Bokt.nl

IsabelvS schreef:

En ook snap ik niet hoe je kinderen over het algemeen niet leuk kan vinden.. je bent zelf toch ook kind geweest.

stef schreef:

IsabelvS schreef:

En ook snap ik niet hoe je kinderen over het algemeen niet leuk kan vinden.. je bent zelf toch ook kind geweest.

Ja dus? Moet je dan automatisch maar kinderen ook leuk vinden? Alsjeblieft niet zeg. Wil ook absoluut geen kinderen, geloof dat mijn biologische klok gewoon niet ontwikkeld is ofzo

Verwend zie ik meer als: Puh, ik krijg toch alles van mn papa... Of is dat meer verwaand idd?


Ik krijg overigens liever een penny antwoord dat een of ander brutaal antwoord.
Maar ik blijf erbij dat veel jeugdproblemen te wijten zijn aan de vrije opvoeding van tegenwoordig. Want tja, hoe kan je een kind respect bij brengen als ie zn ouders met de voornaam aanspreekt en loopt te jijen en te jouwen?

stef schreef:

door te gaan schreeuwen bevestig je precies mijn punt mbt respect. Je mag het best niet eens zijn met mijn mening (want het is en blijft een mening, en heeft niks met de middeleeuwen te maken).
Een uitspraak als dat vind ik dus getuigen van geen respect voor mijn mening. Daarbij leg je mij ook nog woorden in mn mond dat ik mezelf als kinds stom vond?

Maar goed, we leven inderdaad niet in de middeleeuwen, dat verandert niets aan het feit dat ik mijn ouders nooit bij hun voornaam zal noemen, mn schoonmoeder ook niet, en mn oma al helemaal niet. Ik vind dat getuige van respect.
Waarom zou je geen band op kunnen bouwen als je u zou moeten zeggen? (ik moet overigens niks, ik kies er zelf voor)

Wat heeft mijn leeftijd ermee te maken of ik mensen wel of niet met u aanspreek? Dat heeft met respect te maken, niet met leeftijd.
Ik heb geen idee hoe oud je bent (staat niet in je profiel) maar ik heb een indicatie in mn hoofd nav je foto (waar ik helemaal naast kan zitten uiteraard ) en op basis daarvan, en ik besef dat ik me hiermee op héél glad ijs begeef, vermoed ik dat ik meer echte dingen met mijn ouders heb besproken dan jij.

IsabelvS schreef:

- Sorry, maar ik schrok ervan.
- Ik zeg tegen mijn oma ook u, en tegen vreemde, omdat ze ouder is en het dus gewend is, of anders uit beleefdheid. Tegen mijn andere oma zeg ik wel jij.
- Dat is ook een vooroordeel waarom zou ik, op basis van mijn foto, geen goede dingen met mijn ouders kunnen bespreken?
Het heeft met leeftijd te maken in de zin van: of je ouders oud zijn of niet//in welke tijd je opgegroeid bent.

stef schreef:

IsabelvS schreef:

En ook snap ik niet hoe je kinderen over het algemeen niet leuk kan vinden.. je bent zelf toch ook kind geweest.

Ja dus? Moet je dan automatisch maar kinderen ook leuk vinden? Alsjeblieft niet zeg. Wil ook absoluut geen kinderen, geloof dat mijn biologische klok gewoon niet ontwikkeld is ofzo

Verwend zie ik meer als: Puh, ik krijg toch alles van mn papa... Of is dat meer verwaand idd?


Ik krijg overigens liever een penny antwoord dat een of ander brutaal antwoord.
Maar ik blijf erbij dat veel jeugdproblemen te wijten zijn aan de vrije opvoeding van tegenwoordig. Want tja, hoe kan je een kind respect bij brengen als ie zn ouders met de voornaam aanspreekt en loopt te jijen en te jouwen?

