Geplaatst 
De Paardenkamp in Soest vind een mooi initiatief en een bezoek aan die 'ougies' (of ouchies, zoals ze in Utrecht zeggen) altijd wel een bezoek waard.Een aantal jaren geleden stonden we op een camping in Duitsland, in Thüringen waar actief paardensport werd bedreven. Mijn dochter wist er wel raad mee maar baalde toch even omdat ze zich eerst in de bak moest bewijzen voordat ze een rit in de buitenwereld mocht meemaken. Dat wilde ik tegen beter weten eigenlijk ook wel want ik moest met 0 ervaring natuurlijk eerst maar even een les volgen op een mak paard in de bak met een geleende cap na wat theoretische uitleg. Het viel me mee en ook een beetje tegen, best hoog en ik dacht dat het veel makkelijker was om rechtop te blijven zitten. Daar is het toen even bij gebleven maar ik vond het toch wel een prachtige ervaring om een minuut of twintig op een paard te zitten en een paar stappen te rijden in plaats van ernaast te staan met de teugels kort in handen. Al met al was het een leuke camping en mijn dochter heeft de rest van die paar weken met volle teugen genoten. Niet zo lang geleden in een meer ontspannen sfeer op Hercule (de merens van Pien) een stukje mogen rijden waardoor ik de smaak weer te pakken kreeg.
) wel een geweldige Merens om een rit op gemaakt te mogen hebben. Welkom op bokt Thunar! 
vertrouw je paard. Ik moet nog het eerste suïcidale paard tegen komen. Ik reed ooit met een groep in de buurt van de Nederlands/Belgische grens. Paarden zonder beslag en zonder bit. ‘Mijn’ merrie wilde van de scherpe steentjes af en koos een zachte strook van een meter breed met zachte grond. Prima mevrouw,doen we dat. 5 minuten later reden we naast een vrije val van 50 meter naast een kanaal. 
(De Alpen - Oostenrijk met mijn toenmalige ruin)
Een eigen paard begin ik gewoon niet meer aan en ik wil er ook graag op uit met mijn camperbusje, wat trouwens de aanleiding was om Pien een keer op te zoeken in Frankrijk. Maar ja, zoals dat gaat heb ik toen toch de smaak een beetje te pakken gekregen. De beperking is nu even de toegenomen slijtage van mijn heup, die binnen afzienbare tijd vervangen gaat worden. Klinkt misschien wat dramatisch maar vrijwel iedereen die zo'n proces doorgemaakt heeft is enthousiast over het resultaat, dus daar zie ik niet echt tegenop. Zelfs hardlopen schijnt mogelijk te zijn. Dat heb ik trouwens nooit gedaan, wel veel afstanden gewandeld en gefietst maar niet-intensieve paardensport in de een of andere vorm lijkt me reëel haalbaar.