Geplaatst 
,Aangezien dit jaar bijna voorbij is, vond ik dat het ook wel tijd was om een topic aan te maken over mijn geweldige Welsh-merrie Larissa
. waar zal ik beginnen?
Rond eind september 2013 kreeg mijn pony Monty een peesblessure. Monty is een 30 jarige Welsh x Arabier, en hij is al bijna 6 jaar in mijn bezit. We deden vooral vrijheidsdressuur, maar we reden ook nog met hem dressuur en af en toe een klein sprongetje. Ik heb zoveel van hem geleerd, van mijn eerste wedstrijd tot op neckrope zelfs een buitenrit maken (geen zorgen, dit hebben we heel vaak geoefend in de bak en ik zou het niet doen als ik hem niet voor 110% vertrouwde. Ik heb een hele hechte band met hem, en ik schrok me ook dood toen hij ineens stokkreupel in het weiland stond
. Van de dierenarts kregen we koelgel mee, en we moesten elke dag zijn been 3 keer afspoelen met koud water, dan er wat koelgel opdoen en 1 keer per dag even met hem op het harde lopen. Omdat het al een tijdje duurde met zijn blessure, en ik toch graag wilde rijden, besloot ik binnen onze club opzoek te gaan naar een verzorgpony, terwijl ik ook nog elke dag trouw voor Monty bleef zorgen. Zo vond ik Doll, een 8 jarige paint merrie. Ze was een E-pony van ongeveer 1.54m. Ze was heel lief, maar met het rijden op sommige momenten echt gevaarlijk... Toen we voor het eerst naar een clubles gingen, was het enige wat ze kon doen galopperen, zo erg was ze in paniek
. Als ze een bit in had, werd ze nog gekker. We zijn met haar naar een tandarts gegaan, en die zei dat ze geen bit in kon, omdat ze een te dikke tong had ofzo. En dus reden we bitloos. Hierdoor was er al een heel groot deel van de spanning weg, maar toch lukte het haar niet om te ontspannen... Het leek wel alsof ze nooit goed beleert was, zo erg was ze in paniek... Maar ondanks dat ze zo gek als een deur kon zijn, hield ik heel erg veel van haar!Ondertussen werd Monty gelukkig weer een stuk beter, en we mochten al op hem stappen op de harde ondergrond!
Eind februari vroeg haar eigenaar of ik naar de stal wilde komen. Ze vertelde dat ze van stal ging verhuizen. Ik was er kapot van... Ik wist dat Monty niet lang meer kon rijden, en met pensioen zou moeten. Maar ik wilde hoe dan ook geen verzorgpony meer. Ik wilde niet nog een keer een pony al zo snel "kwijt raken"... Hier nog een foto van Doll.
http://i60.tinypic.com/hta1y1.jpg
22 maart waren de clubkampioenschappen. Monty was zo opgeknapt dat hij wel een dressuurproefje kon lopen. We hadden 178 punten, ik was trots op hem dat we dit toch nog konden doen! Die avond zou ik logeren met een paar vriendinnen, en mijn moeder zou mijn spullen bij de club brengen. Toen mijn moeder er was, was ze aan het praten met een vrouw. De vrouw zei dat ik wel op haar pony mocht rijden! Het ging over een 3 jarige D-pony, met de naam Larissa. Ze is een NWR Welsh, en ze was drachtig van haar 1e veulen! Ze was beleert voor de kar. Ze was al zadelmak, maar ze moest nog wel worden beleert. 29 maart zou ik voor het eerst naar haar toe gaan.
Eindelijk was het 29 maart: Ik zou Larissa ontmoeten! Om 4 uur kwam ik daar, en ik zag een mooie donkerbruine merrie staan. Wat was ze mooi!! We zadelden haar buiten op. Ze was zo braaf!! Eerst werd ze even gelongeerd. Braaf draafde ze rond. Toen moest ik naar haar toe. Eerst moest ik rustig gaan hangen. Ze gaf hier echt niks om. Toen gingen we stappen, terwijl ik hing. Ze was zo braaf! Omdat ze zo rustig was, zeiden ze dat ik er wel op kon. Heel rustig klom ik in het zadel. Ze bleef rustig staan, en gaf er alweer niks om! Toen gingen we stappen. Braaf liep ze weg, en ze was heel ontspannen. Uiteindelijk probeerden we zelfs een stukje draf! Ik gaf een beenhulp, terwijl iemand anders de stemhulp gaf. Een beetje verward draafde ze aan, maar ze bleef heel mooi kalm!!
1.
We hebben zelfs nog los gedraafd, en ze was ook al stuurbaar, en lekker relaxed.
