Geplaatst mijn naam is Marysa, ik was een aantal jaren geleden een fanatiek bokker toen ik nog maar net penny af af.
ondertussen heb ik mijn 3 verzorgpony's ingewisseld voor een eigen knol.. ik stel u voor: nik imladris
(terrornik) (k*t nik) (snikkel) zegt dit iets over mijn paard?
bijna 2 jaar geleden kwam nik tijdelijk bij ons op stal te staan, zijn baasje had een dochter gekregen en had minder tijd voor hem, daarnaast vond ze nik niet zo'n goede match meer en wilde ze tijd om na te denken voordat ze hem te koop zou zetten. Alle mensen die er bij ons op stal op klommen konden die match met nik ook niet vinden, dit vooral omdat hij alle kanten met ze opging, behalve de weg die zei met zij met hem in gedachten hadden. Dit is het moment dat ik op Nik ben geklommen, en vanaf het eerste moment was het oke tussen ons, ik vond Nik geweldig, en ach Nik volgens mijn mocht hij mij ook wel.
Er kwam een periode van veel buitenzijden, en een hoop lol, maar ook een hoop gevecht. IK zat op dat moment slecht in mijn vel en ging door een heel erg moeilijke tijd, nik hield me in die tijd echt op de been. Toen ik hem net reed konden we samen de straat nog niet uitrijden, en stonden we om de 3 meter omgekeerd, of waren we al weer terug thuis omdat meneer een koe had gesignaleerd en naar huis was gerend. IN die tijd gingen we ook naar de plaatselijke ponyclub om te springen, en dit zorgde voor extra veel frustraties. ik besloot mijn trensbit in de ruilen voor een scherpe Pelham, omdat ik een rem en een stuur wilde hebben. Daarna kwamen er voor ons beide maanden van veel gevecht en in de krul getrokken worden. Ik vergat het doel van paardrijden: lol maken, en de communicatie met je paard.
Met mijn verjaardag heb ik NIk gekregen. hij zou voortaan bij ons in Ruinen blijven staan en ik zou zijn nieuwe baasje worden. dit zorgde voor rust, ik wist dat Nik en ik genoeg tijd hadden om het voor elkaar te krijgen en de druk en het verdriet van dat hij weg zou gaan was verdwenen.
Op een gegeven moment heb ik besloten al dat getrek, geschop en gesla achterwegen te laten en opnieuw te beginnen bij de basis. We zijn samen gaan wandelen, urenlange borstelbeurten en we zijn bezig gegaan met grondwerk en loswerken. Daarna ben ik er zonder zadel op geklommen, en vanuit alle rust ben ik met een touwhalster aan het dressuurmatige werk gegaan. Daarna Ik had een paard die op elke manier met mij samen wilde werken, en vooruit wilde komen. Ik kon en kan zonder zadel en hoofdstel beter met mijn paard communiceren dan dat alle overmatige dwangmiddelen.
al met al, ben ik ontzettend trots op die verschrikkelijke knol van me, en op mezelf! We hebben ontzettend veel negatief commentaar gekregen, heel veel mensen die vonden dat hij maar naar de slacht moest omdat hij simpelweg gewoon niet luisterde. Maar we hebben niet opgegeven. En naar 2 jaar kan ik met trots zeggen dat ik mijn knol beter voor elkaar heb dan al die meiden die hun ""met-alle-knopjes-erop-pony's"" een pacourtje rond laten springen. Ik heb een paard waar ik oprecht trots op ben, een waar ik een super band mee heb. En ik ben elke dag als ik bij mijn NIkje ben ontzettend dankbaar dat dit bijzondere paard op mijn pad is gekomen, want juist van de meeste lastige paarden leren we het meest, en laten we is eerlijk zijn dit paard is een echte leermeester!
in elk geval.. dit zijn wij:
ik heb nik gekregen voor mijn 15e verjaardag en heb hem nu iets meer dan 2 jaar in mijn bezit. nik is nooit een makkelijk paard geweest en we hebben een lange weg af moeten leggen om te komen waar we nu zijn.. na een hoop vechten, sterke bitten en het plezier verliezen in het rijden ben ik bitloos met hem gaan rijden en leuke dingen doen
we maken veel heerlijke ritten buiten:
soms een wedstijd:
beetje vrijetijdsdressuur:
dat zijn wij
liefs, Marysa
(foei ik weet het niet uit mijn hoofd hahah) 