Blijheid schreef:

Ik spreek inderdaad oudere mensen meestal wel met u aan, maar als ik mensen onder de 50 met u aanspreek dan krijg ik consequent te horen dat ik zeker vind dat ze oud zijn. In sommige gevallen zijn ze zelfs echt beledigd of vinden ze het heel raar.

Blijheid schreef:

Ik spreek inderdaad oudere mensen meestal wel met u aan, maar als ik mensen onder de 50 met u aanspreek dan krijg ik consequent te horen dat ik zeker vind dat ze oud zijn. In sommige gevallen zijn ze zelfs echt beledigd of vinden ze het heel raar. Mijn ervaring is dus dat mensen van onder de 50 het helemaal niet waarderen als ze met u worden aangesproken. Mijn ouders spreek ik ook "gewoon" aan met je/jij en met papa/mama, voornamen vind ik zo afstandelijk overkomen. Overigens, dat zijn zij ook zo gewend bij hun ouders, hoewel het daar soms nog u is, maar wel gewoon mam.

Zo ook op de universiteit, als ik een docent een email stuur dan schrijf ik netjes "Geachte meneer/mevrouw Achternaam" etc, gewoon echt een nette mail, en ik krijg mail terug met "Hoi!" erboven en ondertekend met alleen een voornaam. Tja, dan heb ik in het vervolg niet meer de neiging om hen ook zo netjes aan te spreken, nu meestal gewoon met "Beste meneer/mevrouw Achternaam". Ook zijn er behoorlijk wat docenten die je juist aansporen om ze bij de voornaam te noemen.
Kortom, ik denk wel dat het een beetje ligt aan je omgeving of het normaal wordt gevonden of je u zegt of niet, in mijn omgeving is het in elk geval helemaal niet standaard. Ik vind dat overigens geen teken van "geen normen en waarden", alleen wel andere normen en waarden. Een kort rokje was vroeger ook echt note done, en nu zie je haast geen enkellange rokken meer, jongens mochten vroeger echt geen lang(er) haar, want dat was niet netjes, op dezelfde manier veranderd ook het taalgebruik.

mayniac_val schreef:

Ik denk dat de problemen die er zijn met de jeugd vooral liggen aan het gebrek aan opvoeding.
'Vroeger' werkte een gemiddelde moeder namelijk niet en was er gewoon als de kinderen uit school kwamen. Nu weren de ouders allebei en is er niemand als een kind uit school komt. In de periode tussen de thuiskomst van kind en die van de ouders, leidt het kind dus een regelloos bestaan. Wanneer de ouders dan eindelijk thuis zijn, gaan zij weer lekker verder met hun eigen leven en gaan sporten of verder werken enz. Het kind krijgt niet de aandacht die het nodig heeft en daar krijg je problemen van. Gescheiden ouders kunnen overigens net zo hard voor problemen zorgen bij kinderen, omdat regels niet op een lijn zitten en door het gebrek aan consequent zijn door schuldgevoel.

Voor ik half bokt over mij heen krijg: dit geldt natuurlijk niet voor iedere ouder of voor ieder kind. Dit is gewoon mijn visie op iets dat ik steeds vaker zie.

Dewii schreef:

En wat nou als je ouders niet eens willen dat je U zegt? Mijn ouders vinden dat echt onzin, maar dat betekent nog niet dat ik geen respect voor ze heb. Respect kun je ook op andere manieren uiten door naar elkaar te luisteren en elkaar te helpen, dat hoeft echt niet persé met U en moeder en vader (ik zeg gewoon jij, jou, pap en mam).

stef schreef:

ouders die niet willen dat je u zegt, dat bedoel ik dus met die vrije opvoeding, en ik ben van mening dat je je kind dan een stuk minder respect en normen en waarden bij brengt. Noem me maar ouderwets, maar een kind hoort (in mijn visie dus) zijn ouders gewoon met u en met papa of mama aan te spreken, niet met klaas of miep en jij en jou