Als je ergens niet over wil praten is dat niet per definitie een taboe. De samenleving waarin we leven en de mentaliteit die heerst, zet ons aan om over alles wat niet openlijk besproken wordt, een taboe te noemen. Het kan goed zijn om over sommige dingen niet openlijk te spreken, voor het welzijn van bijvoorbeeld jongeren/kinderen, of voor iemand die heel hard zijn best doen om suicidale gedachten opzij te zetten (wat wakker je aan? durf je die verantwoordelijkheid te dragen?). Dat betekent niet dat je er niet over mag praten, maar dat je er goed aan doet om in sommige gezelschappen dit niet te bespreken. Maar goed, dit is mijn mening

En dat de grens een beetje scheef is geweest, misschien kun je tips geven? Dat Mods er nog een keer naar kijken? In plaats van meteen te verwijten.... mods zijn ook nog steeds mensen...