Puchje schreef:Dit zette ik gisterenavond op Facebook;Citaat:In de auto terug naar huis na een dag werken. Een dag vol boosheid en opgekropt verdriet. Niet kunnen ontkomen aan de vliegtuigramp, overal lijkt het me te grijpen, radio, collega's, social media, fora. Opgelegd verdriet, onontkoombaar, boos werd ik ervan. Boos en heel verdrietig.
Maar als je dan naar huis rijdt en overal mensen ziet staan op viaducten en langs de snelweg, dan is het slikken...
Even later komt dan de indrukwekkende colonne voorbij en dan lijkt mijn boosheid niet meer te tellen. Alleen verdriet.
Nu even een potje huilen op een parkeerplaats.
Dat lucht op.
Welkom thuis.
Mooi geschreven :'(
Sterkte!
