Geplaatst 
Ik heb vanmiddag mijn 2e paard gekregen van mijn ouders, eindelijk een haflingertje, wat ik wilde. Toen ik te horen kreeg dat ik een paardje mocht, zocht ik daar ook naar, maar viel mijn oog op een spaanse/portugese kruizing.. Achteraf gezien was dat een overhaaste en geen goede keuzen, het duurde niet lang voordat het paard niks meer wilde, in de binnenbak was het de 2e keer al mis, buiten ging het zo'n 5 keertjes goed. Daarna flipte hij buiten ook. Wat dat bij hem inhield; Stilstaan, stilstaan, staken, met z'n hoofd schudden, teugels uit je handen trekken, steigeren, staken, en dan SJOEF! er vandoor gaan in rengalop.. en deed hij dat naar voren: dan trok hij ook de teugels uit je handen, en deed hij dat zijwaarts: dan was het al gevaarlijk genoeg dat hij heel hard zijwaarts aan het galopperen was, maar kwam hij ook nog de bak uit, het asfalt op. En daarna herhaalde alles zich weer.. Staken, staken, steigeren, etc.. Geen leuke ervaring dus! Achteraf gezien veel te overhaast, en ik was gewoon verliefd op zijn prachtige uiterlijk. We hebben er alles aan geprobeerd; Tandarts erbij, dierenarts, hoefsmid, verschillende bitten en zadels, en zelfs naar een trainingsstal! Niks hielp.. Dus kwam toch de harde beslissing.. hij moest weg.. Ook al gingen ze oren al in zijn nek als je hem aankeek, was hij onberijdbaar, sloeg hij het licht al uit je ogen als je z'n achterhand aankeek, en beet hij boos en geniepig.. Ik hield toch van hem.. Maar toch moest er wat gebeuren.. Ik kon van mijn ouders ook niet verwachten dat ze zoveel geld door het putje spoelden.. Zo'n spaans/portugees paard is natuurlijk niet goedkoop en ze hadden al teveel geld weggegooid.. Dus toen kwam de harde beslissing.. Hij moest terug naar de handelaar.. Ik vond dit verschikkelijk en liep al die weken al te huilen, hyperfentileren en te flippen.. Want hij is waarschijnlijk geimporteerd, toen van handelaar naar handelaar gegaan, op de slachtlijst gestaan, op de paardenmark, en waarschijnlijk vaak teruggebracht naar de handelaar waar wij hem, voor (bleek later) veel te veel geld, kochten. Dit alles bleek ook pas achteraf.. Hij was alle vertrouwen in de mens kwijt, en bang en dominant tegelijk.. Ook kreeg hij een dik been, stalondeugden en ga zo maar door. Omdat ik had gehoord dat hij de afgelopen 1-2 jaar al af en aan bij die handelaar te koop stond, realizeerde ik me dat dit vast niet de eerste keer was dat hij was teruggebracht, en ik ging er dus ook aan kapot.. Toen hij terugkwam van die stal, en hier zijn laatste week doorbracht, ben ik hem ook niet meer gaan opzoeken, dat kon ik niet aan. Ik zou weer gaan hyperfentileren en huilen, en hij is ook al zo gevoelig. Ik zou me (ondanks zijn narrigheid en zo) me weer aan hem gaan hechten, en het was al moeilijk genoeg zo. De dagen erna dat hij weg was heb ik ook flink gehuild en gehyperfetileerd, Ik bedoel, het is toch je eerste paard, En ik zei; 'Dit is erger als wanneer er iemand sterft.. Want dan weet je dat het ergens beter is, dat het over is, en dat diegene het waarschijnlijk goed heeft. En dat kan ik nu niet zeggen, want ik wéét dat het niet beter is, dat het niet over is, en nu kan je het ook niet beetje bij beetje verwerken..' En dat zie ik nog steeds zo. Maar toen ik iets gekalmeerd was, ging ik toch maar met mijn moeder langzaam verderzoeken, naar toch, een haflingertje. Die hadden we snel gevonden, we gingen er vanmiddag heen, en ik vond het een geweldig dier. 4 Jaar oud, verkeersmak, zonder en met zadel te berijden, kent al een beetje B dressuur en vanmiddag heb ik er zelfs wat hindernisjes mee gesprongen! Ook een 'rondje om de wereld' zonder zadel op zijn rug vond hij prima! Hij loopt nog niet zo lekker makkelijk aan de teugel, en hij valt nog weleens terug van draf naar stap en van galop naar draf, en hij heeft nog geen dikke haflingerkont (haha:)) maar dat is alleen allemaal maar een kwestie van trainen en oefenen, en dan komen we er zeker! Hij is 4 jaartjes, dus dat komt allemaal goed! Ik hoop dat ik met dit lieve diertje wel gelukkig kan worden, en blijven! En ik rijd al 5 jaar manegelessen, dus ik wil dat ook weer oppakken met mijn haffie! Met die neuroot die ik had was daar niet aan te beginnen.. Nou, ik moest dit toch even kwijt, En ik mis mijn neurootje toch nog wel heel erg, maar ik ben superblij met onze nieuwe aanwinst en ik denk (en hoop!) er ook superblij mee te blijven! 