In april werd ze pas echt dik! Maar dat moest ook al, want 10 mei was ze uitgerekend. Haar eigenaars zeiden dat ik net zolang door kon rijden tot Larissa aan zou geven dat ze het niet meer aankon. Ik deed rustig werk met haar, en reed haar 3 keer in de week 10-20 minuutjes. Hier is goed te zien hoe dik ze al was ik weet dat mijn beugels hier te kort waren:
2.
http://i62.tinypic.com/30mtuzd.jpg
Om 10 uur `s avonds kreeg ik een berichtje dat ze waarschijnlijk een veulen zou krijgen die nacht. 1 uurtje later kreeg ik een foto toegestuurd met een mooi donkerbruin veulentje naast Larissa. Die ochtend ben ik natuurlijk gelijk heen gegaan om te kijken!
Er werden natuurlijk veel foto`s gemaakt van dit kleine monster, genaamd Latoya! Larissa voelde zich ook weer helemaal goed met zo'n kleine hummel bij haar! Larissa is 14 mei trouwens 4 jaar geworden
3.
4.
http://i58.tinypic.com/vx54y.jpg
Ondertussen trainden we door met Larissa onder het zadel. De mensen waar Larissa staat zeiden dat ik Larissa gewoon mijn eigen pony mag noemen! We zijn ook naar het bos geweest met haar, en daar gedroeg ze zich echt geweldig!! Ze begon ook ook steeds beter te lopen!
In juni was de keuring, waar ze zich allebei prachtig lieten zien, en allebei werden beloont met een 1e premie! Wat was ik trots!
5.
6.
Helaas kreeg Larissa toen streken... Ze begon me uit te proberen... Als ik op de club reed, ging ze vanuit het niets in volle galop de andere kant op, met de nodige bokkensprongen, ze begon te steigeren als we naar de club liepen voor les en ik raakte een beetje mijn vertrouwen kwijt... Ik begon te denken of ik het wel kon, een pony beleren. Ik was nog maar 15, en kwam net van de makste pony ter wereld af (Monty)... Misschien heeft Larissa een meer ervaren iemand nodig... Een "vriendin" van me had vanaf het begin al gezegd dat het niet verstandig was... Maar ik wilde haar het tegendeel bewijzen, dus we gaven niet op. En met 1 keer per week privéles, 1 keer op de club en thuis nog goed werken is het helemaal goed gekomen! Ik zou echt geen andere pony meer willen, ze is echt mijn spiegel. Natuurlijk, ze kan een draakje zijn, maar ze is nog jong, en moet nog veel leren. En het is aan mij om haar dat te leren. Ik vertrouw haar nu helemaal, en ik zou echt niet meer zonder haar kunnen!
In september hadden we de clubdag. Het was eerst niet mijn bedoeling om hierheen te gaan, omdat het mij wat teveel van het goede leek voor Larissa. Maar met wat aanmoediging van vrienden zijn we toch gegaan. En wat ben ik trots op haar!!! Ze gedroeg zich echt geweldig, we hebben zelfs nog gesprongen, dit was voor haar de tweede keer dat we dit deden!! Ondanks dat ze het erg spannend vond, heeft ze geen stap verkeerd gezet!
7.
er zijn verschillende mensen naar me toe gekomen, om te zeggen dat Larissa en ik heel erg vooruit zijn gegaan!
Ook heb ik in september een fotomeeting met Monty gedaan. Omdat hij al ouder wordt, heb ik besloten hem met pensioen te laten. Ik heb zolang van hem mogen genieten, nou ga ik er alles aan doen om hem zijn mooiste laatste jaren te geven die hij zich kan wensen!! Zijn topic is trouwens hier te vinden, en reacties vinden we nog steeds leuk
[JITP] Mijn grote kleine leermeester8.
Ondertussen waren we flink aan het doortrainen met Larissa, en we beginnen nu echt een team te worden! Ik voel haar al veel beter aan, en ze doet zo ontzettend haar best voor me! Hier nog een paar foto`s van het rijden de laatste tijd!
9.
10.
11.
12. Haar mooie koppie
13. Helaas was het hier al donker, maar toch wel blij met dit beeld.
14. we zijn druk bezig haar achterhand er meer onder te krijgen
Volgend jaar hopen we ons eerste wedstrijdje te kunnen doen, en we moeten nog veel leren, maar ik ben zo blij dat we elkaar hebben gevonden!! Ik hoop dat we nog lang van elkaar kunnen genieten!! Ik hou zo veel van haar!
Hier nog een filmpje van ons
Respect als je dit allemaal hebt gelezen!!
Reacties vinden we altijd leuk
