Ayasha schreef:Waarom? Gewoon harde waarheid. Ik snap nationale rouw ook niet. Schieten de familieleden er iets mee op ? De overledenen? Nee toch?
Hoeveel zwerfjochies zijn er extra gedood voor het straatbeeld voor het WK? Heb geen bokker horen vragen naar een zwart randje zo land het bezig was. Of zij die niet belangrijk?
Nou, de nabestaanden hebben zelf gezegd dat ze gebaren van medeleven (rouwbanden in de Tour de France, herdenkingsdiensten, en ook deze dag) op prijs stellen. Dat lijkt me op zichzelf al een goede reden om dit te doen. Bovendien is het helemaal niet vreemd om je meer verbonden te voelen en dus ook meer medeleven te hebben met landgenoten dan met vreemden uit een ver land. Dat is niet vreemd, egoïstisch, of kortzichtig, dat is gewoon hoe ons brein werkt. We identificeren ons gemakkelijker met mensen die op ons lijken. Daarnaast is elk overlijden voor de individuele betrokkenen even erg, maar voor het land als geheel is een ramp met bijna 200 'eigen' slachtoffers en honderden getroffen nabestaanden vanzelfsprekend een stuk erger dan doden in een heel ander land. Nationale rouw zegt niet zozeer iets over de ernst, maar vooral iets over de impact die het verdriet heeft op het eigen land. Er is niemand die zegt dat deze doden betreurenswaardiger zijn dan andere doden. Het verdriet is niet groter bij deze nabestaanden dan bij anderen, de rouw duurt niet langer. Het is eigen interpretatie om het wel op die manier op te vatten. Het enige wat een dag van nationale rouw uitstraalt is de betrokkenheid bij de nabestaanden en de ruimte bieden aan eenieder die verdriet heeft. En het lijkt me heel erg logisch dat bij een ramp waar zoveel Nederlanders bij zijn omgekomen veel meer mensen verdriet hebben dan bij Braziliaanse doden, simpelweg omdat veel meer mensen direct geraakt zijn door een verlies. Dat je dat persoonlijk niet zo voelt vlakt de behoefte van al die anderen niet uit.