safina schreef:Ik heb de indruk dat veel mensen denken dat er legio andere oplossingen voorhanden zijn voor iemand die op straat staat. Ik ben vroeger maatschappelijk werker geweest en ik kan helaas niet anders dan het verhaal van PenP2014 bevestigen. Je hebt als maatschappelijk werker niet een set met sleutels van slaapplekken of huizen in je bureaulade liggen helaas. Je kunt vaak niet veel meer doen dan rondbellen tot je ergens een plek vindt om te overnachten, Crisiscentra, nachtopvang...ze zitten doorgaans allemaal vol.
Voor veel opvangmogelijkheden komt TS niet in aanmerking. Als je bijvoorbeeld enkel op zoek bent naar onderdak en geen acute bijkomende psychosociale of psychiatrische problematiek hebt, nemen veel crisiscentra je niet op. Ook Blijf van mijn Lijfhuizen zijn geen optie, want er is geen sprake van geweld of dreiging met geweld. Andere adressen zitten vaak langdurig vol en hebben een wachtlijst. Vaak laten ze andere mensen voorgaan omdat hun situatie ernstiger is. Denk aan mensen met kinderen, mensen met medische problemen, ouderen, slachtoffers van vrouwenhandel etc.
Ik weet dat ik soms een halve dag zat de bellen. Heel het land door. Soms had ik geluk en vond ik een plekje waar iemand een poosje kon blijven. Soms was het enige dat ik iemand aan het eind van de dag nog aan kon raden om ruim voor openingstijd voor de poort van de daklozenopvang te gaan staan. Hopend dat er plek was. Soms lukte het me om er een plekje te reserveren voor iemand, maar lang niet altijd. En dan slaap je dus wel tussen mensen met hele heftige problemen, zoals verslaving, psychiatrie etc. Dat brengt onder meer lawaai en onderlinge agressie met zich mee en was vaak heel beangstigend voor mensen die daar niet gewend aan waren. En niet handig als je de volgende dag weer fris en monter op je werk moet verschijnen.
Ik heb wel eens heel lang gezocht voor een heel kwetsbare, licht verstandelijk beperkte vrouw. Ze was dakloos geworden en ten einde raad bij een vieze kerel in huis gaan wonen die haar de meest walgelijke dingen liet doen om 'de huur te betalen'. Stad en land afgebeld, nergens plek. En zo'n vrouw wil je ook niet tussen de daklozen laten slapen in de nachtopvang, want daar maken ze gehakt van haar. Uiteindelijk viaviavia uitgekomen bij een klooster aan de andere kant van Nederland, waar wat nonnen zich over haar ontfermd hebben tot er plek was bij een instelling waar ze haar verder konden helpen.
Hier, in het oosten van het land, lossen mensen acute woningnood nog wel eens op door een stacaravan of chalet te huren. We hebben hier diverse uithuilparken in de buurt (parken die bevolkt worden door gescheiden mannen). Maar in vakantietijd is dat vaak ook geen optie, want in deze periode kunnen de eigenaren e.e.a. voor veel gunstigere prijzen verhuren. Bovendien moet je een bedrag op je rekening hebben staan om een voorschot op de huur te kunnen betalen.
Kortom: zo makkelijk is het dus allemaal niet. En dan moet je bedenken dat ik hele lijsten met adressen had en als professional veel makkelijker dingen gedaan kreeg bij instanties dan iemand die zelf belt.
Over of het terecht is dat er een topic op slot is gegaan, wil ik geen uitspraken doen. Voor beiden is wat te zeggen. Maar het argument "er zijn legio andere oplossingen voorhanden voor iemand die dakloos is" klopt mijns inziens niet.
Helemaal met je eens Safina. Ik ben ook maatschappelijk werkster en heb jaren gewerkt in de dak- en thuislozen opvang. Ken de Blijf huizen en FIOM huizen vrij goed, waar je echt niet met een telefoontje binnen komt want dat is afhankelijk van de problematiek. Dak-en thuislozen opvang zoals o.a Leger des Heils is echt geen fijne wereld om als vrouw met of zonder kinderen in opgevangen te worden. Dus fijn dat er Bokkers zijn die haar hebben geholpen des te eerder is ze weer op de rit.
Zeker omdat er nog sprake is van WERK...o zo belangrijk om je leven weer op de rit te krijgen. Succes alle betrokkenen!!
Heb ook geen oordeel over BOKT die zich strikt aan het eigen beleid heeft gehouden.