op het paard te stappen, maar om eraf te vallen en mijn (zwakke) knie weer te beschadigen (ik ga natuurlijk dan krampachtig vallen, waardoor ik mijn knie beschadig met alle gevolgen van dien).
Nu stond ik op het punt vorige week een pony te gaan kopen voor mijn dochter. Hij kan dan niet bij huis staan maar bij een boerderij aan het einde van de straat. Dat is een pension. Mijn verlangens waren weer aangewakkerd, maar gelukkig ben ik op tijd weer geland...
Na veel navragen weet ik inmiddels dat een meisje van 8,5 zichzelf niet kan redden met een pony, dus ik zal altijd mee moeten. Dat is qua drukke schema waarschijnlijk nu niet haalbaar.Eerst maar eens weer zelf op paardrijden gaan, dan eens zien wat er in de toekomst gaat gebeuren. Eerst misschien een paardje/pony gaan leasen als ik zelf weer een poosje gereden heb? We zien het wel.
! 
